Był synem adwokata Aleksandra Johna (zm. 1922), prezesa Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, i malarki Ignacji Konstancji Zatkalik (1867–1953)[2], córki księdza unickiego.
W latach 1905–1913 uczył się w Średniej Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców im. Rontalera w Warszawie. Po jej ukończeniu rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, które przerwał z chwilą wybuchu I wojny światowej. W latach 1916–1919 kontynuował przerwaną naukę na Politechnice Warszawskiej, studiując równocześnie w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Stanisława Lentza i Edwarda Trojanowskiego. Uczył się też malarstwa prywatnie u Konrada Krzyżanowskiego. Po ukończeniu studiów został asystentem, później starszym asystentem w Katedrze Rysunku Odręcznego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
W latach 1919–1939 należał Związku Polskich Artystów Grafików. W 1933 był współzałożycielem i sekretarzem, a od 1937 – prezesem Koła Artystów Grafików Reklamowych (KAGR).
Po wojnie został powołany na wykładowcę w Katedrze Rysunku i Malarstwa Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którą kierował prof. Zygmunt Kamiński. Przeszedł na emeryturę w 1969. Zmarł 24 kwietnia 1989[4] w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera S-4-18)[5].
Małżeństwo i dzieci
26 listopada 1936 ożenił się z Wandą Gabrielą Kazimierą Lossow (ur. 1914). Miał z nią dwoje dzieci: córkę – Martę i syna – Jacka[2]. Po śmierci ojca Jacek zredagował książkę pt. Palindromy pana Johna, która ukazała się nakładem Towarzystwa Przyjaciół Miasta Kazimierza Dolnego w 2006. Później była wznawiana.
Projektował ekslibrisy, banknoty, medale oraz znaczki i kartki pocztowe. W 1918 odbył się Konkurs na Marki Pocztowe Królestwa Polskiego[6]. Zorganizowało go Warszawskie Towarzystwo Artystyczne, które uzyskało prawo do zakupienia wybranych prac i wykorzystania ich zaraz po odzyskaniu niepodległości przez Polskę do wydania znaczków pocztowych. Mimo że zgłosił na konkurs szereg swoich projektów, żaden nie został wybrany do późniejszej emisji. Wydanie jego pierwszego znaczka miało miejsce w 1948. Tworzył ponadto ilustracje, okładki i winiety książek oraz czasopism, prospekty reklamowe, papiery wartościowe, i godła państwowe. Współpracował z pismem „Tęcza”.
W latach 20. XX w. był współzałożycielem jednej z warszawskich wytwórni filmowych. Projektował scenografie filmowe[7][8][9] i teatralne. Wystąpił jako aktor w kilku filmach. Miał wiele zainteresowań pozaplastycznych. Był twórcą ok. 2500. palindromów[10].
Przez wiele dziesięcioleci był związany z Kazimierzem Dolnym. Prowadził tam wakacyjne kursy plenerowe dla studentów. Był postacią powszechnie znaną w miasteczku, jego osoba w berecie baskijskim i z nieodłączną fajką należała do charakterystycznych elementów krajobrazu kazimierskiego. Przyjaźnił się z malarzem Tadeuszem Pruszkowskim, inicjatorem tamtejszych plenerów studenckich, i pozował mu do obrazów. Jako pedagog był popularny wśród studentów warszawskiej architektury, każdą korektę kończył postawieniem wielkiej, zamaszystej litery „J” z kropką. Odwiedzał Kazimierz Dolny do połowy lat 80.
Światowy Kongres Studentów w Warszawie (seria, nr kat. 673), 1953
Budowle Warszawy (seria), 1953
Dzień Kolejarza (seria, nr kat. 729), 1954 – wspólnie z Adamem Porębskim
500–lecie powrotu Pomorza (seria, nr kat. 736), 1954
Pomniki Warszawy (seria I, nry kat. 761–762, 764–765, 767), 1955
Pomniki Warszawy (seria II), 1956
Kartki pocztowe
Pomnik Mikołaja Kopernika w Warszawie (seria), 1955
Pomnik Mikołaja Kopernika w Warszawie (seria – jak kartka z 1955, lecz podwójna, z opłaconą odpowiedzią), 1956
Zainteresowania pozaartystyczne
W lecie 1909 jeszcze jako uczeń zbudował wraz z Januszem de Beaurainszybowiec i wykonywał na nim loty[3]. Będąc studentem, od 1913 należał do Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej. W późniejszym okresie konstruował ponadto odbiorniki radiowe i zajmował się fotografią, także stereoskopową.
↑JanuszJ.ParchimowiczJanuszJ., Polskie monety próbne 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2018, s. 30, ISBN 978-83-87355-88-3.
↑M.P. z 1946 r. nr 48, poz. 91 „W uznaniu zasług, położonych w okresie prac w Zarządzie Miejskim m. st. Warszawy w dziele zabezpieczenia mienia i pracy organizacyjnej”
