Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano podczas międzynarodowych targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 1997 roku. Ford Puma został opracowany przez europejski oddział Forda jako model przeznaczony wyłącznie na ten rynek[5].
Do opracowania niewielkiego, 3-drzwiowego coupe pozycjonowanego wielkością poniżej innego sportowego auta Forda modelu Cougar producent wykorzystał platformę Forda Fiesty. Mierząca nieco ponad 3,94 metra Puma plasowała się wymiarowo jako konkurent podobniej wielkości Opla Tigry (auta poprzedniej generacji), a także japońskich konstrukcji Mazdy i Hondy[6].
Pod kątem technicznym, tylko wybrane podzespoły zostały zapożyczone z bratniej Fiesty. Ze względu na sportowy charakter modelu, Ford Puma otrzymał całkowicie przeprojektowane zawieszenie m.in. jako niezależne typu MacPherson, stosuje również inne elementy zawieszenia[7].
Stylistyka Forda Pumy uzyskała indywidualny charakter, którego cechą były typowe dla Fordów z przełomu XX i XXI wieku owalne linie i opływowe kształty, zgodne z kierunkiem stylistycznym New Edge. Odpowiednio do stylu nadwozia dobrana została forma przednich reflektorów soczewkowych oraz tylnych świateł zespolonych, których krawędzie składają się z fragmentów przecinających się elips[8].
W czteromiejscowej kabinie pasażerskiej zastosowano nisko umiejscowione fotele w standardzie 2x2 (2 miejsca z przodu i 2 miejsca z tyłu), a także deskę rozdzielczą zapożyczoną w pokrewnego modelu Fiesta[4], z pewnymi modyfikacjami takimi jak chromowane wstawki, białe cyferblaty zegarów tablicy wskaźników z czerwonymi wskazówkami i zielonym podświetleniem. Charakterystycznymi dla Pumy cechami w tym miejscu stała się także m.in. aluminiowa gałka zmiany biegów. Nadwozie zaprojektowano w całości przy użyciu komputerów i zaawansowanego oprogramowania inżynierskiego umożliwiającego przeprowadzenie niezliczonej liczby symulacji. Zastosowana w Pumie pełna łuków karoseria, pozwoliła na znaczące zwiększenie wytrzymałości nadwozia i uzyskanie jednego z najniższych współczynników oporu powietrza w swojej klasie - wynoszącego 0,346[9].
Sprzedaż
Podczas stosunkowo krótkiego okresu produkcyjnego zbudowano około 133 000 pum. W szczytowym momencie 52 950 było zarejestrowanych w samej tylko Wielkiej Brytanii. W pierwszym kwartale 2021 roku w Wielkiej Brytanii było zarejestrowanych 8742 tych pojazdów[10].
Systemy bezpieczeństwa przed kradzieżą: autoalarm, immobilizer, zabezpieczenie antykradzieżowe systemu radiowego (radioodtwarzacz na kod oraz niemożliwość uruchomienia silnika bez zdejmowalnego panelu radia), blokada kierownicy
Black – nadwozie w czarnym kolorze Panther Black Metallic, skórzana tapicerka, 15 calowe felgi aluminiowe F1, malowane na czarno zaciski hamulców
Millenium – nadwozie w żółtym kolorze India Yellow, skórzana tapicerka, fotele Recaro(inne języki), 15 calowe felgi aluminiowe 9-ramienne[11]
Futura - 15 calowe felgi aluminiowe 9-ramienne, nowszy model radioodtwarzacza CD (Ford 6000 CD), skórzana tapicerka jedno lub dwukolorowa, fotele Recaro
Thunder – nadwozie w kolorze Thunder Grey metallic, skórzana tapicerka, radioodtwarzacz z CD ze zmieniarką na 6 płyt, nowy wzór 15 calowych aluminiowych felg (15-ramienny wzór)
Racing Puma – nadwozie w kolorze Ford Racing Blue metallic, poszerzone błotniki i tylny zderzak, dodatkowe wloty powietrza osłonięte czarną siatką, nowy wzór 17 calowych aluminiowych felg (7,5x17, 14-szprychowe felgi firmy MiM; opony 215/40 R17), fotele Sparco, aluminiowe nakładki na pedały Sparco(inne języki), zmodyfikowany silnik (moc 157 KM) i zawieszenie[12]
Na rynku istnieją także dostępne wersje tuningowane podzespołów dla Forda Pumy jak np. hamulce Brembo, system nitro Nitrous Oxide Systems (NOS), podzespoły wyścigowe Sparco(inne języki), Eibach(inne języki) czy amortyzatory KONI[13].
Silniki
W Pumie wykorzystano wysokoobrotowe czterocylindrowe 16-zaworowe (16V) silniki benzynowe typu Ford Zetec-S (Zetec-SE), które opracowano we współpracy z Yamahą[14][15]. Są to silniki DOHC („twin cam”) z dwoma wałkami rozrządu, przypadającymi na jeden rząd cylindrów. Silniki te różnią się od opracowanych w Europie większych pojemnościowo (1.8-2.0) silników Zetec m.in. w pełni aluminiowym blokiem i głowicami, podporami wału wykonanymi jako jeden element czy korbowodami wykonanymi przy użyciu techniki spiekania proszków, co dało bardzo lekki silnik. W celu jeszcze dalszego zredukowania wagi silnika, pokrywa zaworów została wykonana z magnezu oraz kolektor dolotowy z tworzywa sztucznego[15].
Silniki mają pojemność 1,4; 1,6 i 1,7 l, moc od 90 do 157 koni mechanicznych (220 KM w rajdowej wersji S1600)[16][17] oraz sekwencyjny wielopunktowy wtrysk paliwa (MPI) sterowany elektronicznie[16][15] i udoskonalony sterownik silnika EEC-V, dzięki czemu udało się osiągnąć precyzyjniejszy dobór mieszanki paliwowo-powietrznej[15].
Topowy silnik 1,7 jest wyposażony w zmienne fazy rozrządu (VCT) na wałku dolotowym[14]. Ford Puma ma zbliżone spalanie do samochodów subkompaktowych[4].
1999 – Design Council(inne języki) Millennium Products – nagroda za „pierwszy Ford w Wielkiej Brytanii zaprojektowany wyłącznie na komputerze i w rekordowym czasie”
Ford wyprodukował odmianę Forda Pumy zaprojektowaną do startu w rajdach samochodowych w kategorii S1600. Samochód ten został wyposażony silnik benzynowy typu Zetec SE. Była to czterocylindrowa, 16-zaworowa jednostka o pojemności 1596 cm³ i mocy około 220 KM (160 kW) przy 9000 rpm. Ponadto, pojazd w tym wariancie wyposażono w napęd na przednie koła współpracujący z 6-biegową sekwencyjną skrzynią biegów Hewland.
Wśród innych modyfikacji specyficznych dla Pumy S1600 był mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu, przednie zawieszenie stosujące rozpórki MacPherson, umieszczone z przodu hamulce Alcon 355 mm (14 cali) i cztero-tłokowe zaciski Alcon 260 mm (10 cali), a także przednie i tylne nadkola i zderzaki w kompozycie. Samochód oparto na kołach Tarmac 7" x 17" z felgami aluminiowymi[22].
Fordem Pumą (głównie modelem S1600) w rajdach brali udział następujący kierowcy:[23][24]