Plaszow (Płaszów) – niemiecki nazistowski obóz pracy przymusowej na terenie Krakowa (niem. Zwangsarbeitslager Plaszow des SS- und Polizeiführers im Distrikt Krakau), później przekształcony w obóz koncentracyjny (niem. Konzentrationslager Plaszow bei Krakau).
Dla upamiętnienia dawnego obozu został utworzony oddział Muzeum Krakowa pod nazwą Pracownia Muzeum-Miejsce Pamięci KL Plaszow[2], a następnie, w 2021 roku, zostało utworzone oddzielne Muzeum – Miejsce Pamięci KL Plaszow w Krakowie. Niemiecki nazistowki obóz pracy i obóz koncentracyjny (1942-1945[3]), współprowadzone przez miasto Kraków i przez ministra właściwego dla spraw kultury i dziedzictwa narodowego. Na terenie poobozowym znajduje się wystawa plenerowa „KL Plaszow. Miejsce po, miejsce bez”[4].
Historia
Obóz został założony dla ludności żydowskiej ze zlikwidowanego 14 marca 1943 krakowskiego getta, na terenie Podgórza i Woli Duchackiej. Powstał jesienią 1942 na terenach dwóch żydowskich cmentarzy z 1887 i 1932, przy ul. Abrahama 3 i przy ul. Jerozolimskiej 25. Objął w pierwszej fazie istnienia w sumie powierzchnię ok. 5 ha.
W lipcu 1943 r. Niemcy utworzyli obóz pracy wychowawczej dla Polaków. Przetrzymywano w nim mieszkańców Krakowa oraz ofiary pacyfikacji miejscowości podkrakowskich. Jednym z komendantów obozu był SS-Hauptsturmführer Amon Göth.
W późniejszym okresie teren obozu został powiększony do 80 hektarów, a liczba więźniów z początkowych dwóch osiągnęła stan ponad 20 tysięcy, mieszkających i pracujących w 200 różnego rodzaju budynkach i barakach. Na terenie obozu szyto mundury (zakłady Madritsch), drukowano dokumenty, rozkazy i inne druki władz hitlerowskich. W obozie znajdowały się warsztaty samochodowe, elektryczne, stolarskie, ślusarskie i liczne inne. Filie obozu funkcjonowały przy większych zakładach przemysłowych; była wśród nich znana z filmu „Lista Schindlera” Fabryka Naczyń Emaliowanych, własność Oskara Schindlera.
Przez obóz Plaszow przeszło prawdopodobnie około 40 tysięcy więźniów, głównie z Małopolski, a także z Węgier i Słowacji.
Zobacz też kategorię: Więźniowie KL Plaszow.
W styczniu 1944 obóz pracy przymusowej został przekształcony w obóz koncentracyjny (niem. Konzentrationslager Plaszow bei Krakau), przez pewien czas mającym swoje filie, m.in. w Wieliczce i w Mielcu. W czasie likwidacji przez Niemców gett w różnych miastach Polski do obozu wysyłano transporty Żydów. Dokonywano tam również masowych egzekucji więźniów, m.in. z podległego gestapo krakowskiego więzienia Montelupich – przy granicach cmentarnego starego cmentarza żydowskiego, na tzw. Hujowej Górce i C-Dołku (obecnie znajduje się tam pomnik Ofiar Faszyzmu w Krakowie).
Pod koniec 1943 przygotowywano plany budowy komór gazowych i krematoriów, ale nigdy ich nie zrealizowano. Kiedy jesienią 1944 Niemcy przystąpili do likwidacji obozu więźniów wysyłano do obozów, w których czynne były komory i krematoria – głównie do Auschwitz-Birkenau i do Stutthofu. Ostatnia grupa więźniów Plaszow została skierowana pieszo do Auschwitz Birkenau 14 stycznia 1945.
Wśród nielicznych ocalonych więźniów znajduje się 1100 krakowskich Żydów z tzw. „listy Schindlera”, a także obecny przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie Tadeusz Jakubowicz.
Komendant obozu Amon Göth został aresztowany we wrześniu 1944 przez władze niemieckie pod zarzutem korupcji i łamania regulaminów (ale nie pod zarzutem morderstwa bądź innych przestępstw przeciw osadzonym w obozie więźniom). Zwolniony z powodu choroby w styczniu 1945 pojechał do sanatorium, gdzie po zakończeniu wojny aresztowali go Amerykanie. Jako zbrodniarza wojennego przekazali go Polsce, gdzie został oskarżony o ludobójstwo, osądzony przez Najwyższy Trybunał Narodowy, skazany na śmierć i powieszony w Krakowie 13 września 1946.
Upamiętnienie
Przez wiele lat teren dawnego obozu pozostawał miejscem słabo oznakowanym, nieobecnym w powszechnej świadomości mieszkańców Krakowa, kojarzonym m.in. jako miejsce o charakterze parkowym[5]. W 2017 w ramach projektu Opracowania studium dot. opieki nad krakowskimi miejscami pamięci z KL Płaszów jako częścią Trasy Pamięci MHK na terenie poobozowym ustawiona została wystawa plenerowa składająca się z 19 tablic. Na tablicach prezentowane są archiwalne zdjęcia, relacje więźniów oraz informacje historyczne przybliżające historie ludzi oraz obiektów[6].
W 2020 rada miasta Krakowa, na wniosek prezydenta miasta, powołała nową instytucję kultury – Muzeum KL Plaszow[7]. Część planów urzędu miasta wywołała opór ze strony mieszkańców zainteresowanych zielonym charakterem tego terenu[8]. Protesty wzbudził m.in. pomysł wygrodzenia terenu elementami o wysokości 1,8 metra[9] oraz planowanej wycinki ok. 300 drzew – petycję w tej sprawie podpisało ok. 12 tys. mieszkańców[10]. W listopadzie 2021 odbyła się pikieta mieszkańców przeciwko wycince kilkuset drzew na działce przewidzianej pod budowę parkingu i jednego z budynków przyszłego muzeum[11].
W 2022 przeprowadzona została społeczna akcja oznakowania naturalnymi barwnikami granic dwóch przedwojennych cmentarzy żydowskich[12]. W tym samym roku rozstrzygnięty został konkurs na aranżację plastyczną wystawy stałej przyszłej przestrzeni muzealnej na terenie dawnego KL Plaszow[13].
Pomniki
Na terenie dawnego obozu znajdują się m.in. następujące pomniki[14]:
Zobacz też
Galeria
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2012-06-15] .
- ↑ KL Plaszow. [w:] Muzeum Krakowa [on-line]. muzeumkrakowa.pl. [dostęp 2019-04-03].
- ↑ Misja i strategia [online], plaszow.org [dostęp 2024-10-28] .
- ↑ „KL Plaszow. Miejsce po, miejsce bez” [online], plaszow.org [dostęp 2024-10-28] .
- ↑ Magdalena Kursa: Dawny KL Plaszow. Teren rekreacji i cmentarz – jak to pogodzić?. krakow.wyborcza.pl, 2017-03-08. [dostęp 2022-10-16].
- ↑ Wystawa plenerowa „KL Plaszow”. muzeumkrakowa.pl. [dostęp 2021-11-01].
- ↑ Monika Waluś: Radni zdecydowali: w Krakowie powstanie Muzeum KL Plaszow. Mieszkańcy mają mieć wpływ na jego kształt. krakow.wyborcza.pl, 2020-10-14. [dostęp 2021-03-14].
- ↑ Dawid Serafin: Magdalena Rubenfeld Koralewska: wystarczy iskra, aby doszło do wybuchu emocji i to się właśnie stało w Krakowie. wiadomosci.onet.pl, 2021-04-26. [dostęp 2021-04-26].
- ↑ Małgorzata Mrowiec: Kraków. Emocje wokół tworzonego muzeum KL Plaszow. dziennikpolski24.pl, 2019-07-01. [dostęp 2021-10-29].
- ↑ Dawid Serafin: Wytną 275 drzew, aby utworzyć muzeum. Tysiące podpisów przeciwko decyzji władz Krakowa. wiadomosci.onet.pl, 2020-09-29. [dostęp 2021-10-29].
- ↑ Piotr Tymczak: Kraków. Protestowali przeciwko wycince drzew na terenie KL Plaszow. dziennikpolski24.pl, 2021-11-06. [dostęp 2021-11-12].
- ↑ Znakowanie granic. krakow.tvp.pl, 2022-10-16. [dostęp 2022-10-16].
- ↑ Bliżej wystawy stałej w muzeum KL Plaszow. rp.pl, 2022-12-12. [dostęp 2022-12-14].
- ↑ Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Plaszow. sztetl.org.pl. [dostęp 2021-11-01].
- ↑ W Krakowie odsłonięto pomnik policjantów zabitych przez Niemców. dzieje.pl, 2021-11-13. [dostęp 2021-11-01].
- ↑ Kraków. Z map w sieci znika...
Błąd w przypisach: Znacznik <ref>
o nazwie „wyst_plen”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.BŁĄD PRZYPISÓW
Bibliografia
- Wykaz bibliografii dla serii artykułów o niemieckich obozach w latach 1933–1945 został umieszczony na osobnej stronie.
Linki zewnętrzne