Edmund Małachowicz

Edmund Małachowicz
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1925
Wilno

Data i miejsce śmierci

3 lipca 2015
Wrocław

Profesor nauk technicznych
Specjalność: architektura i urbanistyka
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Profesura

1978

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Funkcja Jednostka PAN

Prezes (1999–2006)
Oddział PAN we Wrocławiu

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska

Wydział

Architektury

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Edmund Małachowicz (ur. 3 marca 1925 w Wilnie, zm. 3 lipca 2015[1] we Wrocławiu) – polski architekt i konserwator zabytków, laureat Honorowej Nagrody SARP (2001).

Życiorys

Uczył się w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, jednak zmuszony był przerwać edukację wskutek wybuchu wojny w 1939 r. Wziął udział w walkach z Niemcami w ramach powstania Armii Krajowej w Wilnie, w efekcie czego po zajęciu miasta przez armię radziecką został uwięziony w sowieckim obozie w Miednikach Królewskich, a stamtąd przymusowo przewieziono go do Kaługi, gdzie pracował przy wyrębie lasu, formalnie jako żołnierz radzieckiego wojskowego pułku roboczego. Na początku 1946 r. powrócił do Polski i wraz z rodziną osiedlił się w Kluczborku, a po paru miesiącach we Wrocławiu, gdzie od 1947 r. uczęszczał do technikum budowlanego, zdając maturę w roku 1948[2].

Od 1948 Małachowicz studiował architekturę na Politechnice Wrocławskiej uzyskując w 1951 dyplom inżyniera, jednak z przyczyn politycznych nie dopuszczono go do kontynuacji studiów, dlatego studia magisterskie musiał odbyć w trybie zaocznym, kończąc je na macierzystej uczelni w 1958[3]. Tamże uzyskał doktorat w roku 1964 pod promotorstwem prof. Guerquina[4].

Był profesorem zwyczajnym, przewodniczącym wrocławskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. Małachowicz, znawca średniowiecznej architektury polskiej, prowadził prace rekonstrukcyjne i stworzył wiele teoretycznych rekonstrukcji obiektów. Był autorem kilkunastu publikacji książkowych opisujących zabytki Wrocławia i Wilna oraz prac teoretycznych z dziedziny konserwacji zabytków.

W latach 1965–1972 Małachowicz był miejskim konserwatorem zabytków we Wrocławiu[1]. Członek komitetu organizacyjnego Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[5].

Przyjaźnił się z Marianem Poźniakiem, malarzem, z którym razem wrócił z Syberii[1].

Główne prace

Katedra we Wrocławiu z hełmami projektu prof. Edmunda Małachowicza

Publikacje książkowe

  • Stare Miasto we Wrocławiu. Zniszczenie - odbudowa - program, Warszawa-Wrocław 1976
  • Stare Miasto we Wrocławiu, 1985, ISBN 83-01-03996-5
  • Wrocław na wyspach, 1992, ISBN 83-04-02834-4
  • Cmentarz na Rossie w Wilnie, Ossolineum, Wrocław 1993, ISBN 83-04-04036-0
  • Wrocławski zamek książęcy i kolegiata św. Krzyża na Ostrowie, 1994, ISBN 83-7085-012-X
  • Książęce rezydencje, fundacje i mauzolea w lewobrzeżnym Wrocławiu, 1994, ISBN 83-7085-078-2
  • Wilno. Dzieje. architektura, cmentarze, 1996, ISBN 83-7085-182-7
  • Najnowszy zarys dziejów najstarszego Wrocławia, 2000[7]
  • Katedra wrocławska, dzieje i architektura, 2004, ISBN 83-917386-0-4
  • Konserwacja i rewaloryzacja architektury w środowisku kulturowym, wyd. IV popr. i uzup., 2007, ISBN 978-83-7493-307-0 (tytuły wcześniejszych wydań: Ochrona środowiska kulturowego oraz Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie)

Nagrody

1985: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia w dziedzinie ochrony Wrocławia i Śląska[8]

Upamiętnienie

Twórczości Edmunda Małachowicza poświęcona jest książka Elżbiety Grodzkiej „Profesor Edmund Małachowicz. Architekt i konserwator. Autentyczność i wiarygodność zabytku architektury” wydanej w roku 2020 przez Oficynę Wydawniczą Politechniki Wrocławskiej.

Przypisy

  1. a b c Agata Saraczyńska: Zmarł Edmund Małachowicz. Był twórcą wrocławskiego gotyku. wroclaw.wyborcza.pl, 2015-07-07. [dostęp 2022-08-08].
  2. Grodzka 2020 ↓, s. 11–13.
  3. Grodzka 2020 ↓, s. 14–16.
  4. Grodzka 2020 ↓, s. 17.
  5. Sympozjum Plastyczne (1970, Wrocław)., Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745 [dostęp 2020-07-18].
  6. Pałac Hatzfeldtów - polska-org.pl [online], polska-org.pl [dostęp 2021-11-28].
  7. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 513. ISBN 83-7384-561-5.
  8. Nagrody Ministra Kultury i Sztuki w 1985 roku, „Wiadomości Konserwatorskie” (1), 1985, s. 1.

Bibliografia

  • Elżbieta Grodzka: Profesor Edmund Małachowicz. Architekt i konserwator. Autentyczność i wiarygodność zabytku architektury. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2020. ISBN 978-83-7493-115-1.

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!