John Higgins (ur. 18 maja1975 w Wishaw) – szkockisnookerzysta. Mistrz świata w snookerze w latach 1998, 2007, 2009, 2011. Nie jest spokrewniony z Alexem Higginsem, innym znanym snookerzystą, pochodzącym z Irlandii Północnej. Od 2 maja do 2 listopada 2010 był zawieszony po prowokacji łapówkarskiej dziennikarzy[1]. Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Plasuje się na trzecim miejscu rankingu wszech czasów pod względem zdobytych „setek” (1011) w profesjonalnych turniejach[2].
Kariera zawodowa
Higgins rozpoczął profesjonalną grę w wieku 17 lat, a więc w 1992 roku. Pierwsza wygrana przypadła na rok 1994, kiedy to w finale Grand Prix pokonał Dave’a Harolda 9-6. Jako pierwszy nastolatek w historii, w ciągu jednego sezonu (1994/95) odniósł zwycięstwo aż trzy razy: w Grand Prix (snooker) (1994), British Open (1995) i Scottish Open (1995).
Higgins, począwszy od roku 1998, pozostał na pierwszym miejscu w rankingu snookerowym przez dwa lata. Do umocnienia tej pozycji przysłużyło się zwycięstwo nad Markiem Williamsem w Grand Prix (1999). Pomimo wygranej w UK Championship w 2000 roku (drugi raz w karierze, z Markiem Williamsem 10-4 w finale), pod koniec sezonu został zepchnięty przez Walijczyka na drugą pozycję w rankingu. W tym samym roku ożenił się z Denise.
W 2001 roku John Higgins doszedł do finału Mistrzostw świata, tym razem ulegając tam Ronniemu O’Sullivanowi 14-18. Na początku sezonu 2001/2002 Higgins – po wygranej w trzech pierwszych turniejach indywidualnych (The Champions Cup, Scottish Masters i British Open) – powrócił na pierwsze miejsce. Warto zaznaczyć także zwycięstwo drużynowe w Pucharze Narodów razem ze Stephenem Hendrym i Alanem McManusem. Od tego czasu jednak Szkot zanotował spadek formy i nie odniósł żadnego znaczącego zwycięstwa przez trzy kolejne lata aż do wygrania po raz czwarty British Open w 2004 roku. Kłopoty z grą zbiegły się w czasie z narodzinami pierwszego syna Higginsa, Pierce’a, w 2001 roku. Wpłynęło to na Szkota, który ograniczył liczbę i intensywność treningów. Pod koniec 2004 roku, żona Johna – Denise – urodziła ich drugiego syna – Oliviera.
W październiku 2005 w finale Grand Prix (snooker) w Preston pokonał Ronnie’ego O’Sullivana 9-2, jako pierwszy zawodnik w historii turniejów rankingowych osiągając cztery breaki powyżej 100 punktów z rzędu; zdobył po kolei 494 punkty bez odpowiedzi ze strony rywala. Higgins pokazał się jeszcze w dwóch finałach w sezonie 2005/2006, nieznacznie przegrywając z Kenem Dohertym w Malta Cup i z Markiem Williamsem w China Open.
Po wygranych mistrzostwach świata, John Higgins współorganizował Warsaw Snooker Tour – turniej, który odbył się w Polsce w czerwcu 2007 roku. W pierwszej rundzie Szkot zagrał z kilkukrotnym mistrzem polski Rafałem Jewtuchem, którego pokonał 4-2. W półfinale pokonał Steve’a Davisa 5-3. W finale spotkał się z Markiem Selbym, który miał okazję i zrewanżował się za przegraną w mistrzostwach pokonując Szkota 5-3. W następnym roku turniej przekształcił się w imprezę o szerszym zasięgu World Series of Snooker, która również była organizowana i firmowana przez Higginsa.
2 maja 2010 roku ujawniono nagranie z prowokacji jaką przeprowadził brytyjski tabloidThe News of The World w Kijowie[3][4]. Na nagraniu widoczny jest Higgins wraz ze swoim menedżerem Patem Mooney na spotkaniu z dwoma innymi osobami, które miały przeprowadzić prowokację podając się za ukraińskich biznesmenów. W rozmowie Higgins zgadza się na przegranie czterech frejmów rozgrywanych w ramach World Series of Snooker w zamian za 300 tysięcy euro łapówki. Podczas rozmowy poruszane są szczegóły dotyczące płatności oraz ukrycia przychodu w zeznaniach podatkowych. Po uzgodnieniu szczegółów strony podają sobie ręce, a następnie wspólnie wznoszą toast. Prezes WPBSABarry Hearn w specjalnym oświadczeniu ogłosił, że Pat Mooney złożył rezygnację z zarządu WPBSA, która została przyjęta ze skutkiem natychmiastowym. Udział Higginsa w przyszłych turniejach został zawieszony i wszczęte zostało śledztwo, które według Hearna powinno zostać zakończone w ciągu następnych tygodni[5]. Higgins w swoim oświadczeniu wydanym tego samego dnia stwierdził m.in., że nie spodziewał się takiego przebiegu spotkania w Kijowie i w obawie o swoje życie postanowił wówczas grać swoją rolę, a jego sumienie jest czyste[5][6].
John Higgins (2013).
8 września 2010 firma arbitrażowa Sports Resolution wydała wyrok w sprawie prowokacji dotyczącej łapówki[1]. Dwa najcięższe zarzuty zostały wycofane przez WPBSA, która wcześniej zgłosiła sprawę do arbitrażu. Do dwóch pozostałych zarzutów Higgins sam się przyznał tj. do „Świadomego sprawiania wrażenia względem innych osób wyrażenia zgody na działania naruszające zasady zakładów sportowych” oraz do „Nie zgłoszenia bezzwłocznie do federacji pełnej informacji o próbie nakłonienia go do działania z naruszeniem zakładów sportowych”. Szkot został ukarany przez sześciomiesięczne zawieszenie (licząc od 2 maja 2010) oraz 85 tysięcy funtów grzywny.
2 maja 2011 roku zdobył czwarty w swojej karierze tytuł mistrza świata, pokonując w finale 21-letniego Judda Trumpa 18-15.
Dnia 23 września, podczas pierwszej sesji finału Shanghai Masters 2012 przy stanie 0:5 wbił swojego 6 breaka maksymalnego w meczu przeciwko Juddowi Trumpowi.
19 września 2024 w przegranym meczu 1/8 finału turnieju English Open 2024 przeciwko Markowi Allenowi wbił swojego tysięcznego breaka stupunktowego w karierze, dokonując tego jako drugi zawodnik w historii po Ronniem O’Sullivanie[7].
↑Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
↑Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016).
↑ abTurniej nosił nazwę European Open (1992/1993–1996/1997), Irish Open (1998/1999) i Malta Cup (2004/2005–2007/2008).
↑Turniej nosił nazwę International Open (1992/1993–1996/1997) oraz Players Championship (2003/2004).
↑ abTurniej nosił nazwę German Open (1995/1996–1997/1998).
↑Turniej nosił nazwę China International (1997/1998–1998/1999).
↑Turniej nosił nazwę Grand Prix (1992/1993–2000/2001 i 2004/2005–2009/2010), the LG Cup (2001/2002–2003/2004) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).
↑Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016).
↑Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
↑Turniej nosił nazwę Six-red Snooker International (2008/2009) oraz Six-red World Grand Prix (2009/2010).
↑Turniej nosił nazwę Thailand Classic (1995/1996) oraz Asian Classic (1996/1997).
↑Turniej nosił nazwę Asian Open (1992/1993) oraz Thailand Open (1993/1994–1996/1997).
↑Turniej nosił nazwę Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010).
↑ abTurniej nosił nazwę Australian Open (1994/1995) oraz Australian Masters (1995/1996).
↑Turniej nosił nazwę Charity Challenge (1994/1995–1998/1999).
↑Turniej nosił nazwę European League (1992/1993–1996/1997).
W roku 2008 John Higgins nie obronił tytułu mistrza świata. W pierwszej rundzie tego turnieju spotkał się z walijskim zawodnikiem – Matthew Stevensem (który był w tej edycji MŚ nierozstawiony, jako iż po sezonie 2006/07 wypadł z czołowej 16). Mecz zakończył się wynikiem 10:5 na korzyść Szkota.
W drugiej rundzie tego turnieju Higgins spotkał się ponownie z reprezentantem WaliiRyanem Dayem. Pierwszą sesję wygrał 5:3 (do przerwy 4:0), drugą przegrał 3:5. Ostatnia odsłona tego pojedynku rozpoczęła się w porannej sesji 26 kwietnia 2008 roku od stanu 8:8. W niej jednak John Higgins zwyciężył tylko w jednej partii i przegrał ostatecznie mecz 9:13, a więc tym samym zakończył swój udział w turnieju.
2009 – trzeci triumf w MŚ
W roku 2009 Higgins po raz trzeci w karierze został Mistrzem świata w snookerze. Wbił wówczas najwięcej (11) breaków stu punktowych.
Wyniki jego kolejnych meczów w tym turnieju:
W 2010 roku Higginsowi ponownie nie udało się obronić tytułu mistrza świata. Po wygranej 10:6 z Barrym Hawkinsem, w drugiej rundzie uległ Steve’owi Davisowi 11:13. W trakcie tego meczu Higgins wbił także swojego setnego stupunktowego breaka w mistrzostwach świata.
2011 – czwarty triumf w MŚ
W 2011 roku Higgins zdobył czwarty tytuł mistrza świata.
Wyniki jego kolejnych meczów w tym turnieju:
W snookerowych mistrzostwach świata w 2012 roku Higginsowi nie udało się obronić tytułu mistrza świata wywalczonego w roku poprzednim. W pierwszej rundzie turnieju pokonał 10:9 reprezentanta Chin Lianga Wenbo, jednak w drugiej rundzie uległ swojemu rodakowi Stephenowi Hendry’emu 4:13.
Inne informacje związane z grą w snookera
5 maja 2007 roku, John Higgins wbił tysięcznego breaka stupunktowego w historii rozgrywania Snookerowych Mistrzostw świata.
Do końca października 2021 grając zawodowo w snookera zarobił nieco ponad £8 806 000 (ponad 45,7 mln zł).
24 kwietnia 2010 roku John Higgins wbił swojego setnego breaka stupunktowego w Mistrzostwach świata.
2 listopada 2020 roku w turnieju Champion of Champions na swoim koncie zapisał 800 breaka stupunktowego.
Według stanu na dzień 10 lutego 2022 roku, rozegrał 1706 snookerowych pojedynków, z których w 1187 zwyciężył (co stanowi 69,58%).
26 lutego 2021 roku Higgins w wygranym 6:0 meczu z Markiem Selbym w trakcie Players Championship 2021 pozwolił przeciwnikowi na zdobycie zaledwie siedmiu punktów w trakcie całego pojedynku. Jest to najlepszy wynik w historii snookera, biorąc pod uwagę mecze rozgrywane na dystansie do sześciu wygranych frejmów.
_2013-01-30_02.jpg)
