Nonakozan

Nonakozan

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) nonakozan Inne nazwy i oznaczenia n-nonakozan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C29H60
Masa molowa	408,60 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	630-03-5
PubChem	12409
SMILES CCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCC
InChI InChI=1S/C29H60/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-21-23-25-27-29-28-26-24-22-20-18-16-14-12-10-8-6-4-2/h3-29H2,1-2H3 InChIKey IGGUPRCHHJZPBS-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 0,8083 g/cm³ (20 °C)[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w benzenie, dobrze w etanolu, eterze dietylowym, acetonie, słabo w chloroformie[1] Temperatura topnienia 63,7 °C[1] Temperatura wrzenia 286 °C (20 hPa)[2] 443 °C (1013 hPa)[1] Współczynnik załamania 1,4529 (589 nm, 20 °C)[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-15] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Nonakozan – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów. Ma potencjalnie 1 590 507 121 izomerów konstytucyjnych^{[potrzebny przypis]}.

Nonakozan występuje naturalnie, m.in. w olejkach eterycznych. Może być również otrzymywany syntetycznie^[3].

Nonakozan jest składnikiem feromonów Orgyia leucostigma^[4] oraz postuluje się, iż pełni rolę w komunikacji niektórych owadów, np. u komara Anopheles stephensi^[5].

Przypisy

1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-420, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
2. Nonacosane (nr 284246) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
3. H.R.H.R. Bentley H.R.H.R. i inni, Triterpenoids. Part XXXII. cycloLaudenol, a Triterpenoid Alcohol from Opium, „Journal of the Chemical Society”, 1955, s. 596–602, DOI: 10.1039/jr9550000596  (ang.).
4. Pheromone identification.
5. BrandonB. Brei BrandonB. i inni, Relative Abundance of Two Cuticular Hydrocarbons Indicates Whether a Mosquito Is Old Enough to Transmit Malaria Parasites, „Journal of Medical Entomology”, 41 (4), 2004, s. 807–809, DOI: 10.1603/0022-2585-41.4.807, PMID: 15311480  (ang.).