Eeklo (1953)

Eeklo (M911)
Ilustracja
Siostrzany „Knokke” w 1968 roku
Klasa

trałowiec

Typ

Adjutant

Historia
Stocznia

Hodgdon Brothers, East Boothbay

Położenie stępki

sierpień 1951

Zamówiony dla  US Navy
Nazwa

MSC-101

 Belgia
Nazwa

„Eeklo” (M911)

Wejście do służby

czerwiec 1953

Wycofanie ze służby

1969

 Republika Chińska
Nazwa

„Yung Ching” (MSC-163)

Wejście do służby

1969

Wycofanie ze służby

maj 1995

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 330 t
pełna: 390 t

Długość

44 m całkowita
42 m między pionami

Szerokość

8,3 m

Zanurzenie

2,6 m

Materiał kadłuba

drewno

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 880 KM, 2 śruby
Prędkość

13,5 węzła

Zasięg

2700 Mm przy 10,5 w.

Uzbrojenie
2 działka plot. kal. 20 mm (1 x II)
Wyposażenie
radar, sonar, trały
Załoga

36

Eeklo (M911)belgijski trałowiec z lat 50. XX wieku, jedna z 26 zbudowanych dla Belgijskiej Marynarki Wojennej(inne języki) jednostek amerykańskiego typu Adjutant. Stępkę okrętu położono w sierpniu 1951 roku w stoczni Hodgdon Brothers w East Boothbay, a w skład marynarki wojennej Belgii został przyjęty w czerwcu 1953 roku. W 1969 roku jednostkę zwrócono USA, po czym została przekazana Tajwanowi i wcielona do marynarki wojennej Republiki Chińskiej pod nazwą „Yung Ching”. Okręt wycofano ze służby w maju 1995 roku.

Projekt i budowa

Projekt trałowców typu Adjutant (Blackbird) powstał jako rozwinięcie drugowojennych jednostek typu YMS[1]. Okręty miały w większości zasilić floty państw sojuszniczych, w ramach Major Defense Acquisition Program (MDAP)[1][2]. Spośród 159 zbudowanych jednostek oryginalnego typu Blackbird tylko 20 zasiliło United States Navy, a wiele zbudowano za granicą z amerykańską i brytyjską pomocą[1].

Przyszły „Eeklo” zbudowany został w stoczni Hodgdon Brothers w East Boothbay[3][4]. Stępkę okrętu położono w sierpniu 1951 roku, nieznana jest data wodowania[4]. Jednostka miała nosić oznaczenie MSC-101[5].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był przybrzeżnym, małomagnetycznym trałowcem o długości całkowitej 44 metry (42 metry między pionami), szerokości 8,3 metra i zanurzeniu 2,6 metra[3]. Kadłub okrętu wykonany był z drewna[3][6]. Wyporność standardowa wynosiła 330 ton, a pełna 390 ton[3][4]. Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne General Motors 8-268A o łącznej mocy 880 KM, napędzających dwie śruby[3][4]. Prędkość maksymalna jednostki wynosiła 13,5 węzła[3][4]. Zapas paliwa wynosił 28 ton, co zapewniało zasięg 2700 Mm przy prędkości 10,5 węzła[3][6].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się początkowo z podwójnego zestawu działek plot. kalibru 20 mm Oerlikon L/70 Mark 24[4][6]. Wyposażenie trałowe obejmowało trały: mechaniczny, elektromagnetyczny i akustyczny[4]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar nawigacyjny Decca(inne języki) 1229 oraz sonar AN/UQS-1[3][4].

Załoga okrętu składała się z 36 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][4][a].

Służba

„Eeklo” został przyjęty w skład Belgijskiej Marynarki Wojennej(inne języki) w czerwcu 1953 roku[4]. Okręt otrzymał numer burtowy M911[3][6]. W 1969 roku dokonano zmiany uzbrojenia artyleryjskiego jednostki, w miejsce podwójnego zestawu działek Oerlikon montując pojedyncze działko plot. Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 3[4]. W listopadzie 1969 roku trałowiec został zwrócony USA, po czym został przekazany Tajwanowi i wszedł do służby w Zhonghua Minguo Haijun pod nazwą „Yung Ching” (永清)[4][7]. Okręt otrzymał numer taktyczny MSC-163[2][7]. Po transferze po raz kolejny wymieniono uzbrojenie artyleryjskie, demontując działko Boforsa i instalując dwa pojedyncze działka Oerlikona; wymieniono też wyposażenie radioelektroniczne na radar Decca 707 i sonar AN/UQS-1D[8]. Jednostkę wycofano ze służby w maju 1995 roku[7].

Uwagi

  1. Blackman 1960 ↓, s. 102 podaje, że załoga okrętu liczyła 40 osób.

Przypisy

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!