Po ukończeniu gimnazjum w Tallinnie i Petersburgu pracował w estońskim oddziale Rosyjskiego Banku Państwowego. W 1899 podjął studia prawnicze w Petersburgu, które ukończył w Dorpacie cztery lata później. Pracował jako adwokat w Narwie i Dorpacie.
Angażował się w działalność polityczną, był związany z ruchem socjalistycznym skupionym wokół przyszłego prezydenta Konstantina Pätsa, współredagował lewicową gazetę „Teataja”.
W 1904 wybrano go z listy socjaldemokratycznej do dumy miejskiej Tallinna. Po wypadkach 1905 przebywał w Szwajcarii, do Rosji powrócił cztery lata później.
W 1918 objął kierownictwo resortów sprawiedliwości i rolnictwa w tymczasowym rządzie Estonii, później został jej premierem od 8 maja do 18 listopada 1919. Był deputowanym do konstytuanty estońskiej, posłował do wszystkich pięciu kadencji Riigikogu.
W 1920 przyczynił się do wygranej estońskiej Partii Pracy w wyborach, w wyniku czego został przewodniczącym parlamentu („riigivanem”).
Od 9 lipca 1929 do 12 lutego 1931 pełnił obowiązki głowy państwa.
