Urodził się w Joaquim Egidio w diecezji Campinas. W wieku 20 lat wyjechał na studia do Rzymu, gdzie studiował teologię m.in. na papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. 27 marca 1937 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Luigiego Traglii (przyszłego kardynała). Krótko potem powrócił do Brazylii. Do 1956 pracował m.in. w seminarium w São Paulo i na uniwersytecie w Campinas, gdzie został wicerektorem.
Papież Paweł VI na konsystorzu 22 lutego 1965 mianował go kardynałem prezbiterem tytułu Gran Madre di Dio. W latach 1967–1987 regularnie uczestniczył w zgromadzeniach Światowego Synodu Biskupów. Prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów od 22 października 1970 do 9 kwietnia 1984, następnie przewodniczący Administracji Patrymonium Stolicy Apostolskiej (do 6 grudnia 1989). Uczestniczył w sierpniowym i wrześniowym konklawe 1978. Tytularny biskup diecezji suburbikarnej Sabina e Poggio Mirteto od 25 czerwca 1984 aż do śmierci. W dniu 19 grudnia 1986 został wybrany na stanowisko dziekana Kolegium Kardynałów, w związku z czym otrzymał dodatkowo godność tytularnego biskupa Ostii. W związku z ukończeniem 80. roku życia, 4 maja 1993 utracił prawo do uczestniczenia w konklawe a 31 maja tego samego roku zrezygnował z funkcji dziekana Kolegium Kardynalskiego i tytułu biskupa Ostii, po czym powrócił do Brazylii[1]. Zmarł w Indaiatuba. Został pochowany w Campinas w ufundowanym przez siebie sanktuarium poświęconym Matce Bożej z Guadelupy.
Przypisy
↑Był to pierwszy w historii przypadek przejścia kardynała-dziekana na emeryturę.
