Marianna i László Nagy w 1956 r.
|
Reprezentacja
|
Węgry
|
Data i miejsce urodzenia
|
13 stycznia 1929 Szombathely
|
Data i miejsce śmierci
|
3 maja 2011 Budapeszt
|
Wzrost
|
158 cm
|
Konkurencja
|
Pary sportowe
|
Partner sportowy
|
László Nagy
|
Klub
|
Budapesti Korcsolyázó Egylet, Testnevelési Föiskola Sportegyesület, Czepeli Vasas
|
Zakończenie kariery
|
1958
|
Dorobek medalowy
|
|
Marianna Nagy (ur. 13 stycznia 1929 w Szombathely, zm. 3 maja 2011 w Budapeszcie) – węgierska łyżwiarka figurowa startująca w konkurencji par sportowych, dwukrotna brązowa medalistka olimpijska, trzykrotna brązowa medalistka mistrzostw świata, siedmiokrotna medalistka mistrzostw Europy, ośmiokrotna mistrzyni Węgier, trenerka.
Życiorys
Na arenie krajowej i międzynarodowej występowała w rywalizacji par sportowych. Jej partnerem w zawodach był jej brat, László Nagy. Para startowała w zawodach w latach 1947–1958[1].
W styczniu 1948 roku para wystąpiła na mistrzostwach Europy w Pradze i zajęła szóste miejsce[2]. W lutym po raz pierwszy wystąpiła na zimowych igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Sankt Moritz uplasowała się na siódmym miejscu[1]. Takie samo miejsce uzyskała na rozegranych parę dni po igrzyskach mistrzostwach świata w Davos[2].
W styczniu 1949 roku zdobyła srebrny medal mistrzostw Europy w Mediolanie. W lutym tego roku zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu. W styczniu 1950 roku zdobyła mistrzostwo Europy na mistrzostwach w Oslo. W marcu tego roku została brązową medalistką mistrzostw świata w Londynie[2].
W lutym 1951 roku dwukrotnie została uhonorowana odznaczeniami państwowymi za osiągnięcia sportowe[3].
Brązowe medale wywalczyła także na imprezach rangi mistrzowskiej w 1952 roku – w styczniu na mistrzostwach Europy w Wiedniu i w lutym na igrzyskach olimpijskich w Oslo. W styczniu 1953 roku została wicemistrzynią Europy na mistrzostwach w Dortmundzie, a w lutym zdobyła brązowy medal mistrzostw świata w Davos[2].
W styczniu 1955 po raz drugi karierze zdobyła mistrzostwo Europy, tym razem na zawodach w Budapeszcie. W lutym 1955 roku ponownie zdobyła brązowy medal mistrzostw świata, startując w Wiedniu. W styczniu 1956 roku zdobyła srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu, a w lutym tego roku – brąz na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo. W styczniu 1957 roku zdobyła ostatni w karierze medal mistrzostw rangi międzynarodowej, zajmując drugie miejsce na mistrzostwach Europy w Wiedniu. W styczniu 1958 roku uplasowała się na czwartym miejscu mistrzostw Europy w Bratysławie, a w lutym – na siódmym miejscu w mistrzostwach świata w Paryżu[2].
Wraz z bratem ośmiokrotnie triumfowała w rywalizacji par sportowych na mistrzostwach Węgier w łyżwiarstwie figurowym. Tytuły mistrzów Węgier para zdobyła w latach 1950, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957 i 1958[4].
Po zakończeniu kariery w 1958 roku była trenerką młodych łyżwiarzy figurowych[1].
Przypisy