Lista dziekanów Kolegium Kardynalskiego od XII wieku.
Uwagi do tabel: pierwsza formalna regulacja dotycząca sposobu obsadzania funkcji dziekana pochodzi z 22 sierpnia 1555 roku. W okresie wcześniejszym stanowisko to miało charakter w dużej mierze nieformalny i częściej nazywano je za pomocą określenia prior episcoporum ac omnium cardinalium (prymas kardynałów biskupów i wszystkich kardynałów) zamiast Sacri Collegii Decanus. „Prymasem kardynałów biskupów” przynajmniej teoretycznie był zawsze kardynał biskup najwcześniej promowany do tej rangi. 29 listopada 1503 Juliusz II dokonał połączenia funkcji dziekana z funkcją kardynała biskupa Ostia e Velletri. Z uwagi na istniejące w literaturze rozbieżności co do obsady urzędu dziekana w tym początkowym okresie lista do roku 1503 jest wykazem kardynałów biskupów, którzy zgodnie z porządkiem starszeństwa liczonym od daty nominacji na kardynała biskupa powinni byli sprawować urząd dziekana (prymasa) Kolegium Kardynałów. Jedynymi wyjątkami są trzej pretendenci do tronu papieskiego w XV wieku, którzy po wyrzęknięciu się roszczeń do tiary zostawali kardynałami biskupami: Angelo Correr (w 1415, były papież Grzegorz XII), Baldassare Cossa (w 1419, był antypapież Jan XXIII) oraz Amadeusz z Sabaudii (w 1449, był antypapież Feliks V). W ich przypadkach przywilej pierwszeństwa w Kolegium Kardynalskim wynikał ze specjalnych dekretów soborowych lub papieskich.
29 listopada 1503 Juliusz II przyporządkował urząd dziekana do diecezji suburbikarnej Ostia e Velletri, a dekretem z 22 sierpnia 1555 papież Paweł IV formalnie uregulował zasady obsadzania tej funkcji, postanawiając, że będzie ją obejmował najstarszy stażem kardynał-biskup, ale tylko spośród tych rezydujących w Kurii Rzymskiej, ewentualnie nieobecnych „z powodów publicznych” (ex causa publica, tj. na zlecenie papieża), a nie z własnej woli.