Niszczyciele typu Folgore
|
Kraj budowy
|
Włochy
|
Użytkownicy
|
Włochy
|
Zbudowane okręty
|
4
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
|
1220 (1 340) ton standardowa, 2096 (2 130) ton pełna
|
Długość
|
96,05 m
|
Szerokość
|
9,2 m
|
Zanurzenie
|
3,31 m
|
Napęd
|
2 turbiny parowych typu Belluzzo, 3 kotły, Moc 44 000 KM (32 800 kW)
|
Prędkość
|
38 węzły (70 km/h)
|
Zasięg
|
3600 mil morskich (6 700 km) przy prędkości 12 węzłów
|
Załoga
|
1983
|
Uzbrojenie
|
4 działa 120 mm (2x2) 2 działa przeciwlotnicze 40 mm 4 najcięższe karabiny maszynowe 13,2 mm 6 wyrzutni torped 533 mm (2x3) 54 miny
|
Niszczyciele typu Folgore – typ włoskich niszczycieli zbudowanych w latach 30. Wszystkie cztery jednostki służyły podczas II wojny światowej i zostały zatopione.
Niszczyciele typu Folgore były zmodyfikowanym typem Dardo, w którym zmniejszono szerokość kadłuba o pół metra, do 9,2 m, aby zwiększyć prędkość[1]. Oprócz tego turbiny parowe systemu Parsonsa zamieniono na turbiny Belluzzo i zrezygnowano z montażu haubicy strzelającej pociskami oświetlającymi[2]. Zmniejszenie szerokości spowodowało zmniejszenie pojemności burtowych zbiorników paliwa o ok. 100 ton i zmniejszenie zasięgu, oraz pogłębiły się problemy ze statecznością, jakie miały już niszczyciele typu Dardo[2]. W celu polepszenia stateczności na okrętach należało dokonać przeróbek, w tym dodać 90 ton balastu[2].
Okręty
Przypisy
Bibliografia
- Siergiej Patianin. «Strieły» i «mołnii». Esmincy tipow «Dardo» i «Folgore». „Arsienał-Kollekcyja”. Nr 1/2013 (7), s. 15-45, styczeń 2013. Moskwa. (ros.).
- Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.
Włoskie okręty z okresu II wojny światowej