Hvalrossen – duński torpedowiec z początku XX wieku i okresu międzywojennego, pierwsza z trzech zbudowanych jednostek typu Hvalrossen. Okręt został zwodowany 31 marca 1913 roku w stoczni Orlogsværftet w Kopenhadze, a do służby w Kongelige Danske Marine wszedł w tym samym roku. W 1929 roku jednostkę przeklasyfikowano na patrolowiec. Okręt został samozatopiony w Kopenhadze w sierpniu 1943 roku, by uniknąć przejęcia przez Niemców.
Projekt i budowa
Torpedowce typu Hvalrossen zostały zaprojektowane w kraju (w przeciwieństwie do zamówionych w Niemczech i Wielkiej Brytanii okrętów typów Tumleren i Søridderen)[1][2] . Z przyczyn ekonomicznych stanowiły krok wstecz w stosunku do poprzedników, choć wyróżniało je zastosowanie jednocześnie pojedynczych i podwójnych wyrzutni torpedowych[2] .
„Hvalrossen” zbudowany został w stoczni Orlogsværftet w Kopenhadze[1][2] . Wodowanie odbyło się 31 marca 1913 roku[2] .
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był torpedowcem o długości całkowitej 45,2 metra, szerokości 5,16 metra i zanurzeniu 2,12 metra[1][2] . Wyporność standardowa wynosiła 169 ton, zaś pełna 182 tony[2] . Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 26,3 węzła[1][2] . Okręt zabierał zapas 29 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 685 Mm przy prędkości 14 węzłów[2] [3].
Okręt wyposażony był w cztery wyrzutnie torped kalibru 450 mm: jedną stałą na dziobie i trzy na pokładzie (jedna pojedyncza i jedna podwójna)[1][2] . Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze działo pokładowe kalibru 75 mm L/52 M07 i pojedynczy karabin maszynowy kalibru 8 mm L/80[1][2] .
Załoga okrętu składała się z 30 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2] [a].
Służba
„Hvalrossen” wszedł do służby w Kongelige Danske Marine w 1913 roku[2] . W 1920 roku okręt otrzymał numer taktyczny 13, zmieniony trzy lata później na E1[1][2] . W 1929 roku jednostkę przystosowano do pełnienia funkcji patrolowca, prawdopodobnie pozbawiając ją uzbrojenia torpedowego (okręt otrzymał też nowy numer taktyczny – P1)[1][2] .
Jako jedyny z okrętów swojego typu dotrwał w służbie do II wojny światowej. 29 sierpnia 1943 roku okręt został samozatopiony w Kopenhadze, by uniknąć przejęcia przez realizujących operację „Safari” Niemców[1][4]. Podczas operacji podniesienia kadłub jednostki się rozpadł i naprawę okrętu uznano za nieopłacalną[2] .
Uwagi
- ↑ Parkes 1934 ↓, s. 145 podaje, że liczebność załogi wynosiła 33 osoby.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: HVALROSSEN torpedo boats (1913-1914). Navypedia. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
