Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011

Mistrzostwa świata

2010 2011 2012
Liczba uczestników	32
Miejsce	Crucible Theatre, Sheffield
Zwycięzca	John Higgins
II miejsce	Judd Trump
Najwyższy break	138 Mark King 138 Ding Junhui
Rozegrane mecze	31

Crucible Theatre, miejsce rozgrywania turnieju

John Higgins – zwycięzca turnieju

Judd Trump – wicemistrz świata

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011 (ang. 2011 Betfred.com World Snooker Championship) – odbyły się w dniach 16 kwietnia – 2 maja 2011 w Crucible Theatre w Sheffield. Były ósmym, ostatnim turniejem rankingowym sezonu snookerowego 2010/2011.

Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 4-13 marca 2011 roku w World Snooker Academy w Sheffield.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Neil Robertson, jednak już w pierwszej rundzie odpadł z turnieju po porażce z Juddem Trumpem 8-10.

Tytuł mistrza świata po raz 4. w swojej karierze zdobył John Higgins, który w finałowym pojedynku pokonał 21-letniego Anglika Judda Trumpa 18:15.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Podstawowe informacje

Mistrzostwa te po raz 35. zostały rozegrane w Crucible Theatre. Debiutantami w zawodach byli: Andrew Pagett i Jimmy Robertson. W trakcie trwania turnieju zostało rozegranych 31 spotkań. Spośród startujących uczestników najwięcej tytułów mistrza świata zdobył Stephen Hendry (7), oprócz niego w zawodach brało udział ośmiu innych graczy, którzy w przeszłości zdobywali tytuł mistrza świata^[1].

Organizacja turnieju

Nagrody

^[2][3]

• Zwycięzca: 250 000 £
• Drugie miejsce: 125 000 £
• Półfinalista: 52 000 £
• Ćwierćfinalista: 24 050 £
• Last 16: 16 000 £
• Last 32: 12 000 £
• Last 48: 8200 £
• Last 64: 4600 £

• Najwyższy break w fazie telewizyjnej: 10 000 £
• Najwyższy break poza fazą telewizyjną: 1000 £

• Łączna pula nagród: 1 111 000 £.

Punkty do rankingu

• Zwycięzca turnieju otrzyma: 10000 punktów rankingowych,
• Wicemistrz (runner up): 8000 punktów rankingowych,
• Półfinaliści: 6400 punktów rankingowych,
• Ćwierćfinaliści: 5000 punktów rankingowych,
• Ostatnia 16: 3800 punktów rankingowych,
• Ostatnia 32: 2800 punktów (w przypadku zawodników nierozstawionych) lub 1400 (w przypadku zawodników rozstawionych).

Punktowane były również poszczególne fazy kwalifikacji, przy czym jeżeli rozstawiony zawodnik (grający pierwszy mecz w eliminacjach) przegrywał spotkanie, wówczas dostawał połowę punktów przewidzianych za udział w danej fazie kwalifikacji. Punktacja prezentowała się następująco:

• Ostatnia 48: 2300 punktów rankingowych (1150 dla zawodnika rozstawionego),
• Ostatnia 64: 1800 punktów rankingowych (900),
• Ostatnia 80: 1300 punktów rankingowych (650),
• Ostatnia 96: 800 punktów rankingowych (400).

Wydarzenia związane z turniejem

• Obrońca tytułu Neil Robertson odpadł już w I rundzie, przegrywając z Juddem Trumpem. Robertson dołączył do grona tych zawodników, którzy po pierwszym zwycięstwie w mistrzostwach świata w następnych mistrzostwach nie obronili tytułu.
• Ronnie O’Sullivan wbił swojego setnego breaka 100-punktowego w Crucible Theatre w meczu I rundy. Jego rywalem był Dominic Dale, a O’Sullivan wygrał mecz 10-2.
• Rory McLeod oraz Barry Hawkins po raz pierwszy w karierze awansowali do drugiej rundy Mistrzostw świata. McLeod pokonał Ricky Waldena 10-6, a Hawkins rozprawił się ze Stephenem Maguire’em 10-9.
• W II rundzie turnieju Mark Selby ustanowił w spotkaniu ze Stephenem Hendrym dwa rekordy: został pierwszym snookerzystą w Crucible Theatre, który zdobył w jednym spotkaniu sześć brejków 100-punktowych oraz pobił rekord dotyczący 100-punktowych brejków w jednym sezonie – poprzedni należał właśnie do Stephena Hendry’ego, który zdobył 52 brejki w sezonie 1995/96, Mark Selby zdobył już 53 brejki 100-punktowe (do stanu 12:4 w drugiej rundzie) i ma szansę jeszcze to osiągnięcie poprawić.
• Triumfator turnieju John Higgins sięgnął po tytuł snookerowego mistrza świata po raz czwarty. Poprzednio zwyciężał w 1998, 2007 oraz 2009 roku.

Zawodnicy

Zawodnicy rozstawieni

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Następne 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2010/2011:

1. Neil Robertson (obrońca tytułu) (1R)
2. John Higgins MBE (W)
3. Mark J. Williams MBE (SF)
4. Mark Selby (QF)
5. Ding Junhui (SF)
6. Stephen Maguire (1R)
7. Shaun Murphy (2R)
8. Ali Carter (2R)
9. Graeme Dott (QF)
10. Ronnie O’Sullivan MBE (QF)
11. Mark Allen (QF)
12. Peter Ebdon (1R)
13. Stephen Hendry MBE (2R)
14. Jamie Cope (2R)
15. Ricky Walden (1R)
16. Marco Fu (1R)

Zawodnicy nierozstawieni

Judd Trump (F) Martin Gould (2R) Mark King (1R) Dave Harold (1R) Jamie Burnett (1R) Stuart Bingham (2R) Joe Perry (1R) Jimmy Robertson (1R)

Ryan Day (1R) Andrew Pagett (1R) Matthew Stevens (1R) Barry Hawkins (2R) Marcus Campbell (1R) Dominic Dale (1R) Rory McLeod (2R) Stephen Lee (1R)

Przebieg turnieju

Runda 1

N. Robertson – J. Trump

M. Fu – M. Gould

G. Dott – M. King

A. Carter – D. Harold

D. Junhui – J. Burnett

P. Ebdon – S. Bingham

S. Hendry – J. Perry

M. Selby – J. Robertson

M. Williams – R. Day

J. Cope – A. Pagett

M. Allen – M. Stevens

S. Maguire – B. Hawniks

S. Murphy – M. Campbell

R. O’Sullivan – D. Dale

R. Walden – R. McLeod

J. Higgins – S. Lee

Runda 2

J. Trump – M. Gould

G. Dott – A. Carter

D. Junhui – S. Bingham

S. Hendry – M. Selby

M. Williams – J. Cope

M. Allen – B. Hawkins

S. Murphy – R. O’Sullivan

R. McLeod – J. Higgins

Ćwierćfinały

J. Trump – G. Dott

D. Junhui – M. Selby

M. Williams – M. Allen

R. O’Sullivan – J. Higgins

Półfinały

J. Trump – D. Junhui

M. Williams – J. Higgins

Finał

J. Trump – J. Higgins

Drabinka turniejowa

	Runda 1 (do 10 frejmów)					Runda 2 (do 13 frejmów)					Ćwierćfinały (do 13 frejmów)					Półfinały (do 17 frejmów)					Finał (do 18 frejmów)
		Neil Robertson	8
		Judd Trump	10
							Judd Trump	13
							Martin Gould	6
		Marco Fu	8
		Martin Gould	10
												Judd Trump	13
												Graeme Dott	5
		Graeme Dott	10
		Mark King	7
							Graeme Dott	13
							Allister Carter	11
		Allister Carter	10
		Dave Harold	3
																	Judd Trump	17
																	Ding Junhui	15
		Ding Junhui	10
		Jamie Burnett	2
							Ding Junhui	13
							Stuart Bingham	12
		Peter Ebdon	8
		Stuart Bingham	10
												Ding Junhui	13
												Mark Selby	10
		Stephen Hendry	10
		Joe Perry	9
							Stephen Hendry	4
							Mark Selby	13
		Mark Selby	10
		Jimmy Robertson	1
																						Judd Trump	15
																						John Higgins	18
		Mark J. Williams	10
		Ryan Day	5
							Mark J. Williams	13
							Jamie Cope	4
		Jamie Cope	10
		Andrew Pagett	7
												Mark J. Williams	13
												Mark Allen	5
		Mark Allen	10
		Matthew Stevens	9
							Mark Allen	13
							Barry Hawkins	12
		Stephen Maguire	9
		Barry Hawkins	10
																	Mark J. Williams	14
																	John Higgins	17
		Shaun Murphy	10
		Marcus Campbell	1
							Shaun Murphy	10
							Ronnie O’Sullivan	13
		Ronnie O’Sullivan	10
		Dominic Dale	2
												Ronnie O’Sullivan	10
												John Higgins	13
		Ricky Walden	6
		Rory McLeod	10
							Rory McLeod	7
							John Higgins	13
		John Higgins	10
		Stephen Lee	5

Finał

Finał: Lepszy z 35 frame’ów Sheffield – 1 i 2 maja 2011. Sędzia: Jan Verhaas
John Higgins	18–15	Judd Trump
1 maja Sesja popołudniowa: 19-64(46), 1-76(46), 73(37)-38, 74(61)-54(49), 115(51, 64)-5, 0-113(102), 69(42)-68(64), 19-56(47) Sesja wieczorna: 64(60)-20, 45(45)-67(30, 32), 0-68(58), 0-127(103), 63(31)-38, 64(31)-25, 18-77(49), 9-60(48), 36-69(49) 2 maja Sesja popołudniowa:64 (59)-8, 0-113 (104), 97 (97)-0, 0-99 (99), 59 (47)-55 (37), 93 (93)-35 (35), 113 (113)-1, 77 (57)-8 Sesja wieczorna: 66(62)-38, 0-78, 38-60, 64-5, 65-35, 52-75(70), 64(50)-44, 62-61
113	Najwyższy break	104
1	100+ breaki	3
9	50+ breaki	6

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

^[4][5]

Snookerzysta	Breaki
Ding Junhui	138, 128, 121, 119, 117, 114, 102
Mark King	138
Mark J. Williams	137, 125, 115, 113, 109, 106, 105, 104, 103
John Higgins	135, 132, 131, 124, 123, 121, 120, 113, 101
Stuart Bingham	134, 101
Stephen Hendry	133, 117, 114
Mark Selby	129, 127, 125, 124, 117, 108, 107, 100
Ronnie O’Sullivan	128, 119, 116, 115, 113, 105, 100
Neil Robertson	127, 100
Graeme Dott	122, 120, 111, 102
Judd Trump	123, 122, 110, 108, 105, 104, 104, 103, 102, 102
Barry Hawkins	117
Allister Carter	115, 112, 104
Marco Fu	115, 100
Mark Allen	114, 103, 102, 100
Stephen Lee	101
Shaun Murphy	100

Statystyki turnieju

Statystyki pierwszej rundy

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	17	53,12%
	Szkocja	6	18,75%
	Walia	5	15,61%
	Irlandia Północna	1	3,13%
	Chiny	1	3,13%
	Australia	1	3,13%
	Hongkong	1	3,13%

• Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 250 (304)
• Średnia liczba partii w meczu: 15,62
• Najwyższe zwycięstwo: 10-1
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3

Statystyki drugiej rundy

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	10	62,5%
	Szkocja	3	18,75%
	Walia	1	6,25%
	Irlandia Północna	1	6,25%
	Chiny	1	6,25%

• Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 170 (200)
• Średnia liczba partii w meczu: 21,25
• Najwyższe zwycięstwo: 13-4
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2

Statystyki ćwierćfinałów

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	3	37,5%
	Szkocja	2	25%
	Walia	1	12,5%
	Irlandia Północna	1	12,5%
	Chiny	1	12,5%

• Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 82 (100)
• Średnia liczba partii w meczu: 20,5
• Najwyższe zwycięstwo: 13-5
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Statystyki półfinałów

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	1	25%
	Szkocja	1	25%
	Walia	1	25%
	Chiny	1	25%

• Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 63 (66)
• Średnia liczba partii w meczu: 14,5
• Najwyższe zwycięstwo: 17-14
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Runda pre-eliminacyjna

^[6]

Runda 1

Nr	Zawodnik	Wynik	Zawodnik
1	Sam Baird	5 – 1	Colin Mitchell
2	Tony Brown	2 – 5	Ali Bassiri
3	David Singh	4 – 5	David Gray
4	Ian Stark	5 – 2	Paul Cavney
5	Philip Minchin	0 – 5	Stephen Rowlings
6	Tony Knowles	4 –5	Del Smith
7	Les Dodd	4 – 5	Stephen Ormerod

Runda 2

Nr	Zawodnik	Wynik	Zawodnik
8	Neil Selman	3 – 5	Sam Baird
9	Ali Bassiri	0 – 5	David Gray
10	Ian Stark	0 – 5	Stephen Rowlings
11	Del Smith	5 – 0	Stephen Ormerod

Kwalifikacje

Runda 1

^[7]

Nr	Zawodnik	Wynik	Zawodnik
12	Reanne Evans	6 – 10	Sam Baird
13	Brak gracza	– w/o	David Gray
14	Jak Jones	3 – 10	Stephen Rowlings
15	Brak gracza	– w/o	Del Smith

Rundy 2-5

	Runda 2[8] Do 10 frejmów				Runda 3[9][10] Do 10 frejmów				Runda 4[11] Do 10 frejmów				Runda 5[12][13] Do 10 frejmów
		Kyren Wilson	10			Joe Swail	6			Rory McLeod	10			Mark Davis	5
		Dermot McGlinchey	5			Kyren Wilson	10			Kyren Wilson	3			Rory McLeod	10
		Liu Song	10			Adrian Gunnell	9			Mark Joyce	6			Joe Perry	10
		Michael Judge	8			Liu Song	10			Liu Song	10			Liu Song	6
		James Wattana	10			Andy Hicks	2			Jamie Burnett	10			Liang Wenbo	7
		Justin Astley	3			James Wattana	10			James Wattana	8			Jamie Burnett	10
		T. Thirapongpaiboon	8			Alfie Burden	7			Mike Dunn	10			Mark King	10
		Sam Baird	10			Sam Baird	10			Sam Baird	9			Mike Dunn	5
		James McBain	10			Ian McCulloch	5			Michael Holt	10			Dominic Dale	10
		Issara Kachaiwong	9			James McBain	10			James McBain	8			Michael Holt	6
		Igor Figueiredo	5			Joe Jogia	10			Robert Milkins	10			Martin Gould	10
		Joe Delaney	10			Joe Delaney	4			Joe Jogia	4			Robert Milkins	6
		Liu Chuang	10			Jimmy White	9			Tom Ford	8			Ryan Day	10
		David Gray	3			Liu Chuang	10			Liu Chuang	10			Liu Chuang	7
		David Morris	8			Barry Pinches	7			Peter Lines	6			Judd Trump	10
		David Gilbert	10			David Gilbert	10			David Gilbert	10			David Gilbert	4
		Paul Davison	10			Anthony McGill	7			Fergal O’Brien	10			Matthew Stevens	10
		Stephen Rowlings	5			Paul Davison	10			Paul Davison	4			Fergal O’Brien	9
		Patrick Wallace	10			Rod Lawler	5			Matthew Selt	10			Marcus Campbell	10
		Del Smith	2			Patrick Wallace	10			Patrick Wallace	9			Matthew Selt	6
		Michael White	10			Matthew Couch	3			Anthony Hamilton	10			Barry Hawkins	10
		Adam Wicheard	2			Michael White	10			Michael White	7			Anthony Hamilton	5
		Liam Highfield	8			Jack Lisowski	10			Steve Davis	10			Stephen Lee	10
		Kuldesh Johal	10			Kuldesh Johal	7			Jack Lisowski	9			Steve Davis	2
		Simon Bedford	10			Jamie Jones	10			Dave Harold	10			Gerard Greene	9
		Noppon Saengkham	3			Simon Bedford	6			Jamie Jones	9			Dave Harold	10
		Ben Woollaston	10			Stuart Pettman	10			Alan McManus	10			Stuart Bingham	10
		Jamie O’Neill	8			Ben Woollaston	5			Stuart Pettman	8			Alan McManus	2
		Andrew Pagett	10			Bjorn Haneveer	4			Nigel Bond	9			Andrew Higginson	6
		Zhang Anda	6			Andrew Pagett	10			Andrew Pagett	10			Andrew Pagett	10
		Xiao Guodong	10			Jimmy Robertson	10			Tony Drago	8			Ken Doherty	6
		Kurt Maflin	9			Xiao Guodong	9			Jimmy Robertson	10			Jimmy Robertson	10

Breaki stupunktowe kwalifikacji

^[14][15][16]

Snookerzysta	Breaki
James Wattana	141
Xiao Guodong	135, 108, 106, 100
Sam Baird	133, 125, 120, 103
Jamie Burnett	132, 129, 118, 118, 115
Kurt Maflin	130, 114
Rory McLeod	130
David Gilbert	129
Matthew Stevens	129
Liu Chuang	127
Anthony McGill	127
Paul Davison	127, 109, 103
Ryan Day	127, 122
Stuart Bingham	126, 114
Gerard Greene	124
Joe Swail	124
Matthew Selt	123, 101, 100
Michael Holt	123, 113
Ian McCulloch	122
Jack Lisowski	121
Patrick Wallace	119, 115, 100, 100
Liu Song	117
Andy Hicks	116
Kuldesh Johal	113, 112, 107
David Gray	113, 112
Thanawat Thirapongpaiboon	112
James McBain	112
Tom Ford	112
Jamie O’Neill	111
Barry Pinches	111
Jimmy Robertson	111
Ken Doherty	109, 102
Stephen Rowlings	108
Dominic Dale	108, 101
Michael White	107, 105
Fergal O’Brien	106, 100
Steve Davis	105, 101
Stephen Lee	105
Anthony Hamilton	103
Kyren Wilson	102
Zhang Anda	101
Mike Dunn	101
Liang Wenbo	101
Judd Trump	100

Przypisy

1. Steve Davis (6), Ronnie O’Sullivan (3), John Higgins (3), Mark Williams (2), Ken Doherty (1), Graeme Dott (1), Shaun Murphy (1), Peter Ebdon (1) i Neil Robertson (1).
2. worldsnooker.com: Prize Money. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2011-07-19].
3. Prize Money. global-snooker.com. [dostęp 2011-07-19].
4. TV stages century breaks. globalsnooker.com. [dostęp 2011-04-21].
5. Breaki 100-punktowe. worldsnooker.com. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).
6. 147.pl: Mistrzostwa świata coraz bliżej. Czas na kwalifikacje. [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
7. 147.pl: Reanne nie podołała…. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
8. Pierwsza runda kwalifikacji do MŚ za nami. 147.com.pl. [dostęp 2011-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
9. Wanda: Mistrzostwa świata – kwalifikacje. Zwycięski marsz Jamesa Wattany i Sama Bairda. 147.pl. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
10. Wanda: Jack Lisowski zagra ze Steve’em Davisem. 147.pl. [dostęp 2011-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
11. Wanda: Mistrzostwa świata – kwalifikacje. Doświadczenie górą. 147.pl. [dostęp 2011-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
12. Mistrzostwa świata: ostatnia runda kwalifikacji. 147.pl. [dostęp 2011-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
13. Davis rozbity w pył. Dwóch debiutantów w Crucible. Eurosport. [dostęp 2011-03-14]. (pol.).
14. 147.com.pl: Mistrzostwa świata (kwalifikacje). [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
15. globalsnooker: Breaki 100-punktowe pre-eliminacji. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.).
16. globalsnooker: Breaki 100-punktowe kwalifikacji. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• http://147.com.pl/?turnieje=mistrzostwa-swiata-2011
• Mistrzostwa świata 2011 w serwisie SnookerWorld.pl