Był uczniem Liceum im. Stefana Batorego. W wieku 16 lat rozpoczął treningi w Legii Warszawa, w ekstraklasie debiutował w 1957. Z warszawskim klubem występował 10 sezonów (do 1967), czterokrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1960, 1961, 1963, 1966), raz wicemistrzostwo Polski (1958), raz brązowy medal mistrzostw Polski (1962).
W reprezentacji Polski debiutował w 1959. Dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach Europy. W 1961 zajął z drużyną dziewiąte miejsce. Rozegrał pięć spotkań, rzucił trzy punkty. W 1963 we Wrocławiu zdobył wraz z kolegami srebrny medal. W reprezentacji grał do 1966, wystąpił w 74 spotkaniach.
Od 1967 pracował w Polskim Związku Koszykówki, był trenerem m.in. reprezentacji Polski juniorów (1970-1982), którą prowadził na mistrzostwach Europy w 1972 (10. miejsce), 1974 (6. miejsce), 1976 (6. miejsce), 1978 (12. miejsce), 1980 (eliminacje).
W 2012 został zaliczony do Koszykarskiej Galerii Sław Legii Warszawa (2012)[3].
Marek Cegliński, Łukasz Cegliński, Dariusz Pawłowski: Zieloni kanonierzy. Pruszków: MC Media Marek Cegliński, 2016. ISBN 978-83-946433-0-0. Brak numerów stron w książce
Krzysztof Łaszkiewicz. Polska koszykówka męska 1928-2004. Inowrocław 2004
Tomasz Małolepszy. Historia koszykówki. Mistrzostwa Europy od Szwajcarii - 1935 r. do Polski - 2009 r. Ruda Śląska 2009
Wrocław - 1963. Program XIII Mistrzostw Europy w koszykówce mężczyzn
Łukasz Cegliński, Marek Cegliński Srebrni chłopcy Zagórskiego. Medalowa dekada polskich koszykarzy, wyd. Warszawa 2013, s. 175-176