PROFILBARU.COM

Kazimierz Sikorski
	; Dzień Żołnierza, 15 sierpnia 2002
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1951 ; Czaplinek
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL; Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 8 pułk zakłóceń radiowych; • Wojskowa Akademia Łączności ZSRR; • Akademia Sztabu Generalnego; • Szkoła Wojenna Sił Lądowych Carlisle; • Akademia Obrony NATO; • Wright-Patterson AFB, USA więcej patrz tekst
Stanowiska	• dowódca plutonu zakłóceń KF; • dowódca kompanii dowodzenia; • starszy oficer Oddziału Walki Radioelektronicznej; • adiunkt personelu dydaktyczno-naukowego w AON; • główny specjalista ds. integracji z europejskimi systemami bezpieczeństwa w Departamencie Systemu Obronnego MON; • radca ambasady RP – szef wydziału polityki obronnej oraz współpracy wojskowej z NATO i UZE; • doradca Szefa BBN więcej patrz tekst
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Sikorski (ur. 13 sierpnia 1951, w Czaplinku) – generał brygady SZ RP; doktor nauk wojskowych^[1]; zastępca dyrektora Departamentu Zwierzchnictwa Prezydenta RP nad Siłami Zbrojnymi w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego (2002–2004); Attaché Obrony, Wojskowego, Morskiego i Lotniczego w Waszyngtonie (2004–2007).

Życiorys

Kazimierz Sikorski urodził się 13 sierpnia 1951] w Czaplinku^[1].

Wykształcenie

Absolwent:

Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Łączności w Zegrzu (1973)^[1];
Wojskowa Akademia Łączności ZSRR w St. Petersburg (1984)^[2];
Akademia Sztabu Generalnego, Warszawa (1996–1989)^[3];
Szkoła Wojenna Sił Lądowych USA, Carlisle, PA, USA (1993–1994)^[4];
Akademia Obrony NATO, Rzym (2000)^[5];
Uniwersytet Warszawski (2004)^[6];
Instytut Zarządzania Programami Pomocowymi w Dziedzinie Bezpieczeństwa, Wright-Patterson AFB, USA (2005)^[7].

Służba wojskowa

W 1973 po promocji został skierowany do 8 pułku zakłóceń radiowych, gdzie dowodził plutonem zakłóceń KF i kompanią dowodzenia^[1]. W 1980 uczestniczył w misjach pokojowych ONZ (Egipt, UNEF oraz Syria, UNDOF 1980)^[6]. W 1981 w drodze wyróżnienia został skierowany na studia w Wojskowej Akademii Łączności ZSRR i po jej ukończeniu w 1984 roku został wyznaczony na starszego oficera Oddziału Walki Radioelektronicznej w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP (1984)^[1]. W latach 1986–1993 jako doktorant pełnił służbę na stanowisku adiunkta personelu dydaktyczno-naukowego Akademii Obrony Narodowej, jako pracownik dydaktyczno-naukowy uczestniczył w wielu projektach naukowo-badawczych prowadzonych w Akademii Obrony Narodowej^[1], opublikował kilkadziesiąt opracowań, a jako członek Rady Redakcyjnej kwartalnika The Journal Of Slavic Military Studies, Franc Cass, Londyn^[8] popularyzował polską myśl w „zachodnich” kręgach wojskowych^[9]^[10]. W okresie tym uczestniczył w działalności Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego (1987–1993), Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (1989–1993) oraz AFCEA (Association for Communications and Electronic Awareness^[1]. Następnie był głównym specjalistą ds. integracji z europejskimi systemami bezpieczeństwa w Departamencie Systemu Obronnego MON (1994)^[1].

W roku 1996 został powołany do międzynarodowego sztabu i kierował zespołem w Sekretariacie Sekretarza Stanu MON odpowiedzialnym za organizację pierwszej na terytorium Polski międzynarodowej konferencji NATOwskiej wysokiego szczebla — XIII. Warsztatów NATO w Warszawie^[11]^[12]. Następnie pracował na stanowisku radcy ambasady RP w Brukseli – szefa wydziału polityki obronnej oraz współpracy wojskowej z NATO i UZE (1996), Zastępcy Polskiego Przedstawiciela Wojskowego w Komitecie Wojskowym NATO (1998), Doradcy Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2002)^[1]. W latach 1997–2002 członek Rady Dyrektorów belgijskiej części tej organizacji – Chapter 156. W 2002 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Zwierzchnictwa Prezydenta RP nad Siłami Zbrojnymi w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W tym samym roku awansowany na stopień generała brygady^[13]. W latach 2004–2007 Attaché Obrony, Wojskowego, Morskiego i Lotniczego w Waszyngtonie^[14]. Pełniąc znaczną część służby wojskowej w środowisku międzynarodowym na kierowniczych stanowiskach w polskich przedstawicielstwach wojskowych i dyplomatycznych, uczestniczył w wypracowywaniu porozumień oraz strategicznych dokumentów w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa narodowego dotyczących współpracy Polski z NATO, UE i USA, a także w koordynowaniu sojuszniczej współpracy bilateralnej Resortu Obrony Narodowej^[15].

W rezerwie

W 2008 po przeniesieniu do rezerwy pracował na stanowiskach: doradcy Rzecznika Praw Obywatelskich ds. obronności kraju i ochrony praw żołnierzy, Sekretarza Naukowego Instytutu Bezpieczeństwa Krajowego WSZP w Warszawie (2009–2010), a następnie dyrektora Departamentu Analiz Strategicznych BBN (2010–2015). W latach 2010–2015, jako dyrektor departamentu w BBN, był odpowiedzialny między innymi za: monitorowanie bieżącej sytuacji oraz strategicznych warunków bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego, oraz przygotowywanie dla Prezydenta RP i Szefa BBN raportów zawierających średnio i długofalowe analizy, syntezy i prognozy w tej dziedzinie, za współpracę BBN z podmiotami międzynarodowymi (m.in. warsztaty strategiczne w ramach Grupy Wyszegradzkiej, Trójkąta Wejmarskiego oraz z Państwami Bałtyckimi, konferencje Wysokich Przedstawicieli ds. Bezpieczeństwa Państw UE), przygotowanie i koordynowanie pierwszego Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego oraz opracowanie i opublikowanie jego rezultatów, w tym Białej Księgi Bezpieczeństwa Narodowego RP, a także za wkład BBN w prace nad Strategią Bezpieczeństwa Narodowego, opiniowanie projektów dokumentów strategicznych zatwierdzanych przez Prezydenta RP i przygotowywanie materiałów merytorycznych na posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Członek Komitetu Prognoz przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk – członek Prezydium Komitetu (od 2013-2023), przewodniczący Zespołu Bezpieczeństwa i Rozwoju Człowieka (od. 2017)^[16].

Jest żonaty i ma dwie córki. Zainteresowania: turystyka, żeglarstwo, fotografia i ogrodnictwo^{[potrzebny przypis]}.

Awanse^[1]

podporucznik – 1973
porucznik – 1976
kapitan – 1980
major – 1985
podpułkownik – 1988
pułkownik – 1993
generał brygady – 2002^[17]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1999^[1]
Złoty Krzyż Zasługi^[1]
Złoty Medal za Długoletnią Służbę – 2015^{[potrzebny przypis]}
Medal Pro Memoria – 2007^{[potrzebny przypis]}
Legia Zasługi, USA – 2009^[18]

i inne

Bibliografia

Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.