Drużynowe mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych – rozgrywki mające na celu wyłonienie najlepszej szachowej drużyny klubowej w Polsce, w rozgrywkach błyskawicznych. Po raz pierwszy zorganizowane w Łodzi w 1966 (turnieje kobiet rozgrywane są od 1981 roku). Do końca lat 90. XX wieku turnieje mężczyzn odbywały się systemem eliminacji i finału zamkniętego (z udziałem najczęściej 16 zespołów), obecnie w mistrzostwach stosuje się system szwajcarski, natomiast turnieje kobiet – ze względu na o wiele mniejszą frekwencję – rozgrywane są systemem kołowym lub dwukołowym. Poszczególne zespoły składają się ze składu podstawowego (4-osobowego w mistrzostwach mężczyzn oraz 3-osobowego w mistrzostwach kobiet), jak również z zawodników rezerwowych.
W 1995 r. przyznano dwa tytuły wicemistrzowskie, w wyniku decyzji Zarządu Polskiego Związku Szachowego z dnia 9 września. Decyzja taka została podjęta po stwierdzeniu pomyłki sędziowskiej, polegającej na błędnym wpisaniu wyniku meczu PTSz Płock–Chrobry Głogów (½-3½ zamiast 3½-½). W swojej decyzji Zarząd podkreślił, iż sytuacja była bezprecedensowa, ponieważ błędu nie zauważono aż przez 8 rund, co skutkowało błędnymi wynikami w tabeli oraz mogło wpłynąć na taktykę turniejową w ostatnich rundach[1]. W latach 1995 (kobiety), 1996 (kobiety), 2002 (mężczyźni) i 2004 (kobiety i mężczyźni) mistrzostw nie rozegrano, natomiast w 2010 r. w klasyfikacji kobiet przyznano wyłącznie złote, z powodu uczestnictwa tylko jednej drużyny[2].
Mistrzostwa drużynowe w szachach błyskawicznych organizowane są w jednym miejscu i terminie wspólnie z mistrzostwami indywidualnymi.