PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 sierpnia 1958
Miejscowość	Olsztyn
Miejsce	prokatedra św. Jakuba Apostoła
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Tomasz Wilczyński; Piotr Kałwa
Współkonsekrowani biskupi
Julian Wojtkowski	22 sierpnia 1969
Henryk Gulbinowicz	8 lutego 1970
Zygmunt Kamiński	30 listopada 1975

Józef Drzazga
	; Józef Drzazga (przed 1974)
	Pro Ecclesia Sancta Dei; Za Święty Kościół Boży
	Pro Ecclesia Sancta Dei; Za Święty Kościół Boży
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1914 ; Wolica Pierwsza
Data i miejsce śmierci	12 września 1978 ; Olsztyn
Miejsce pochówku	bazylika konkatedralna św. Jakuba w Olsztynie
	Biskup diecezjalny warmiński
Okres sprawowania	1972–1978
	Administrator apostolski diecezji warmińskiej
Okres sprawowania	1967–1972
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 października 1938
Nominacja biskupia	5 maja 1958
Sakra biskupia	31 sierpnia 1958

Józef Drzazga (ur. 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej, zm. 12 września 1978 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii, biskup pomocniczy warmiński w latach 1958–1967 (formalnie gnieźnieński), rektor Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w latach 1958–1962, administrator apostolski diecezji warmińskiej w latach 1967–1972, biskup diecezjalny warmiński w latach 1972–1978.

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej^[1]. Kształcił się w Wyższym Gimnazjum Biskupim Męskim w Lublinie. Od 1933 studiował w lubelskim seminarium duchownym^[2]. Na prezbitera został wyświęcony 30 października 1938 w katedrze lubelskiej^[2] przez Władysława Gorala^[3], miejscowego biskupa pomocniczego^[4]. W 1938 rozpoczął studia filozoficzne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W następnym roku powrócił do Polski na wakacje, gdzie zastała go wojna. Po jej zakończeniu kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1948 uzyskał magisterium z filozofii, a w 1950 doktorat na podstawie dysertacji Charakter człowieka według św. Tomasza z Akwinu^[2].

W czasie II wojny światowej pracował duszpastersko w Hrubieszowie^[2], był także kapelanem Armii Krajowej^[5]. W 1944 został wikariuszem parafii Abramów^[2]. W latach 1954–1958 prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[1]. W lubelskim seminarium duchownym zajmował stanowiska prefekta i wicerektora. W 1951 został kanonikiem rzeczywistym kapituły katedralnej w Lublinie^[2].

5 maja 1958 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Siniandus z zadaniem posługiwania na Warmii. Sakrę biskupią przyjął 31 sierpnia 1958 w prokatedrze św. Jakuba Apostoła w Olsztynie. Głównym konsekratorem był kardynał Stefan Wyszyński, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, a współkonsekratorami biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa i biskup Tomasz Wilczyński, delegat prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Olsztynie^[6]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Pro Ecclesia Sancta Dei” (Za Święty Kościół Boży)^[1]. W latach 1958–1962^[7] sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”, w tym czasie zreformował program studiów seminaryjnych^[2]. W kurii diecezjalnej kierował wydziałem duszpasterskim, który podzielił na sekcje odpowiadające duszpasterskim dziedzinom, ponadto inicjował kursy dla duchownych^[2].

7 sierpnia 1965, po śmierci biskupa Tomasza Wilczyńskiego, kapituła warmińska wybrała go na wikariusza kapitulnego diecezji^[2]. 25 maja 1967^[5] papież Paweł VI mianował go administratorem apostolskim, a 28 czerwca 1972^[2], w następstwie podpisania układu o uznaniu granic między PRL a RFN i normalizacji stosunków roboczych między PRL a Stolicą Apostolską^[8], biskupem diecezjalnym^[2]. 4 lipca 1972 objął diecezję^[9], a 15 sierpnia 1972 odbył ingres do katedry we Fromborku^[5]. W 1973 otrzymał od Pawła VI przywilej noszenia paliusza^[10]. Erygował 41 parafii i ustanowił 4 nowe dekanaty. Utworzył w diecezji komisję ds. sztuki sakralnej (1966), radę kapłańską (1970) i radę duszpasterską (1970), przy seminarium duchownym powołał Studium Katechetyczne (1974). W 1977 zatwierdził kult objawień maryjnych w Gietrzwałdzie. Zintensyfikował prace nad procesem beatyfikacyjnym kardynała Stanisława Hozjusza^[2]. Uczestniczył w II, III i IV sesji soboru watykańskiego II^[11].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego warmińskiego Juliana Wojtkowskiego (1969), administratora apostolskiego w Białymstoku Henryka Gulbinowicza (1970) i biskupa pomocniczego lubelskiego Zygmunta Kamińskiego (1975)^[12].

Zmarł 12 września 1978 w Olsztynie^[1]. Został pochowany w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d S. Achremczyk, R. Marchwiński, J. Przeracki: Poczet biskupów warmińskich. Olsztyn: 1994.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m A. Kopiczko. Biskup Józef Drzazga – charakterystyka posługi biskupiej. „Echa Przeszłości”. Nr XX/1, s. 371–385, 2019. ISSN 1509-9873. [dostęp 2023-02-05].
↑ J. Wojtkowski. Diecezja warmińska w latach 1945–1972. „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Nr 1, s. 84–85, 1996. [dostęp 2023-02-05].
↑ Władysław Goral. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 82–83. ISBN 83-211-1311-7.
↑ K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji oraz metropolii warmińskiej w dwóch ostatnich stuleciach. „Studia Warmińskie”. Nr 47, s. 154, 2010. ISSN 0137-6624. [dostęp 2023-02-04].
↑ J. Wojtkowski. Diecezja warmińska w latach 1945–1972. „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Nr 1, s. 94, 1996. [dostęp 2023-02-05].
↑ 4 diecezje w Polsce obchodzą 50 lecie istnienia. ekai.pl, 2022-02-04. [dostęp 2023-02-06].
↑ Józef Drzazga biskupem warmińskim. archwarmia.pl, 2022-06-26. [dostęp 2023-02-05].
↑ M. Szram. Przywilej paliusza biskupów warmińskich. „Studia Warmińskie”. T. XXXI, s. 204–205, 1994. [dostęp 2023-02-05].
↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
↑ Józef Drzazga. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).