PROFILBARU.COM

Daimler Ferret
	Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Daimler Limited, Coventry
Typ pojazdu	samochód pancerny
Trakcja	kołowa (4x4)
Załoga	2-3 osoby
	Historia
Prototypy	1947–1949
Produkcja	1952–1971
	Dane techniczne
Silnik	6-cylindrowy silnik gaźnikowy Rolls-Royce B60 Mk 6A o mocy 129 KM
Poj. zb. paliwa	96 l
Pancerz	stalowy, 8-16 mm
Długość	3,84 m
Szerokość	1,90 m
Wysokość	1,88 m
Prześwit	0,33 m
Masa	3604 kg (własna); 4 400 kg (bojowa)
	Osiągi
Prędkość	93 km/h
Zasięg pojazdu	300 km
	Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	0,91 m (bez przygotowania); 1,52 m (po przygotowaniu)
Rowy (szer.)	2,22 m
Ściany (wys.)	0,46 m
Kąt podjazdu	do 30%
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 x km kalibru 7,62 mm (1000 nab.)
	Wyposażenie
	2x3 wyrzutnie granatów (granaty dymne, z gazem łzawiącym, oświetlające, błyskowe, odłamkowe)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ferret Mk 2 (eksponat Muzeum Batey ha-Osef)

Daimler Ferret – brytyjski samochód pancerny produkowany w latach 1952–1971. Przez British Army używany do lat 90. XX wieku, później zastąpiony przez FV721 Fox.

Historia

Prace nad Ferretem rozpoczęto w 1947 roku. Miał on być następcą samochodu pancernego Daimler Dingo. Pierwszy, nieuzbrojony prototyp powstał w 1949 roku, a produkcję seryjną rozpoczęto w 1952 roku. Do zakończenia produkcji w 1971 wyprodukowano ponad 4400 szt. Ferretów w 16 wersjach. Poza Wielką Brytanią były one używane przez siły zbrojne Bahrajnu, Burkina Faso, Birmy, Finlandii, Gambii, Indonezji, Jordanii, Jemenu, Kataru, Kamerunu, Kuwejtu, Libanu, Madagaskaru, Malawi, Malezji, Nepalu, Portugalii, Republiki Środkowoafrykańskiej, Republiki Południowej Afryki, Sri Lanki, Sudanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Niektóre z tych armii użytkują Ferrety do dziś.

Ferrety były używane przez armię brytyjską podczas operacji na Malajach, w Kenii, na Cyprze, w Ulsterze oraz podczas I wojny w Zatoce Perskiej. Nie wysłano ich jedynie na Falklandy uznając że nie poradzą sobie w trudnych warunkach terenowych istniejących na tych wyspach. Na początku lat osiemdziesiątych opracowano modernizację Ferretów polegająca na wyposażeniu ich w silnik wysokoprężny oraz wieżę z armatą automatyczną kalibru 25 mm i wyrzutnią ppk TOW, ale żaden użytkownik nie zdecydował się na taką modyfikację posiadanych wozów.

Wersje

Mk 1

Wersja łącznikowa. Początkowo pozbawiona uzbrojenia.Jej odmianami były wersje Mk 1/1 (z pogrubionym pancerzem) i Mk 1/2 z podwyższonym przedziałem załogowym i słupkową podstawą dla karabinu maszynowego. W British Army montowano na niej początkowo rkm Bren, później ukm L7 (licencyjna wersja FN MAG). W innych armiach stosowano inne km-y, np. na wozach fińskich montowano wkm DSzKM.

Mk 2

Wersja rozpoznawcza. Od Mk 1 różniłą się obrotową wieżyczką przejętą z samochodu pancernego Alvis Saracen. W wieżyczce zamocowany był początkowo ckm L3A4 (amerykański Browning M1919), później ukm L7. Poza pierwszą wersją Mk 1 produkowano wersje Mk 2/1, Mk 2/2, Mk 2/3, Mk 2/4 i Mk 2/5 (kolejne odmiany miały coraz grubszy pancerz), Mk 2/6 (oznaczony także jako FV703 rakietowy niszczyciel czołgów z dwoma wyrzutniami ppk Vickers Vigilant), Mk 2/7 (FV701, wozy wersji Mk 2/6 pozbawione uzbrojenia rakietowego).

Mk 4

Zmodernizowany wóz rozpoznawczy. Od Mk 2 różnił się wzmocnionym podwoziem. Wozy w tej wersji były też oznaczane jako FV711.

Mk 5

Oznaczany także jako FV712 rakietowy niszczyciel czołgów. Uzbrojony w km L7 i dwie wyrzutnie ppk Swingfire.

Bibliografia

Kustosz. Daimler Ferret. „Raport-wto”. 2007. nr 2. s. s. 74. ISSN 1479-270X.