34 × 32 mm
tombak
Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych – odznaka ustanowiona w II Rzeczypospolitej; była zwana również „Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych z lat 1914–1921” lub „Odznaką Pamiątkową byłych Więźniów Ideowych". Odznakę nadawała Kapituła Odznaki Więźniów Ideowych z lat 1914–1921, na której czele stał w pierwszej połowie lat 30. XX wieku Józef Piłsudski. W kapitule zasiadał również generał Kazimierz Sosnkowski.
Odznaka ma formę jednoczęściowej srebrnej ośmioramiennej tarczy/rozety, w którą wpisany jest krzyż. W centrum, w owalu, znajduje się orzełek tworzący swym korpusem literę: „I” (od „Ideowy”), niżej litera: „W” (od „Więzień”). Pod literą „W” znajdował się znak mennicy (odznakę wytwarzała Mennica Państwowa).
Odznaka o wymiarach 34 × 32 mm wykonana była w srebrzonym i oksydowanym tombaku. Była mocowana do klapy munduru lub garnituru za pomocą sztyftu z nakrętką.
Przyznawano ją łącznie z dyplomem. W czasach, gdy przewodniczącym kapituły był Józef Piłsudski, na dyplomie był jego oryginalny podpis.