Rădulescu służył jako oficer armii rumuńskiej podczas I wojny światowej na froncie w bitwie pod Mărăști w latach 1916–1918, w której doznał obrażeń prawej ręki. W 1919 występował jako bramkarz drużyny armii rumuńskiej na Igrzyskach krajów sprzymierzonych, które odbyły się na Stade Pershing w Paryżu[2].
Po raz pierwszy objął funkcję selekcjonera reprezentacji Rumunii w wieku 27 lat w 1923. Prowadził drużynę w meczu towarzyskim z Turcją, zremisowanym 2:2[2].
Jego drugie podejście do pracy z kadry Rumunii rozpoczęło się w 1928 podczas Pucharu Przyjaźni, gdzie przegrał z Jugosławią 1:3, ale potem odniósł zwycięstwa nad Bułgarią 3:0, Grecją 8:1 i Jugosławią 2:1[4].
Następnie zakwalifikował się do Mistrzostw Świata 1930, na których wygrał w pierwszej rundzie 3:1 z Peru. Mecz drugiej rundy turnieju przegrał z Urugwajem[4]. Na mistrzostwach Rădulescu dwukrotnie pełnił funkcję sędziego liniowego w meczach Argentyny i Urugwaju w te dni meczowe, kiedy Rumuni nie grali.
Wygrał Pucharu Bałkanów 1929–31, 1933 oraz 1936. Pojawił się także jako współpracownik trenera na Mistrzostwach Świata 1934 i 1938. Łącznie jako trener Rumunii pracował w 57 spotkaniach, w których odniósł 27 zwycięstw, 9 remisów i 21 porażek[4].
Mecze reprezentacji Rumunii prowadzone przez Rădulescu
