Pośrednia Baszta

Pośrednia Baszta

Predná bašta

Widok z Rysów
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2374 m n.p.m.
Wybitność	50 m
Pierwsze wejście	1877 Kornel Schmör, Karl Wünschendorfer
Położenie na mapie Tatr Pośrednia Baszta
Położenie na mapie Karpat Pośrednia Baszta
49°09′37,3″N 20°03′18,0″E

Widok z Osterwy

Od lewej: Szatan, Pośrednia Baszta, Mała Baszta. Widok z Doliny Młynickiej

Pośrednia Baszta (słow. Predná bašta, niem. Vordere Bastei, węg. Elülső-Bástya, Mellső-Bástya, 2374 m^[1][2], 2366 m^[3], 2364 m^[4]) – szczyt w Tatrach Wysokich położony na terenie Słowacji, w Grani Baszt (Hrebeň bášt) rozdzielającej doliny: Młynicką (Mlynická dolina) i Mięguszowiecką (Mengusovská dolina). Dawniej nieprawidłowo nazywany był Przednią Basztą^[3]. Znajduje się pomiędzy Szatanem, od którego oddziela go Przełęcz nad Czerwonym Żlebem (2324 m), a Małą Basztą (Malá bašta, 2287 m), od której oddziela go Przełęcz nad Szerokim Żlebem (2206 m)^[3][1].

Najniższa część południowej, opadającej ku Przełęczy nad Szerokim Żlebem południowej grani Pośredniej Baszty to trawiasto-skalisty, niezbyt stromy grzbiet. W wyższej części są liczne turniczki, szczerbinki i strome uskoki. Wschodnia ściana Pośredniej Baszty ma wysokość około 700 m. Ograniczają ją dwa głębokie żleby: Czerwony Żleb po północnej stronie i Szeroki Żleb po południowej. Ściana zachodnia o wysokości około 430 m opada na Zadnią Polanę w Dolinie Młynickiej. Od strony północnej ogranicza ją wąski żlebek spadający z Przełęczy nad Czerwonym Żlebem, od południowej szeroka depresja opadająca z Przełęczy nad Szerokim Żlebem^[4].

Zaraz po południowej stronie wierzchołka i około 35 m niżej w grani Pośredniej Baszty znajduje się bezimienne siodełko. W kierunku Stawu nad Skokiem w Dolinie Młynickiej opada z niego lewy żleb zachodniej ściany. Od strony Doliny Mięguszowieckiej z siodełka opada trawiasty żlebek, niżej przechodzący w komin. Siodełko ma duże znaczenie dla taterników; krzyżują się na nim bowiem wszystkie warianty dróg prowadzących granią i 4 drogi prowadzące ścianami^[4].

Taternictwo

Jest to szczyt łatwy do zdobycia, zwłaszcza od strony przełęczy lub z Doliny Młynickiej, ale nie prowadzą tam żadne oznakowane trasy turystyczne. Mogą na nim uprawiać wspinaczkę taternicy. Dla współczesnych taterników drogi w jego masywie są łatwe^[4].

Pierwsze odnotowane wejścia

Jej deniwelacja wynosi około 700 m.

• latem – Kornel Schmör, Karl Wünschendorfer 6 sierpnia 1877 r.,
• zimą – Theodor Wundt 23 grudnia 1891 r.^[5]

Przejście granią

1. Północno-zachodnią granią od Przełęczy nad Czerwonym Żlebem; 0+ w skali tatrzańskiej, na szczyt Pośredniej Baszty 10 min
2. Z przełęczy nad Szerokim Żlebem, z ominięciami po wschodniej stronie; 0+, 30 min
3. Z Przełęczy nad Szerokim Żlebem z ominięciami po zachodniej stronie; 0, 30 min
4. Ściśle południową granią; I, 45 min^[4].

Ściana wschodnia

Najniżej położonym punktem jest podstawa wielkiego filara znajdująca się na wysokości około 1650 m, ściana ma więc deniwelacje około 700 m. Górna jej część składa się z tegoż filara oraz dużej ściany po jego lewej stronie (patrząc od dołu). Ściana ta ma wschodnią ekspozycję, od filara oddziela ją głęboki i stromy żleb, z lewej strony opada do Szerokiego Żlebu. W prawej części ściany są strome i gładkie płyty, nad nimi okapiki. Prawie pozioma podstawa ściany opada na Basztowy Taras będący środkową częścią całej wschodniej ściany. Najniższa część ściany to prawie 100-metrowej wysokości i prawie pionowa czołówka. Do 2009 r. była dziewicza – nie zdobyta przez taterników. Łatwo ponad nią jednak dostać się z obydwu żlebów, gdyż znajduje się ponad nią szeroki, trawiasto-kosówkowy zachód^[4].

1. Skrajnie prawym żebrem wschodniej ściany; IV, 6 godz.
2. Prawą częścią wschodniej ściany; IV, 5 godz.
3. Środkowym żebrem wschodniej ściany; IV, 5 godz.
4. Centralnym żlebem wschodniej ściany; II, miejsca IV, 4 godz.
5. Droga Bakoš-Petrik; V
6. Lewą częścią ściany; V, 3 godz.
7. Droga Jurzycy przez Basztowy Taras; I, miejsca II, z Szerokiego Żlebu 1 godz.^[4]

Ściana zachodnia

Są w niej dwa żleby i trzy żebra. Prawe z nich w dolnej części kulminuje szeroką wypukłością. Z niemal każdego jej miejsca można łatwo przejść do piarżysk Szerokiego Żlebu. Środkowe żebro zaczyna się kilkadziesiąt metrów poniżej grani i mniej więcej w połowie swojej wysokości rozgałęzia na dwa ramiona. Najdłuższe jest lewe żebro opadające z najwyższego punktu Pośredniej Baszty^[4].

1. Prawą częścią zbocza, od południowego zachodu; 0, od stawu 1 godz. 30 min
2. Prawym ramieniem środkowego żebra; miejsca II, d godz. 45 min
3. Lewym żebrem (z ominięciami); III, 4 godz.
4. Śmierć frajerom (ściśle lewym żebrem); IV+, 5 godz. 30 min^[4].

Przypisy

1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
2. Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
3. Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska. Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
4. Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
5. Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.