Placówka Straży Celnej „Osławica”

Placówka SC „Ostawica”

Historia
Państwo	Polska
Organizacja
Dyslokacja	Osławica (województwo podkarpackie)
Formacja	Straż Celna
Podległość	Komisariat SC „Komańcza”

Rozmieszczenie placówek Komisariatu Komańcza w 1926 r.

Placówka Straży Celnej „Ostawica”^[a] – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną^[3]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych^[4]. W 1922 roku w Komańczy stacjonował sztab 3 kompanii 6 batalionu celnego. Kompania wystawiała między innymi placówkę w Ostawicy^[5]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku^[6]. Placówka Straży Celnej „Ostawica” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Komańcza” z Inspektoratu SC „Dukla”^[2].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej^[7]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna^[8]. W strukturach nowo powstałej formacji placówki „Osłowica” nie odtworzono^[9].

Funkcjonariusze placówki

Kierownicy placówki

stopień	imię i nazwisko, numer	okres pełnienia służby	kolejne stanowisko
starszy strażnik	Jan Motała (232)[b]	był w 1926[1]

Obsada personalna placówki w 1926^[1]:

• starszy strażnik Jan Motała (232)
• strażnik Ludwik Stefaniak (1104)
• strażnik Tadeusz Adler (1948)
• strażnik Michał Gwódźdz (1940)

Uwagi

1. Autorzy Kalendarza z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927 używają nazwy „Ostawica”^[1]. Podobnie czyni to Piotr Kozłowski w: Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku^[2]. Według analizy map WIG z 1934, 1939 oraz obecnej nazwa brzmi Osławica.
2. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej^[1]

Przypisy

1. Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 274.
2. Kozłowski 2012 ↓, s. 33.
3. Dominiczak 1975 ↓, s. 130.
4. Piekarz 2017 ↓, s. 28.
5. OdeB batalionów celnych ↓, s. 6bc.
6. Dominiczak 1997 ↓, s. 250.
7. Kula 1994 ↓, s. 40.
8. Goryński 2012 ↓, s. 226.
9. Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 13–35.

Bibliografia

• Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
• Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928–1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
• Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
• Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927 .
• Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757. 
• Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
• Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 
• Ordre de bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin