Feliks Żukowski

Feliks Żukowski
Ilustracja
Feliks Żukowski w filmie Przybłęda (1933)
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1904
Ryga

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1976
Łódź

Zawód

aktor, reżyser

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Honorowa Odznaka Miasta Łodzi
Multimedia w Wikimedia Commons
Scena z filmu Przybłęda (1933). Od prawej: Zygmunt Chmielewski (wójt), Ina Benita (Maryjka), Feliks Żukowski (Dmetro)
Tablica na budynku w Łodzi, w którym mieszkał Feliks Żukowski, ul. Sienkiewicza 27

Feliks Żukowski (ur. 30 maja 1904 w Rydze, zm. 17 stycznia 1976 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser teatralny, obrońca Polski z września 1939, żołnierz Armii Krajowej, więzień obozu koncentracyjnego Sachsenhausen.

Życiorys

Urodził się 30 maja 1904 w Rydze (zob. Polacy na Łotwie), ówcześnie na terytorium Imperium Rosyjskiego (ob. Łotwa). W 1925 zdał aktorski egzamin eksternistyczny i do 1927 grał w Teatrze Miejskim w Lublinie. Przed II wojną światową występował głównie na scenach teatrów wileńskich, m.in. w Teatrze Komedii Muzycznej „Lutnia” (1926–1927) i Teatrze Reduta (1928–1930) oraz teatrów warszawskich, m.in. w Teatrze Kameralnym (1932–1933), Teatrze Ateneum (1933–1934), Teatrze Polskim (1934–1935), Teatrach TKKT (1935–1936), Teatrze Powszechnym (1936–1937) i Teatrze Narodowym (1937–1939).

Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 jako oficer rezerwy. Brał udział m.in. w obronie Warszawy i w bitwie nad Narwią, wzięty do niewoli uciekł i wrócił do Warszawy. Podczas okupacji imał się różnych zajęć, następnie pracował w Męskiej Miejskiej Szkole Zawodowej. Brał udział w walce konspiracyjnej Armii Krajowej. W 1944 został aresztowany i był więźniem obozu koncentracyjnego Sachsenhausen-Oranienburg.

W 1945 wrócił do Polski i osiedlił się w Łodzi. Występował na deskach Teatru Kameralnego Domu Żołnierza (1945–1947) i Teatru Wojska Polskiego (1947–1949). W latach 1949–1952 był aktorem Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu. Od 1952 był nieprzerwanie związany ze scenami łódzkimi: Teatru im. Stefana Jaracza (1952–1957 i 1960–1976), Teatru Nowego (1957–1958) i Teatru Powszechnego (1959–1960). W latach 1953–1955 i 1960–1971 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Stefana Jaracza. W latach 1952–1957 i 1960–1971 również reżyserował. Od 1973 był członkiem zasłużonym SPATiF–ZASP.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Złota kareta Leonida Leonowa w reż. Jerzego Antczaka (1960) i Jak wam się podoba Williama Szekspira w reż. Zygmunta Hübnera (1963) i w Ziemi obiecanej Władysława Reymonta w reż. Tadeusza Worontkiewicza (1967), Niemcach Leona Kruczkowskiego (1968) i Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego w reż. Zbigniewa Kuźmińskiego (1969), a także w roli tytułowej w przedstawieniu Jegor Bułyczow Maksima Gorkiego (1971) i w roli Brennana w Czerwonych różach dla mnie Seána O’Caseya w reż. Jerzego Domaradzkiego (1979). Ponadto od 1931 wystąpił w ponad 40 filmach.

Zmarł 17 stycznia 1976 w Łodzi, pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej (kwatera 41-3/9).

Filmografia (wybór)

Grób Feliksa Żukowskiego na Starym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej

Ordery i odznaczenia

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  2. ↑ Dziennik Polski, rok VIII, nr 176, (2639), s. 3.
  3. ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-02]. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!