Ukończył studia na Wydziale ChemicznymPolitechniki Łódzkiej. Był pracownikiem naukowym tej uczelni w Instytucie Barwników (do 1983) i Instytucie Włókien Chemicznych (od 1985).
W 1980 wstąpił do „Solidarności”, wszedł w skład prezydium Komisji Krajowej związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 został internowany, rok później tymczasowo aresztowany. Zwolniono go w połowie 1984 w związku z amnestią.
W 1989 znalazł się wśród założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, pełnił funkcję prezesa zarządu regionalnego tego ugrupowania. Współtworzył także Łódzkie Porozumienie Obywatelskie. W 1990 został wiceprezydentem Łodzi. W tym samym roku objął urząd prezydenta tego miasta, który zajmował do 1994. Później stanął na czele Rady Miejskiej w Łodzi[1].
Zginął 12 lipca 1996 w wypadku samochodowym w Złotnikach koło Poddębic; w wypadku tym poniósł śmierć również jego syn Dominik[2]. Pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym Doły (kwatera XXVIII, rząd 16, grób 16).
↑Lista odznaczonych Medalem za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989. Henryk Marczak, Bernard Cichosz (red.). Łódź: Wydawnictwo Bernard Cichosz, Kapituła Medalu za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989, 2017. ISBN 978-83-62101-13-9. OCLC1241595578. Brak numerów stron w książce
