Mikołaj Maciejowski

Mikołaj Maciejowski

Ciołek herb Maciejowskich
Data śmierci	1574
Ród	Maciejowscy herbu Ciołek
Rodzice	Kasper Anna z Leżeńskich
Małżeństwo	Jadwiga z Szymanowskich
Dzieci	Jan, Elżbieta, Urszula, Jadwiga.
Administracja	starosta spiski, wojewoda lubelski.

Mikołaj Maciejowski herbu Ciołek (zm. 1574) – starosta spiski, wojewoda lubelski, rotmistrz jazdy obrony potocznej w latach 1564–1572^[1].

Życiorys

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej Maciejowskich herbu Ciołek, wywodzącej się z Maciejowic w ziemi stężyckiej w województwie sandomierskim. Był synem Kaspra (zm. 1536), rycerza jerozolimskiego i stolnika sandomierskiego, i Anny z Leżeńskich – córki Abrahama i Anny z Szydłowieckich. Siostrzeniec Jana Leżeńskiego, brat stryjeczny Samuela i Stanisława Maciejowskich.

Związany z dworem Zygmunta II Augusta, podobnie jak ojciec był dworzaninem królewskim. W 1564 został starostą spiskim, a w 1572 mianowano go wojewodą lubelskim. Był uczestnikiem zjazdu w Knyszynie 31 sierpnia 1572 roku^[2].

Maciejowski posiadał znaczny majątek, był właścicielem dziedzicznych dóbr Borowe, Godzisz, Kaleń, Kochów, Oblin, Oronne, Polik w stężyckim. W 1545 odkupił od stryjecznych braci Stanisława i Samuela majątki ziemskie Bielawy i Mironice. Posiadał także dwór w Krakowie, który sprzedał Tarnowskim.

Poślubił Jadwigę z Szymanowa Szymanowską. Z tego związku dzieci:

• Jan – starosta spiski, podkomorzy sandomierski, kasztelan czchowski, kasztelan zawichoski.
• Elżbieta – żona Jana Radziejowskiego
• Urszula – żona Andrzeja Ciołka Dobrzynieckiego, 2-mąż Mikołaj Dunin Brzeziński.
• Jadwiga – żona wojewody rawskiego Wojciecha Wilkanowskiego.

Podpisał konfederację warszawską 1573 roku^[3].

Podpisał dyplom elekcji Henryka III Walezego^[4].

Mikołaj Maciejowski zmarł w marcu 1574.

Przypisy

1. Marek Plewczyński, Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta, Warszawa 1985, s. 283.
2. Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 40.
3. Józef Siemieński, Drugi akt Konfederacji Warszawskiej 1573 r.: przyczynek archiwalny do historji ustroju Polski, w: Rozprawy Polskiej Akademii Umiejętności t. Kraków 1930, seria II, t. 42, s. 9 [535].
4. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, T. 1 cz.1-2, Wilno 1758, s. 456.

Bibliografia

• Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, Warszawa 1913, tom XVI, s. 218 i 222; tom XIV, s. 211