Niszczyciele zostały zaprojektowane po uzyskaniu pierwszych doświadczeń z eksploatacji niszczycieli typu Turbine. Dla umożliwienia wspólnych działań z nowymi krążownikami zdecydowano zaprojektować niszczyciele o większej prędkości i zasięgu[1]. Okręty zostały zaprojektowane przez stocznię Odero(inne języki), która jako punkt wyjścia potraktowała projekt typu Turbine[1]. Nieco zwiększono wymiary kadłuba, a wyporność standardowa wzrosła z 1027 do 1202 ton[1]. Zachowano takie same uzbrojenie główne w postaci czterech dział kalibru 120 mm, lecz wprowadzono działa nowszego modelu 1926, o dłuższej lufie długości 50 kalibrów zamiast 45 kalibrów[2]. Moc siłowni zwiększono z 40 do 44 tysięcy ton[1]. Architektura okrętów miała być początkowo taka sama, lecz już po rozpoczęciu budowy zmieniono projekt w celu zwiększenia pola ostrzału działek przeciwlotniczych i dwa kominy połączono w jeden szerszy, a przy tym przesunięto do tyłu nadbudówkę dziobową[2]. Stały się one pierwszymi włoskimi niszczycielami w jednokominowym układzie, który stał się później charakterystyczny dla kolejnych włoskich projektów[3]. We włoskiej literaturze typ ten nazywany był Freccia, lecz w anglojęzycznej literaturze dominuje nazwa Dardo[2].
Zamówiono cztery okręty w ramach programu na 1928/29 rok, po dwa w dwóch stoczniach[2]. Stępki pod ich budowę położono w 1929 roku, wodowano je w latach 1930–32, a weszły do służby w latach 1931–32[2]. Cena kontraktowa jednego okrętu wynosiła od 13,6 mln lirów (stocznia CT Riva Trigoso) do 14,45 mln lirów (stocznia Odero)[2]. Jeszcze w październiku 1929 roku zdecydowano zamówić cztery kolejne okręty zmodyfikowanego typu Folgore[2].
Cztery zmodyfikowane okręty typu Idra zbudowano w 1933 roku dla Grecji. Greckie okręty zamówiono w 1929, główna różnicą w porównaniu do okrętów włoskich było umieszczenie 4 dział 120 mm w pojedynczych stanowiskach, podczas gdy na włoskich okrętach montowano działa w stanowiskach podwójnych.
Siergiej Patianin. «Strieły» i «mołnii». Esmincy tipow «Dardo» i «Folgore». „Arsienał-Kollekcyja”. Nr 1/2013 (7), s. 15-45, styczeń 2013. Moskwa. (ros.).
Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.