Joachim Ernst był prawowitym spadkobiercą ojca, księcia Edwarda. Książę Edward zmarł 13 września1918 roku po zaledwie kilku miesiącach panowania. Joachim w chwili śmierci ojca był jeszcze nieletni. Opiekę nad nim sprawował jego stryj Aribert. W wyniku wydarzeń z 12 listopada 1918 roku książę Aribert w imieniu Joachima podpisał akt abdykacji. Wielowiekowe panowanie askańskiej rodziny książęcej dobiegło końca[1].
Po abdykacji książę Joachim Ernst znalazł schronienie na zamku Ballenstedt. Tu urodziły się wszystkie jego dzieci.
Joachim Ernst został aresztowany w styczniu 1944 roku i został osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau. Po zakończeniu wojny niedługo cieszył się wolnością. Został ponownie aresztowany, tym razem przez radzieckie wojska okupacyjne. Trafił do byłego obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, który w latach 1945–1950, w okresie administracji sowieckiej funkcjonował jako miejsce internowania dla nazistowskich przestępców wojennych, a pod koniec również i przeciwników władzy komunistycznej. Ciężko chorował. Zmarł z wycieńczenia 18 lutego 1947, w wieku 46 lat.[2]
↑Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie, Dessau-Roßlau 2013, S. 81-90
Thomas Gehrlein, Das Haus Anhalt. Über 900 Jahre Gesamtgeschichte mit Stammfolgen. Deutsche Fürstenhäuser Heft 34, Börde-Verlag, Werl 2011, ISBN 978-3-9814458-1-7, S. 29
Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie. Funk, Dessau-Roßlau 2013, ISBN 978-3-939197-79-9.
