Powołana z poduszczenia posła rosyjskiego, Nikołaja Repnina, w celu niedopuszczenia do równouprawnienia innowierców, przywrócenia dawnych swobód szlacheckich i narzucenia gwarancji rosyjskich. Popierana przez opozycję magnacką (Potoccy) i skierowana przeciwko reformom króla Stanisława Augusta Poniatowskiego[3]. Celem radomian było pognębienie FamiliiCzartoryskich przez odsunięcie jej od wpływu na rząd Rzeczypospolitej, skompromitowanie Stanisława Augusta wobec Rosji i narodu, przywrócenie wpływu stronnictwa hetmańskiego, dokonane przy pomocy wojsk rosyjskich, uznanych za pomocnicze i przyjacielskie[4].
Jednakże faktycznym jej przywódcą stał się poseł rosyjski Nikołaj Repnin, który nakazał konfederatom podporządkować się Stanisławowi Augustowi i wysłać polskich delegatów do Katarzyny II z prośbą o gwarancje dla ustroju Rzeczypospolitej[7]. Przyjmuje się, iż Repnin był autorem owego adresu do carycy.
Obrady i akces do konfederacji generalnej w Radomiu odbywały się w obliczu przymusu wojsk rosyjskich. Przed ratuszem, gdzie zebrali się konfederaci zaciągnięto baterię dział rosyjskich, płk Carr osobiście zmuszał opornych członków konfederacji do składania deklaracji zgodnych z wolą Nikołaja Repnina. Ostatecznie akt konfederacji generalnej podpisało bez zastrzeżeń jedynie kilku jej członków, większość przy akcesie czyniła pewne zastrzeżenia[8].
↑Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 371-372.
