W miejscowości znajduje się dom ludowy oraz lokalne koło gospodyń wiejskich, któremu przewodniczy Agata Hydzik. Wieś posiada kanalizację. Od roku 1957 działalność rolniczą prowadzi w miejscu nieprzerwanie RSP „Rozwój” licząca 60 członków. Na majątek spółdzielni składa się m.in. 300 ha ziemi uprawnej.
Prawdopodobnie jest to wieś służebna grodu sanockiego lokowana przez księcia Bolesława Jerzego Trojdenowicza w dolinie potoku Różowego, podobnie jak pobliskie Jurowce, które swoją nazwę mogły wziąć od imienia księcia, czy Czerteż, który swoją nazwę wziął od gwarowego słowa „czerteżnyki”, tj. rzemieślnicy. Nazwa Kostarowce może pochodzić od określenia „kostyhrowci” – gracze w kości, komicy, artyści.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Kostarowce był Władysław Urbański[9]. W roku 1880 wieś liczyła 1047 mieszkańców, w tym 206 katolików, 671 unitów oraz 169 osób deklarujących inne wyznania. Pod koniec XIX w. większościowa własność należała do Zenona Słoneckiego. W 1905 Stanisław i Seweryn Słoneccy posiadali we wsi obszar 281 ha[10]. W 1911 właścicielem tabularnym był Stanisław Słonecki, posiadający 281 ha[11].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i utworzeniu II Rzeczypospolitej właścicielem dóbr w Kostarowcach był Leon Aschheim[12]. Po wybuchu II wojny światowej rządcą majątku we wsi został Stefan Pajączkowski[13].
Pierwszym dokumentem pisanym, w którym występuje nazwa Kostarowce, jest akt uposażenia obejmującej kilka wsi parafii w Strachocinie, wystawiony w roku 1390. W akcie tym wymieniony jest kościół wybudowany „na polach wsi Kostarowce”, zaś ofiarowane proboszczowi „jeden łan frankońskiej miary ziemi przysposobionej i wykarczowanej oraz pole położone z tyłu za wymienionym kościołem” także znajdowały się na terenie Kostarowiec. W XIX i XX w. kościół należał do łacińskiej parafii w Strachocinie.
Wzmianka o pierwszej kostarowskiej cerkwi pochodzi z roku 1440. Obecną, drewnianą, pw. św. Symeona Stupnika (Szymona Słupnika) wybudowano w roku 1872. Po przesiedleniu greckokatolickich mieszkańców, została ona przekazana parafii strachockiej. Od listopada 2013 pełni funkcję kościoła parafialnego i nosi (dekretem ks. kard. Wyszyńskiego) wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny[15]. Trójdzielna, zestawiona z kwadratowych członów składa się z zamkniętego trójbocznie prezbiterium, szerszej nawy, babińca zwieńczonego czworoboczną wieżą i przedsionka poprzedzającego budowlę od zachodu. Przerobione w 1931 roku dachy zdobią nad nawą i prezbiterium dwie wieżyczki sygnaturek o kopulastych, krytych blachą hełmach. Wewnątrz zachowało się oryginalne wyposażenie, w tym ikonostas z XIX wieku. W 1987 roku cerkiew została rozbudowana. W XIX oraz XX wieku cerkiew należała do parafii greckokatolickiej w Czerteżu.
Etnografia
Według spisu z 1938 roku w Kostarowcach mieszkało 1040 grekokatolików i 220 rzymskich katolików. Obecnie wieś jest jednolita etnicznie. Praktycznie wszyscy jej mieszkańcy, w liczbie około 790 są rzymskimi katolikami.
↑Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 4.
↑Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 247.