Miejscowość zajmuje enklawę leśną, gdzie znajdują się wilgotniejsze siedliska. W tym rejonie Puszczy znajduje się pas gleb piaszczysto-gliniastych, ciągnących się z zachodu na wschód. Tereny te wylesiono i zasiedlono już kilkaset lat temu. Zajmują je wsie: Dobromierz, Dębinka, Leszyce i Chrośna. Na terenach leśnych otaczających osadę spotyka się zarówno zatorfione obniżenia, jak i wydmy śródlądowe.
Nazwą Dębinka określa się również leśnictwo, które wchodzi w skład Nadleśnictwa Solec Kujawski. Jego powierzchnia wynosi 1430 ha z czego 1276 ha to powierzchnia leśna, a 154 ha stanowi powierzchnię nieleśną[3].
Historia
Pierwsze źródła pisane o osadzie Dębinka[a] pochodzą z inwentarza wójtostwa bydgoskiego z 1744 roku[4]. Podano w nim, że 29 czerwca 1731 r. wieś otrzymał w kontrakcie Krzysztof Garski, który obowiązany był opłacać czynsz, pogłówne i hibernę na rzecz wójta bydgoskiego. W inwentarzu z 1753 r. podano, że wieś posiadała 2 włóki ziemi uprawnej. Mieszkał tu Marcin Glim, według kontraktu czynszowego zawartego 8 października 1746 roku. W 1766 r. wieś była opodatkowana kwotą 158 florenów[5]. Z mapy topograficznej Friedricha von Schröttera (1798-1802) wynika, że wieś znajdowała się na dużej polanie leśnej w pobliżu Dobromierza i Nowej Wsi.
Spis miejscowości rejencji bydgoskiej z 1833 r. podaje, że osadę Dembinek w powiecie bydgoskim zamieszkiwały 52 osoby (43 ewangelików, 9 katolików) w 5 domach[6]. Według opisu Jana Nepomucena Bobrowicza z 1846 r. folwark Dębinek należał do rządowej domeny bydgoskiej[7]. Kolejny spis z 1860 r. podaje, że osada liczyła 62 mieszkańców (wszyscy ewangelicy) w 7 domach. Najbliższa szkoła elementarna znajdowała się w Dąbrowie Wielkiej. Miejscowość należała do parafii katolickiej w Pęchowie i ewangelickiej w Bydgoszczy[8].
W styczniu 1945 r. nacierające wojska radzieckie uderzeniem oskrzydlającym ominęły Bydgoszcz, pozostawiając na tyłach oddziały niemieckie (m.in. w okolicy Dębinki, Dobromierza i Prądocina), których likwidacją zajęli się żołnierze 47. Armii Radzieckiej i polscy czołgiści[10].
↑w inwentarzach wójtostwa i starostwa bydgoskiego wieś nazywano Dembinki
↑W skład gminy Nowa Wieś Wielka (1940–1945) weszły wyłączone z gminy Solec Kujawski wsie: Chrośna, Dąbrowy Wielkie, Dobromierz, Leszyce, Łażyn i Nowa Wieś Wielka
↑Gromada Leszyce obejmowała: wieś Leszyce, leśnictwo Leszyce, nadleśnictwo Leszyce, leśnictwo Nowawieś, leśnictwo Dobromierz, osadę Dębinka oraz leśnictwo Dąbrowy Wielkie
↑Środowisko przyrodnicze Bydgoszczy. Praca zbiorowa pod red. Józefa Banaszaka, Wydawnictwo Tanan. Bydgoszcz 1996
↑Opracowanie ekofizjograficzne dla terenu gminy Nowa Wieś Wielka
↑Guldon Romana, Guldon Zenon: Inwentarz wójtostwa bydgoskiego z 1744 roku. [w:] Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C. Nr 10. Prace Komisji Historii VII. Bydgoszcz 1970
↑Kabaciński Ryszard: Inwentarze starostwa i wójtostwa bydgoskiego z lat 1753-1766 roku. [w:] Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Źródła do dziejów Bydgoszczy. Nr 9. Warszawa-Poznań 1977
↑ abcdŁukaszŁ.MyszkaŁukaszŁ., Gmina Nowa Wieś Wielka. Z dziejów samorządu terytorialnego – do 2002 roku, Bydgoszcz: Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2006, ISBN 83-89734-14-1, OCLC749214986. Brak numerów stron w książce