Bolesław Heilpern

Bolesław Konrad Heilpern

Konrad

sierżant
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1893 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1915 Dębica
Przebieg służby
Lata służby	1914–1915
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa: bitwa pod Kołkami †
Odznaczenia

Bolesław Konrad Heilpern^[a] (ur. 22 stycznia 1893 w Warszawie, zm. 19 listopada 1915 w Dębicy) – sierżant Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 22 stycznia 1893 w Warszawie, w rodzinie Maksymiliana (1856–1924), przyrodnika, nauczyciela i Ernestyny z domu Gutman^[1][2].

Absolwent warszawskiego gimnazjum, następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od roku 1912 członek Polskich Drużyn Strzeleckich^[b], w których ukończył, w 1914 roku, szkołę podoficerską. W tym samym roku odbył praktyki inżynierskie na Smoleńszczyźnie. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Warszawy. Po wyzwoleniu tego miasta (sierpień 1915) wyruszył, w szeregach Batalionu Warszawskiego, do Legionów Polskich^[3] [c].

Otrzymał przydział do 1 kompanii I batalionu 5 pułku piechoty, wchodzącego w skład I Brygady Legionów. 22 sierpnia 1915 roku, już w randze sierżanta, objął dowodzenie nad plutonem w tejże kompanii^[3] . Szczególnie odznaczył się w walkach nad Styrem. 20 października 1915 w bitwie pod Kołkami razem z patrolem dotarł do okopów wroga pod Koszyszczami. Został wówczas ciężko ranny w wyniku wymiany ognia karabinowego^[d]. Zmarł w szpitalu w Dębicy i spoczął na miejscowym cmentarzu. W maju 1916 roku jego zwłoki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz Powązkowski w Warszawie - powtórny pogrzeb odbył się w dniu 21 maja 1916 roku. Spoczywa razem z siostrą Wandą (zmarłą w 1925 r., absolwentką Szkoły Dramatycznej) i matką Ernestyną (zmarłą w 1926 r.) - kwatera: 95, rząd: 3, miejsce: 22^[4]. Bolesław Heilpern nie zdążył założyć rodziny^[2].

Awansowany został również do stopnia starszego sierżanta^[e].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6499 – pośmiertnie 17 maja 1922^[5][1][6]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]

Uwagi

1. W niektórych dokumentach jego nazwisko zapisywane jest błędnie jako Helipern.
2. W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” podano, że Bolesław Heilpern należał od 1912 roku do Związku Strzeleckiego.
3. W książce pod redakcją Bogusława Polaka „Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945” wskazano, że Bolesław Heilpern już od sierpnia 1914 roku służył w Legionach Polskich, w których został początkowo przydzielony do Baonu Warszawskiego na stanowisko dowódcy plutonu.
4. W „Wykazie Legionistów Polskich 1914-1918” zamieszczonym na stronach Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku podano, że został ciężko ranny w dniu 19 listopada 1915 roku w czasie bitwy pod Kołkami i zmarł tego samego dnia w drodze do szpitala w Dębicy.
5. W takim bowiem stopniu wykazany został w kartotece personalno-odznaczeniowej udostępnionej na stronach Wojskowego Biura Historycznego.

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1.
2. Polak (red.) 1993 ↓, s. 71.
3. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku ↓.
4. Cmentarz Stare Powązki: Bolesław Heilpern, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07] .
5. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19.
6. Bąbiński 1929 ↓, s. 80.
7. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.

Bibliografia

• Heilpern Bolesław Konrad. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2827 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-30].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-05-13].
• Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Bolesław Konrad „Konrad” Heilpern. [dostęp 2020-05-13].
• Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 5 Pułk Piechoty Legjonów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-05-13].