Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Milejowie — parafia rzymskokatolicka w Milejowie, należąca do archidiecezji lubelskiej i Dekanatu Łęczna. Została erygowana w 1858 roku. Mieści się pod numerem 118a. Parafię prowadzą księża archidiecezjalni.
Historia
Parafia milejowska została erygowana przez bpa Wincentego à Paulo Pieńkowskiego w 1858 roku. W Milejowie istniał wcześniej parafia greckokatolicka, zaś jego tereny należały do trzech sąsiednich parafii: Biskupic, Łańcuchowa i Mełgwi (zob. K. Grzesiak, Dzieje cerkwi unickiej św. Praksedy męczennicy w Milejowie, "Drohiczyński Przegląd Naukowy", 10 (2018), s. 157-198).
Starania o powstanie parafii obrządku rzymskiego podjęto wtedy, kiedy rytu bizantyńskiego była tylko jedna rodzina, i to rodzina księdza. Inicjatorką tego pomysłu była Helena z Suffczyńskich Chrapowicka. Po jej śmierci projekt ten realizowali Stanisław i Antoni Rostworowscy.
Próby założenia parafii trwały aż 40 lat. Były czynione w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, w Rządzie Gubernialnym w Lublinie, w Diecezji Chełmskiej i Biskupstwie Lubelskim. Budowę kościoła rozpoczęto 21 kwietnia 1855 r., a ukończono w 1856 r. Budowniczym kościoła był Konstanty Hendiger z Krasnegostawu. Wybudowano kościół murowany, jednonawowy, w stylu eklektycznym. W ołtarzu głównym, drewnianym, klasycystyczno-barokowym, umieszczono piękny obraz Matki Bożej Milejowskiej zwanej Serdeczną, pochodzący prawdopodobnie z nieistniejącego już kościoła greckokatolickiego. Organy zbudowała stara firma warszawska Mateusza Mielczarskiego. Konsekracji kościoła dokonał 2 października 1858 r. ordynariusz diecezji lubelskiej bp Walenty Baranowski.
Ze względu na potrzeby wiernych, w latach 1990 — 1996 rozbudowano kościół parafialny. Prezbiterium wówczas przeniesiono do nowej części[1].
Proboszczowie parafii
| Imię i nazwisko |
Daty przejęcia i zejścia z urzędu |
Uwagi
|
| Ks. Henryk Jaskorski |
1859 — 1863 |
Za jego urzędowania wzniesiono kościół; kościół poświęcił bp Walenty Baranowski 2 października 1859 r.
|
| Ks. Joachim Słotwiński |
1863 — 1866 |
—
|
| Ks. Bartłomiej Banach |
1866 — 1882 |
—
|
| Ks. Juliusz Izdebski |
1882 — 1885 |
—
|
| Ks. Onufry Lorych |
1885 — 1886 |
—
|
| Ks. Władysław Opalski |
1886 — 1889 |
—
|
| Ks. Tertulian Perkowski |
1889 — 1894 |
—
|
| Ks. Ludwik Zaorski |
1894 — 1902 |
—
|
| Ks. Ignacy Domański |
1902 — 1906 |
—
|
| Ks. Wiktor Czarkowski |
1906 — 1908 |
Ufundował witraż ze św. Wiktorem przy głównym ołtarzu
|
| Ks. Stanisław Kubicki |
1908 — 1947 |
Najdłużej sprawujący urząd; za jego urzędowania do Milejowa zostały sprowadzone siostry Rodziny Betańskiej prowadzące ochronkę dla dzieci; jego długoletnim wikariuszem był ks. Michał Łukasik; w czasie jego probostwa najczęściej zawieszano i rabowano (podczas I i II w. św.) dzwony
|
| Ks. Władysław Majkowski |
1947 — 1961 |
—
|
| Ks. Antoni Kargol |
1961 — 1965 |
—
|
| Ks. Kazimierz Kustroń |
1965 — 1969 |
—
|
| Ks. Franciszek Haładyj |
1969 — 1978 |
—
|
| Ks. Zdzisław Łukowiec |
1978 — 1986 |
—
|
| Ks. Czesław Szuran |
1986 — 1987 |
—
|
| Ks. Jan Kalinowski |
1987 — 2001 |
Za jego probostwa rozbudowano kościół i wybudowano kaplicę cmentarną
|
| Ks. Franciszek Kamiński |
2001 — 2008 |
—
|
| Ks. Andrzej Juźko |
1 VII 2008 r. — 30 VI 2016 r. |
Jego staraniem odnowiono m.in. ikonę Matki Bożej, kaplicę Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, całą starą część kościoła, organy, dzwony itd.
|
| Ks. Andrzej Sulowski |
1 VII 2016 r. — |
—
|
Przypisy
Bibliografia
