Dzięcioł bermudzki[2] (Colaptes oceanicus) – gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae). Znany wyłącznie z subfosylnych szczątków odnalezionych w Admirals Cave na Wielkiej Bermudzie.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek opisał Storrs L. Olson w 2013 roku na łamach Proceedings of the Biological Society of Washington. Holotypem był mostek z zachowanym w większości grzebieniem mostka odnaleziony w Admirals Cave w regionie Hamilton na Wielkiej Bermudzie. Jego wiek datowany jest na późny plejstocen. Pozyskano również kilka topotypów (prawa kość krucza, dwie prawe kości ramienne, część lewego tibiotarsusu) oraz trzy inne kości w pozostałych trzech miejscach. Olson nadał nowemu gatunkowi nazwę Colaptes oceanicus[3]. Jest ona obecnie (2020) podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny[4].
Morfologia
Dzięcioły bermudzkie były mniejsze od dzięciołów różowoszyich (C. auratus auratus), większe zaś od C. auratus gundlachi. Budowa mostka wskazuje na ograniczenie zdolności lotu, podobnie jak niewielki rozmiar carpometacarpusu[3].
Status
IUCN uznaje dzięcioła bermudzkiego za gatunek wymarły (EX, Extinct)[5]. Możliwe, że dzięcioł bermudzki przetrwał do 1623 roku, z którego pochodzi zapiska kpt. Johna Smitha wspominająca dzięcioły na wyspie. Możliwe, że były to wędrowne oskomiki czerwonogardłe (Sphyrapicus varius), pojawiające się na Wielkiej Bermudzie w niewielkiej liczbie. Smith wspomniał także o zdziczałych kotach; możliwe, że doprowadziły one do wymarcia dzięciołów bermudzkich, jak to uczyniły z przedstawicielami Colaptes auratus rufipileus na wyspie Guadalupe[6].
Przypisy
- Ptaki żyjące w holocenie, wymarłe po roku 1500
| Gatunki uznane przez IUCN | |
|---|
| Gatunki nieuznane przez IUCN |
|
|---|
- ↑ a b c d e f g h Takson uznany za podgatunek na Kompletnej liście ptaków świata
Identyfikatory zewnętrzne (takson kopalny):
