Urodził się w rodzinie Leonarda i Weroniki Anny z domu Wąs. Brat Eugeniusza (1926–1965) oraz Eugenii (ur. 1932). Ukończył szkołę powszechną w roku 1937[1].
Po wojnie wrócił na Pomorze, w 1948 r. zdał maturę w IV Państwowym Gimnazjum i Liceum w Gdańsku-Nowym Porcie. W 1952 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Tam też w 1960 r. obronił rozprawę doktorską pt. „Początki i ustrój miast Pomorza Gdańskiego do schyłku XIV stulecia”[1]. Był uczniem poznańskiego profesora Zdzisława Kaczmarczyka.
Edwin Rozenkranz był autorem wielu publikacji o tematyce historyczno-prawnej, historycznej, numizmatycznej, filozofii prawa, przekładów z języków obcych oraz recenzji[5], które były publikowane również w Niemczech, Holandii, Francji i Włoszech[2].
Od 1956 r. był mężem Izabeli z domu Lisickiej (1926–1995), sanitariuszki w powstaniu warszawskim ps. „Cyprys”. Ojciec Andrzeja (ur. 1957) i Leonarda (ur. 1960)[1].
Zmarł w Gdańsku, pochowany 17 września 1992 na cmentarzu Srebrzysko (rejon IX, kwatera Taras III Wojskowy, na skarpie)[6].
