Ford Fairlane – samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1955–1970.
Ford
styczeń 1955
1955–1956
Edison Claycomo
Ford Fairlane II
E
2 i 4-drzwiowy sedan2-drzwiowe coupe2-drzwiowy kabriolet2-drzwiowe coupé-cabrio
3-biegowa automatyczna3-biegowa manualna
tylny
2933 mm
4-5
Ford MainlineFord CrestlineFord Ranch WagonFord Country Sedan
Ford Fairlane I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1955 roku.
W 1955 roku północnoamerykański oddział Forda uzupełnił swoją lokalną ofertę o nową linię modelową Fairlane opartą na technice takich modeli, jak Mainline czy Crestline. Samochód zyskał charakterystyczne, masywne proporcje z dwukolorowym malowaniem nadwozia i motywem łukowych przetłoczeń na karoserii[1]. Okrągłe reflektory współgrały z niżej położonymi wyeksponowanymi kloszami kierunkowskazów. Pierwsza generacja Forda Fairlane oferowana była w wielu wariantach nadwoziowych, których dodatkowa była uzależniona od wariantu wyposażeniowego[2].
luty 1957
1957–1960
Ford Fairlane I
Ford Fairlane III
2 i 4-drzwiowy sedan2-drzwiowe coupe2-drzwiowy kabriolet
2997 mm
Ford Ranch WagonFord Country Sedan
Ford Fairlane II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1957 roku.
W 1957 roku zadebiutowała druga generacja Forda Fairlane, która powstała na zmodernizowanej platformie poprzednika. Samochód zyskał bardziej awangardową sylwetkę, z większą chromowaną atrapą chłodnicy, niżej osadzonymi reflektorami i bardziej rozbudowanymi, skrzydlatymi tylnymi nadkolami, na których osadzone były niewielkie, okrągłe czerwone lampy[3]. Fairlane II stał się też wyraźnie większy, zyskując szczególnie na długości karoserii. Wygląd przedniego pasa był uzależniony od wersji wyposażeniowej, które były podobnie rozbudowane co w przypadku poprzednika[4].
kwiecień 1960
1960–1962
Ford Fairlane IVFord Galaxie
F
2 i 4-drzwiowy sedan
3023 mm
Ford Fairlane III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Trzecia generacja Forda Fairlane przeszła duży zakres zmian w stosunku do poprzednika, ponownie zyskując jeszcze większe nadwozie, stając się samochodem pełnowymiarowym. Samochód ponownie zyskał na długości, zyskując zarazem bardziej zwarte proporcje. Nadwozie pozbawiono awangardowych przetłoczeń i nieszablonowych form typowych dla poprzedników, wprowadzając więcej stonowanych kształtów[5]. Przód dominowała duża, chromowana atrapa chłodnicy, na której zamontowano podwójne, okrągłe reflektory. Z kolei tylne nadkole zostało do połowy zakryte, a nadwozie było dostępne opcjonalnie w dwukolorowym malowaniu[6].
styczeń 1962
1962–1966
Edison Lorain Milpitas Windsor Adelaide Wellington
Ford Fairlane V (USA)Ford Fairlane I (Australia)
4-drzwiowy sedan5-drzwiowe kombi2-drzwiowe coupe2-drzwiowy kabriolet
5019 mm
1811 mm
Mercury Meteor
Ford Fairlane IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1962 roku.
Opracowując czwartą generację Forda Fairlane, producent zdecydował się dostosować ją do wprowadzonych w międzyczasie zmian w portfolio marki. Rolę pełnowymiarowego modelu w ofercie, jaką pełniła trzecia generacja, przejęło kolejne wcielenie modelu Galaxie[7]. W ten sposób, Fairlane IV stał się ponownie mniejszym samochodem zaliczanym do klasy wyższej. Nadwozie otrzymało stonowane proporcje, z dużym chromowanym pasem przednim i podobnym motywem przeniesionym do tylnej części nadwozia[8].
Na bazie czwartej generacji Forda Fairlane powstał także samochód sportowy Fairlane Thunderbolt wyróżniał się on niżej poprowadzoną linią dachu, innym wyglądem zderzaków, a także specjalną jednostką napędową - 7-litrowym silnikiem V8 Ford Fe rozwijającym moc 425 KM[9].
marzec 1966
1966–1968
Edison Lorain Milpitas Atlanta
Ford Fairlane IV
Ford Fairlane VI
5004 mm
1890 mm
2870-2946 mm
1246-1584 kg
Mercury Comet
Ford Ranchero
Ford Fairlane V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.
Piąta generacja Forda Fairlane utrzymana została w nowym kierunku stylistycznym marki. Charakterystycznym elementem stylistyki stało się wyraźnie zaakcentowane przetłoczenie biegnące przez całą długość nadwozia, a także obły tylny błotnik oraz podwójne, pionowo umieszczone reflektory[10]. Ostatnie rozwiązanie było popularną praktyką stylistów w Ameryce Północnej w latach 60. XX wieku. Motyw pionowych lamp zachowano także w tylnej części nadwozia. Gama nadwoziowa składała się ponownie także z 5-drzwiowego kombi[11].
maj 1968
1968–1969 (USA)1969–1981 (Argentyna)
Edison Lorain Milpitas Buenos Aires
Ford Fairlane V
Ford Fairlane VII
Ford TorinoFord Ranchero
Ford Fairlane VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1968 roku.
Pod koniec lat 60. XX wieku amerykański oddział Forda przedstawił kolejną odsłonę modelu Fairlane. Tworząc projekt nadwozia, producent ponownie wykonał zwrot w kierunku bardziej stonowanych i prostych kształtów[12]. Nadwozie stało się kanciaste, z dużym masywnym pasem przednim. Podobnie jak czwartą generację, zdobiła go duża chromowana atrapa chłodnicy, na której osadzono podwójne okrągłe reflektory[13]. Jednocześnie, w przypadku odmiany coupe producent zastosował rozwiązania stylistyczne nawiązujące do takich modeli, jak Ford Mustang, co przejawiało się łagodnie opadającym dachem z wlotami powietrza w słupkach C[14].
Poza Ameryką Północną, Ford Fairlane szóstej generacji był produkowany także w Argentynie, gdzie sprzedaż ruszyła w tym samym roku, kiedy na rodzimym rynku amerykańskim producent podjął decyzję o dyskontynuacji tej linii modelowej w dotychczasowym kształcie. W Argentynie Ford Fairlane był produkowany przez kolejne 12 lat, aż do 1981 roku. Przez ten czas przeszedł jedynie nieznaczne zmiany w wyglądzie[15].
listopad 1969
1969–1970
Edison Lorain Milpitas
Ford Torino
2-drzwiowe coupe
2896-2972 mm
Ford CustomlineFord MainlineFord Ranch Wagon
Ford Fairlane VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1969 roku.
Prezentując siódmą i zarazem ostatnią generację modelu Fairlane, Ford zdecydował się znacznie okroić rolę tego modelu w swojej dotychczasowej gamie. Tym razem samochód stał się jedynie tańszym wariantem modelu Torino, będąc oferowanym wyłącznie jako 2-drzwiowe coupe. Przednia część nadwozia wyróżniała się chromowaną atrapą chłodnicy i podwójnymi reflektorami, a tylną część nadwozia zdobił łagodnie opadający dach[16].
Produkcja amerykańskiego Forda Fairlane zakończyła się w 1970 roku, po czym zastąpiło go kolejne wcielenie sportowego modelu Torino, a nazwa Fairlane zniknęła z użycia w Ameryce Północnej.