Grzegorz Sinko (ur. 13 czerwca 1923 w Krakowie, zm. 30 marca 2000 w Warszawie[1]) – polski anglista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys
Syn filologa klasycznego Tadeusza Sinki[2]. Dzieciństwo i młodość spędził w Krakowie[3]. Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, gdzie w 1939 zdał małą maturę[4].
W czasie okupacji niemieckiej, w latach 1940–1941 uczył się w szkole handlowej (Staatliche Handelsfachschule). Następnie pracował jako goniec, stenotypista, księgowy w firmie „Spójnia Budowlana”, a w końcu jako korespondent handlowy niemiecko-polski w fabryce części rowerowych w Krakowie[4]. Jednocześnie na tajnych kursach poziomu licealnego zdał egzamin dojrzałości na tajnych kompletach[5], następnie w latach 1944–1948 studiował filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim[3]. Po jej ukończeniu podjął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1950 roku doktoryzował się. Od 1953 roku związany z Warszawą i tamtejszym uniwersytetem[2], gdzie był kierownikiem Katedry Filologii Angielskiej (1965–1969) i dyrektorem Instytutu Filologii Angielskiej (1970–1971)[5]. W latach 1953–1957 pracował w Państwowym Instytucie Sztuki[3]. Habilitował się w 1955 roku na podstawie pracy John Walcot and his school[5]. W 1964 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego[4]. Zwolniony z UW z powodów politycznych w 1971 roku[2], podjął pracę w Instytucie Sztuki PAN[1]. W latach 1971–1977 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Od 1982 roku członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1].
Specjalizował się w historii literatury angielskiej, a także historii i teorii dramatu[1]. Od rozpoczęcia kariery naukowej w 1947 roku opublikował ponad 450 artykułów krytycznych, esejów, przekładów i recenzji[3]. Edytor dzieł Daniela Defoe, Charlesa Dickensa i Williama Shakespeare’a[5]. Tłumaczył sztuki teatralne z języków angielskiego i niemieckiego[3]. Autor takich prac jak Kryzys języka w dramacie współczesnym. Rzeczywistość czy złudzenie? (1977) i Postać sceniczna i jej przemiany w teatrze XX wieku (1988)[1].
Jego żoną była Zofia Sinko (1919–2006), profesor Instytutu Badań Literackich, historyk literatury doby oświecenia, tłumaczka i edytorka dzieł literatury angielskiej[6].
Zginął tragicznie jako ofiara rozboju, napadnięty przed swoim domem przez atakujących starsze osoby złodziei, chcących ukraść podjęte w tym dniu w banku pieniądze[2]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym (kwatera O-I-16-8-60)[5].
Ordery i odznaczenia
Nagrody
- Nagroda Fundacji Literatury za rok 1988 za książkę Postać sceniczna i jej przemiany w teatrze XX wieku (1989)[4]
Przypisy
- ↑ a b c d e Sinko Grzegorz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-01-03] .
- ↑ a b c d Ewa Winnicka. Śmierć profesora. „Polityka”. 17 (2242), s. 32–33, 2000.
- ↑ a b c d e Danuta Kuźnicka. Grzegorz Sinko. Sylwetka badacza i krytyka teatru. „Pamiętnik Teatralny”. 1–2(241–242), s. 143–210, 2012.
- ↑ a b c d e Grzegorz Sinko, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (krytycy) [dostęp 2024-07-22] .
- ↑ a b c d e f „Więź”. 5 (499), s. 224, 2000.
- ↑ Teresa Kostkiewiczowa. Zofia Sinko (2 kwietnia 1919 – 26 lutego 2006). „Pamiętnik Literacki”. 4, s. 285, 2006. Instytut Badań Literackich PAN. ISSN 0031-0514. (pol.).
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 42, poz. 600 „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
Identyfikatory zewnętrzne:
