Parafia św. Wawrzyńca w Rogóźnie

Parafia św. Wawrzyńca
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Siedziba

Rogóźno

Adres

Rogóźno 21
21-075 Ludwin
tel. 817570133

Data powołania

23 lipca 1922

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

lubelska

Dekanat

Łęczna

Kościół

Kościół św. Wawrzyńca w Rogóźnie

Filie

kaplica w Rozpłuciu

Proboszcz

ks. Waldemar Taracha

Wezwanie

św. Wawrzyńca

Wspomnienie liturgiczne

10 sierpnia

Położenie na mapie gminy Ludwin
Mapa konturowa gminy Ludwin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Wawrzyńca”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Wawrzyńca”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Wawrzyńca”
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego
Mapa konturowa powiatu łęczyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Wawrzyńca”
Ziemia51°22′41″N 22°57′53″E/51,378056 22,964722
Strona internetowa

Parafia rzymskokatolicka w Rogóźnie została erygowana 8 czerwca 1922 r. przez ks. biskupa Leona Fulmana. Pierwszym administratorem i organizatorem parafii został mianowany ksiądz Feliks Kasprowicz. Początkowo w granicach parafii znalazły się miejscowości należące do parafii Łęczna, tj. Dratów, Dratów-Kolonia, Czarny Las, Kaniwola, Kobyłki, Piaseczno, Rozpłucie Drugie, Grabów, Uciekajka, Zielone (Kolonia Rogóźno). Na prośbę mieszkańców, 3 października tego samego roku na mocy dokumentu Stolicy Apostolskiej przyłączono do obszaru parafii wioski: Krasne z przysiółkami Kosów, Krzywe, Ryczka oraz Kolonia Krasne – należące wcześniej do parafii Ostrów. W 1927 r., na mocy dekretu biskupa została przyłączona miejscowość Krzczeń, należąca do parafii Kijany. Na dzień 23 grudnia 1922 r. parafia Rogóźno liczyła 2700 wiernych.

Historia parafii

Pod koniec XIX wieku teren obecnej parafii i całego Polesia Lubelskiego był zamieszkany w większości przez ludność ruską wyznania greckokatolickiego, która od XVIII wieku posiadała w Dratowie swoją cerkiew. Nad jeziorem Rogóźno powstały zabudowania folwarku należącego do spolonizowanego ewangelika – Jana Blocha – właściciela Łęcznej oraz części lasów dratowskich. W dobie nasilenia rusyfikacji, na mocy ukazu carskiego, ponad 300 mórg ziemi należących do folwarku rozparcelowano pomiędzy wyznawców prawosławia a do budynków folwarcznych sprowadzono w 1911 r. mnichów prawosławnych z klasztoru w Jabłecznej, którzy przebudowali dawny spichlerz i zaadaptowali go na kaplicę. W przyszłości miał tu powstać nowy klasztor prawosławny. Jednak zaraz po wybuchu I wojny światowej mnisi uciekli w głąb Rosji, a majątek został rozgrabiony przez miejscową ludność.
21 maja 1919 roku (po odzyskaniu niepodległości) z inicjatywy przyszłych parafian, zostało wystosowane pismo do władz cywilnych w Lublinie oraz do Konsystorza Diecezji Lubelskiej, z prośbą o utworzenie nowej parafii rzymskokatolickiej z siedzibą w Dratowie (wykorzystując budynki parafii prawosławnej). Wyznawcom prawosławia proponowano kaplicę cerkiewną w Rogóźnie, w której do 1915 roku gromadzili się mnisi prawosławni. Propozycja ta była umotywowana znacznie większą na tym terenie liczbą rodzin katolickich niż prawosławnych, które mogłyby gromadzić się w niewielkiej kaplicy w Rogóźnie lub dojeżdżać do kaplicy w Syczynie. Miejscowa ludność popierając tę prośbę złożyła 300 podpisów, natomiast ówczesny dziekan dekanatu Łęczna – ks. Wacław Krasucki przekazał je do Kurii, która prośbę mieszkańców popartą przez dziekana przekazała do Departamentu Wyznań Religijnych w Warszawie.

nowa dzwonnica

7 czerwca 1920 r. Ministerstwo ds. Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego wydało orzeczenie, którym zezwolono na tymczasowe przekazanie kaplicy w Rogóźnie na potrzeby parafii rzymskokatolickiej, a cerkiew w Dratowie pozostała filią parafii w Syczynie. Natychmiast wybrano dozór parafialny, który zajął się adaptacją kaplicy na potrzeby nowej parafii. Kościół parafialny został poświęcony 23 lipca 1922 r.

9 lipca 1940 r. Niemcy, za namową nacjonalistów ukraińskich, zamordowali w pobliskim lesie pierwszego proboszcza – ks. Feliksa Kasprowicza, a kościół oddali prawosławnym. Nabożeństwa odbywały się wtedy na plebanii, a duszpasterzem był franciszkanin o. Tymoteusz. Po roku Niemcy zezwolili na ponowne funkcjonowanie parafii. Proboszczem został ks. Stanisław Wolski, a od 1943 r. ks. Stanisław Sawicki. Ciało pierwszego proboszcza zostało przeniesione uroczyście na cmentarz 8 listopada 1944 r., a w miejscu jego tragicznej śmierci postawiono krzyż oraz tablicę informacyjną.

Ważniejsze daty

  • 1922 – adaptacja zniszczonej kaplicy prawosławnej do użytku religijnego (wymiana pokrycia dachowego, dobudowanie kruchty i zakrystii oraz wieżyczki z sygnaturką),
  • 1953 – rozpoczęcie budowy domu, służącego jako mieszkanie organisty i kościelnego,
  • 1967 – umieszczenie w głównym ołtarzu obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy (pędzla Łucji Bałzukiewiczowej),
  • 19671972 – generalny remont całej świątyni (m.in. zakrycie dolnej partii okien, oszalowanie budynku kościoła z zewnątrz, wymiana belek i sufitu),
  • 1983 – rozpoczęcie budowy nowego kościoła,
  • 1990 – poświęcenie w dniu patrona parafii (10 sierpnia) nowego budynku kościoła przez ks. biskupa Bolesława Pylaka,
  • 1998 – budowa murowanej dzwonnicy,
  • 2005 – wykonanie ołtarza w nawie głównej,
panorama ołtarza

Proboszczowie parafii w czasach powojennych

Powołania z terenu parafii

  • Ks. Stanisław Słowik
  • Ks. Andrzej Koziej

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!