Akademicka sekcja wioślarska powstała we Wrocławiu tuż po zakończeniu wojny z inicjatywy studenta medycyny, Stanisława Iwankiewicza. Wioślarze już w sierpniu 1945 zajęli przedwojenną przystań nad Odrąniemieckiego klubu studenckiego działającego przy Breslauer Technische Hochskule. Pomimo znacznych zniszczeń, w budynku zachowały się hangary na łodzie i zimowy basen wioślarski. Łodzie zostały przez Niemców celowo uszkodzone podczas oblężenia Wrocławia, więc treningi na wodzie mogły rozpocząć się po wyremontowaniu pierwszych sześciu łodzi – latem 1946. Wtedy też odbyły się pierwsze regaty wioślarskie w powojennym Wrocławiu[2].
Priorytetem sekcji w pierwszych latach istnienia był remont zniszczonej przystani i odbudowa jej zburzonej części – prace te zakończono dopiero w 1955. Cały czas trwały jednak treningi, które bardzo szybko wyłoniły obiecującą czwórkę: Zbigniew i Edward Schwrzerowie (bracia), Henryk Jagodziński oraz Zbigniew Żarnowiecki. Jej udany start na wrocławskich regatach akademickich w 1948 spowodował, iż do Wrocławia przeprowadził się utytułowany trener Jan Bujwid, którego podopiecznymi przed wojną byli m.in. R. Verey i J. Ustupski. Bujwid szybko stworzył dużą grupę zawodników, którzy przez całe lata 50. stanowili trzon reprezentacji Polski w wioślarstwie. Czterech zawodników sekcji uczestniczyło w igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, a siedmiu w 1956 w Melbourne. Dodatkowo na mistrzostwach Europy wioślarze AZS Wrocław wywalczyli w latach 50. brązowy medal i zajęli kilka czwartych miejsc. Miarą pozycji klubu były Mistrzostwa Europy w 1959 w Mâcon, gdzie na 25 polskich wioślarzy aż 16 było z AZS Wrocław (dwójka ze sternikiem i ósemka mężczyzn oraz czwórka ze sterniczką kobiet)[3][2].
Potęga sekcji wioślarskiej utrzymywała się do roku 1967. W okresie tym regularnie w mistrzostwach Europy i świata startowało kilku zawodników i zawodniczek klubu. Największym sukcesem wioślarzy z AZS Wrocław był w tamtych latach brązowy medal Mistrzostw Europy w 1964 dwójki ze sternikiem Mariana Siejkowskiego, Kazimierza Naskręckiego i Stanisława Kozery oraz VI miejsce tej osady na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio i również VI miejsce na tych samych igrzyskach czwórki ze sternikiem: Sz. Grajczyk, M. Leszczyński, R. Lubicki, A. Nowaczyk i sternik J. Pawłowski. W roku 1967 karierę sportową ukończyli niemal wszyscy wioślarze, stanowiący o sile sekcji. Na przełomie lat 60. i 70. sekcja szybko wróciła jednak na drogę sukcesów międzynarodowych. Cały czas w reprezentacji narodowej występował M. Siejkowski, który wystartował na ósemce w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium. Największym osiągnięciem tamtego okresu był brązowy medal Zbigniewa Ślusarskiego na MŚ w 1974 (zdobyty z bratem Alfonsem, też wychowankiem AZS Wrocław). Zbigniew Ślusarski reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu, gdzie wystartowała też inna zawodniczka klubu, Aleksandra Kaczyńska. Po igrzyskach tych męska sekcja wioślarska popadła w stagnację[2][3].
Galeria lata 1945-1976
Przedwojenne zdjęcie przystani, którą w 1945 przejął AZS Wrocław
Olimpijska czwórka ze sternikiem w 1964 (na zdjęciu sternik S. Kozera)
Olimpijczycy K. Błasiński, Sz. Grajczyk, Z. Paradowski, M. Nietupski, ze sternikiem B. Mainką i trenerem Z. Schwarzerem
J. Piatek, E. Flak, B. Krawacka, B. Tyczynska I st. E. Długoszewska na ME w 1959
AZS Politechnika Wrocławska
W 1976 roku przeprowadzono w Polsce odgórnie narzuconą przez GKKFiTreformę wyczynowego sportu akademickiego. Wyróżniające się sekcje klubów środowiskowych AZS wcielono do wyczynowych klubów AZS-AWF, utworzonych przy akademiach wychowania fizycznego. We Wrocławiu sekcji wioślarskiej nie uznano za wystarczająco wartościową, zatem pozostała ona poza klubem AZS-AWF Wrocław. Odcięło to ją od centralnego finansowania. W 1977, aby zapewnić tej sekcji (oraz środowiskowym sekcjom koszykówki, szermierki, tenisa stołowego, piłki ręcznej i szachów) finansowanie, Kolegium Rektorów wrocławskich uczelni podjęło decyzję o utworzeniu międzyuczelnianego klubu akademickiego, w którym znalazły by się wszystkie te dyscypliny. Z racji tego, że większość kosztów ponosić miała Politechnika Wrocławska, klub ten działał pod nazwą AZS Politechnika Wrocławska[4].
Wchodząc do AZS Politechniki, sekcja wioślarska dysponowała silną grupą kobiet (trenowanych przez małżeństwo Zbigniewa i Krystyny Odojów) oraz bardzo słabą grupą męską. Wioślarki nie tylko odnosiły sukcesy na arenie krajowej (m.in. drużynowe mistrzostwo Polski w 1980), ale dwie z nich przez wiele lat startowały w reprezentacji Polski – występując m.in. na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie. Wyniki mężczyzn zmieniły się szybko na lepsze za sprawą zatrudnienia trenera Mariana Pawlaka. Grupa wychowanków klubu medale mistrzostw Polski rozpoczęła zdobywać w 1982. Już w 1984 dwójka bez sternika W. Szymerowski, A, Jończyk zdobyła złoto akademickich mistrzostw świata, a wkrótce pierwszy z nich startować zaczął w mistrzostwach świata seniorów, wygrał też w 1986 w Regatach Królewskich w Henley. W latach osiemdziesiątych sekcja miała wiele załóg wagi lekkiej, które wielokrotnie zdobywały tytuły Mistrza Polski. Stan przystani był jednak w tamtym czasie bardzo zły i wymagała ona remontu, na który w kryzysie gospodarczym schyłku PRL brakowało środków[4][3].
Przemiany ustrojowe początku lat 90. zastały wioślarzy AZS Politechniki w bardzo złej sytuacji. Brak było nie tylko funduszy, ale też nowoczesnego sprzętu. Pomimo tego, wychowanek klubu, A. Marszałek, w 1992 wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie, gdzie zajął V miejsce, a inni zawodnicy zdobywali medale na akademickich mistrzostwach świata w 1992 i 1994[3]. Pomoc byłych zawodników i działaczy pozwoliła w połowie lat 90. na zakup nowoczesnego sprzętu i większe nabory nowych zawodników. Zaowocowało to startami juniorów w mistrzostwach świata tej kategorii wiekowej i brązowym medalem MŚJ Pauliny Kulki (Poznań 1995). Z grupy juniorów największe sukcesy odniósł później P. Rańda, młodzieżowy Mistrz Świata z 2001, a następnie medalista mistrzostw świata i Europy seniorów, a przede wszystkim srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich w Pekinie[4].
W drugiej dekadzie XXI wieku, oprócz sukcesów P. Rańdy, sekcja wioślarska AZS Politechniki odnotowuje starty młodszych zawodników w mistrzostwach świata juniorów: J. Kobeckiego w 2010, P. Syposza w 2011 i 2012, P. Sadowskiej w 2013 i startami zawodników w mistrzostwach Europy juniorów[4].
Wioślarscy działacze AZS Politechniki byli pomysłodawcami zorganizowania we Wrocławiu w 1992 roku pierwszych mistrzostw Polski na ergometrze wioślarskim. Od tego czasu organizowali we Wrocławiu ponad dwadzieścia edycji tej imprezy[2].
W 2012 roku pracę w sekcji zakończył jej szef, trener M. Pawlak, którego zastępuje wieloletni trener klubu, W. Szymerowski. Rok później doszło do przejęcia przez Politechnikę Wrocławską przystani klubu. Wioślarze zmuszeni zostali do opuszczenia tej przystani i przeniesienia się (wraz z innymi sekcjami wyczynowymi klubu) do budynku, gdzie przed II wojną światową mieściła się przystań niemieckiego klubu Breslauer Ruder Verein Wratislavia, a po wojnie, do roku 1986, sekcja wioślarska Juwenii Wrocław[2].
AZS Wratislavia
W październiku 2015 roku Walne Zgromadzenie Delegatów uchwaliło zmianę nazwy klubu na „Klub Sportowy Akademickiego Związku Sportowego Wratislavia”, co miało nawiązywać do przedwojennego gospodarza aktualnej siedziby klubu. Przypieczętowało to ostatecznie uniezależnienie się klubu od Politechniki Wrocławskiej. Formalnie zmiana została zarejestrowana 21 grudnia 2018[5].
Galeria lata po 1976
H. Jarkiewicz, A. Kaczyńska, MŚ Amsterdam 1977
W. Szymerowski i A. Jończyk w 1984
Klubowa ósemka na MP w 1989
P. Rańda i G. Pawlak w 2003
Wyniki Sportowe
W latach 50. oraz 60. AZS Wrocław był czołowym klubem wioślarskim Polski. Zdecydowana większość wioślarzy którzy wystąpili na igrzyskach olimpijskich w 1952, 1956 i 1964 startowała w tamtym czasie w barwach tego klubu. Na późniejszych igrzyskach olimpijskich udział zawodników klubu nie była aż tak liczny, niemniej reprezentowali oni Polskę na łącznie 9 igrzyskach. Łączna liczba wioślarzy-olimpijczyków z AZS Wrocław/ AZS Politechniki Wrocławskiej to 23, z czego aż 6 wystąpiło na igrzyskach dwa razy. Efektem tych występów był jeden medal i wiele występów w finałach olimpijskich. Był to medal srebrny Pawła Rańdy na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008. Za poważne sukcesy sekcji uznać również należy 3 zdobyte przez zawodników medale seniorskich mistrzostw świata oraz 3 medale mistrzostw Europy seniorów, a także liczne medale akademickich mistrzostw świata[6].
W ostatnich latach, według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, wioślarze AZS Politechniki (a następnie AZS Wratislavii) zajęli następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:
w roku 1997 – 9 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[7],
w roku 1998 – 15 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[8],
w roku 1999 – 9 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2000 – 10 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2001 – 12 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2002 – 18 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2003 – 14 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2004 – 10 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2005 – 8 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2006 – 6 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[9],
w roku 2007 – 11 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2008 – 12 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2009 – 14 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2010 – 20 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2011 – 15 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2012 – 16 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2013 – 15 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[9],
w roku 2014 – 17 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[10],
w roku 2015 – 22 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[11],
w roku 2016 – 20 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[12],
w roku 2017 – 23 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[13],
w roku 2018 – 24 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[14],
w roku 2019 – 25 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[15].
Najwybitniejsi zawodnicy
Najwybitniejszymi zawodnikami sekcji wioślarskiej klubu byli:
Aleksandra Kaczyńska – dwukrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich, wielokrotna reprezentantka Polski, po zakończeniu kariery zawodniczej – trenerka. Jej największe osiągnięcia[19]:
1988 – Mistrzostwa Świata Juniorów, Mediolan – dwójka podwójna – VI miejsce,
Zbigniew Ślusarski – wychowanek klubu, olimpijczyk i medalista mistrzostw świata. Największe sukcesy odnosił ze swoim bratem Alfonsem (również wychowankiem AZS Wrocław, jako senior startującym jednak w barwach innych klubów). Najlepsze wyniki Z. Ślusarskiego to[21]:
1976 – Igrzyska Olimpijskie, Montreal – dwójka bez sternika – XI miejsce,
↑ abcdeAleksander Srebrakowski, Wioślarstwo wrocławskie po II wojnie światowej, w: Z dziejów sportu na Ziemiach Zachodnich Północnych Polski po II wojnie światowej, Wrocław 2014, s. 191-222, hist.uni.wroc.pl [dostęp: 2020-05-21]
↑Szerzej o tym medalu w artykule na stronie pztw.pl [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp: 2020-05-24].
↑Sylwetka zawodnika na portalu olimpijskim [dostęp 2020-05-24].
Bibliografia
Aleksander Srebrakowski, Wioślarstwo wrocławskie po II wojnie światowej, w: Z dziejów sportu na Ziemiach Zachodnich Północnych Polski po II wojnie światowej, Wrocław 2014, ISBN 978-83-939223-0-7.
Wojciech Zawadzki, Kronika klubu AZS Politechnika Wrocław 1973-1991, Wrocław 2012, ISBN 978-83-63026-03-5.
يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (فبراير 2016) الكونغو في الألعاب الأولمبية علم جمهورية الكونغو رمز ل.أ.د. CGO ل.أ.و. اللجنة الأولمبية والرياضي...
Опис файлу Опис Пам'ятник громадянам Львівщини, полеглим в Афганістані Джерело власне фото Час створення 2013 Автор зображення MSha Ліцензія див. нижче Ліцензування Я, власник авторських прав на цей твір, добровільно передаю його у суспільне надбання. У випадку, якщо це юрид...
Mexican singer and actor In this Spanish name, the first or paternal surname is Marichal and the second or maternal family name is Ibar. This biography of a living person needs additional citations for verification. Please help by adding reliable sources. Contentious material about living persons that is unsourced or poorly sourced must be removed immediately from the article and its talk page, especially if potentially libelous.Find sources: Kalimba singer – new...
База підводних човнів у Лор'яніфр. Base sous-marine de Lorient (Keroman)порт Лор'ян, Франція Бункер Кероман III, 2006Лор'ян Координати47°43′45″ пн. ш. 3°22′13″ зх. д. / 47.72917° пн. ш. 3.37028° зх. д. / 47.72917; -3.37028Історія об'єктаПобудовано1941—1944 (не завершено)БудівникОргані
Gore Park is a town square or urban park located in downtown Hamilton, Ontario. Gore ParkGore Park and its fountain in downtown HamiltonTypeUrban parkLocation1 Hughson Street South,Hamilton, Ontario,CanadaCoordinates43°15′22″N 79°52′06″W / 43.2561611°N 79.8683481°W / 43.2561611; -79.8683481Created1850 (1850)Owned byCity of HamiltonPublic transit accessHSR 1 King, 2 Barton, 3 Cannon, 5 Delaware, 10 B Line Express, 51 University SpecialWebsitehttps:...
Love Is StrangeSingel oleh Mickey & SylviaSisi-BI'm Going HomeDirilisNovember 1956 (1956-11)[1]DirekamOctober 17, 1956[2]GenreRock and roll, rhythm and bluesDurasi2:52LabelGroovePenciptaEthel Smith[2]ProduserBob Rolontz[2]Kronologi singel Mickey & Sylvia No Good Lover (1956) Love Is Strange (1956) There Oughta Be a Law (1957) AudioLove Is Strange di YouTube Love Is Strange adalah hit crossover milik duet R&B asal Amerika yaitu Mickey & Sylv...
Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada November 2022. The AtoningBerkas:The Atoning movie poster.jpgRelease poster for The AtoningSutradaraMichael WilliamsProduser Joni Seitz Michael Williams Ditulis oleh Michael Williams PemeranVirginia NewcombCannon BosargeMichael LaCourAlex ZukoSherri EakinAshlynn Lop...
إمراضية مرض ما هي الآلية أو الآليات البيولوجية (الأحيائية) التي تؤدي إلى حالة مرضية. ويمكن استخدام المصطلح أيضًا لوصف أصل المرض وتطوره، وما إذا كان حادًا أو مزمنًا أو متكررًا. ويرجع أصل هذا المصطلح إلى الكلمة اليونانية (pathos)، وتعني «مرض» وgenesis «نشوء». ويُسمَّى أيضاً التوصيم&...
Samsung Heavy IndustriesNama asli삼성중공업 (三星重工業)JenisPublikKode emitenKRX: 010140IndustriRekayasaTeknik perkapalanPembuatan kapalDidirikan5 Agustus 1974; 49 tahun lalu (1974-08-05)KantorpusatSamsung Town, Seoul, Korea SelatanTokohkunciJoon Ou Nam : Presiden dan CEOProdukKapal, anjungan lepas pantai, tenaga angin, tenaga listrik & sistem kendali, serta rekayasa & infrastrukturPendapatanUS$ 8,58 milyar (2015)[1]Laba bersihUS$ (1,06) milyar (2015)[...
This article may rely excessively on sources too closely associated with the subject, potentially preventing the article from being verifiable and neutral. Please help improve it by replacing them with more appropriate citations to reliable, independent, third-party sources. (September 2021) (Learn how and when to remove this template message) Filipino TV series or program Somewhere in My HeartGenre Drama Romance Comedy Based onSomewhere In My Heartby Rose TanDirected byCathy Garcia-Moli...
Artikel ini tidak memiliki referensi atau sumber tepercaya sehingga isinya tidak bisa dipastikan. Tolong bantu perbaiki artikel ini dengan menambahkan referensi yang layak. Tulisan tanpa sumber dapat dipertanyakan dan dihapus sewaktu-waktu.Cari sumber: Tri Tuntutan Rakyat – berita · surat kabar · buku · cendekiawan · JSTOR Tri Tuntutan Rakyat (disingkat Tritura) adalah 3 tuntutan kepada pemerintah yang diserukan para mahasiswa yang tergabung dalam Kesa...
Occupational caste among Hindus Malis in western India (c. 1855-1862). The Mali are an occupational caste found among the Hindus who traditionally worked as gardeners and florists. They also call themselves Phul Mali due to their occupation of growing flowers. The Mali are found throughout North India, East India as well as the Terai region of Nepal and Maharashtra. Iravati Karve, an anthropologist, showed how the Maratha caste was generated from Kunbis who simply started calling themselves M...
Fictional character from the BBC soap opera EastEnders Soap opera character Andy HunterEastEnders characterPortrayed byMichael HiggsDuration2003–2005First appearanceEpisode 25453 July 2003 (2003-07-03)Last appearanceEpisode 289218 February 2005 (2005-02-18)ClassificationFormer; regularCreated byLouise BerridgeIn-universe informationOccupationGangster Businessman BookmakerWifeBev Hunter (backstory) Sam Mitchell (2004–2005) Andy Hunter is a ...
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Fargo tornado – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2022) (Learn how and when to remove this template message) Fargo tornadoF5 tornadoAn image of the F5 tornado as it neared Hector International Airport. FormedJune 20, 1957; 4:40 PM CDTDuration3 ho...
Подразделение 61398кит. 61398 部队 Годы существования ок. 2004 — настоящее время Страна Подчинение Министерство обороны КНР Входит в 3-е управление Генерального штаба НОАК Тип Кибервойска Функция радиоэлектронная разведка, кибершпионаж, кибервойна Численность 2000 человек Дисл...
Short story by O. Henry This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) Some of this article's listed sources may not be reliable. Please help this article by looking for better, more reliable sources. Unreliable citations may be challenged or deleted. (September 2022) (Learn how and when to remove this template message) This article possibly contains original research. Please improve it ...
1954 book by Louise Fatio and also a series of books First edition (publ. McGraw Hill) The Happy Lion (ISBN 0-375-82759-5) is a 1954 children's picture book by Louise Fatio and illustrated by Roger Duvoisin.[1] The tale follows a Happy Lion in France who, after escaping the small zoo where he lives, is surprised that people, who loved visiting him there, are now scared of him. The book was so popular that it spawned several sequels and an 8-minute short film by Weston Woods Studi...