|
Data i miejsce urodzenia
|
19 listopada 1909 Marten
|
Data śmierci
|
19 listopada 1976
|
Obywatelstwo
|
polskie
|
Odznaczenia
|
|
Bolesław Napierała (ur. 19 listopada 1909 w Marten k. Dortmundu, Niemcy, zm. 19 listopada 1976) – polski kolarz szosowy, torowy oraz przełajowy, ścigający się w latach 30. i 40. XX wieku, dwukrotny mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego (1935, 1947), a także dwukrotny zwycięzca Tour de Pologne (1937, 1939).
Życiorys
Urodził się w Marten k. Dortmundu w Niemczech, w rodzinie polskich imigrantów. Od dziewiątego roku życia krótko mieszkał w Polsce, bowiem po odzyskaniu niepodległości jego rodzice wrócili do ojczyzny. Jednak ze względu na złą sytuację ekonomiczną Napierałowie po kilku latach przenieśli się do Lens w północnej Francji. Tam po raz pierwszy - nieopodal huty szkła, w której odbywał praktykę - obserwował etap Tour de France. Zafascynował się kolarstwem i w 1927 z pomocą swojego sąsiada - luksemburskiego cyklisty Nicolasa Frantza - postanowił spróbować ścigania na szosie. Wrodzony talent i wielka pracowitość sprawiły, że stał się kolarzem wszechstronnym, choć jego słabszą stroną był finisz z peletonu. W 1934 przyjechał do Polski na Igrzyska Emigracji, zaś w 1935 zdecydował się na stały powrót do kraju przodków, osiadając w Warszawie. Reprezentował trzy stołeczne kluby: Fort Bema, Syrenę i Sarmatę[1][2]. Nazywano go „tygrysem szos” – z okazji pasjonującej walki w Wyścigu Dookoła Węgier w 1937 (wygrał 4. etap, ostatecznie zajmując 10. miejsce w klasyfikacji końcowej). W dwóch edycjach Wyścigu Dookoła Polski łącznie przez 15 dni jechał w koszulce lidera, a w 1937 liderował od pierwszego do ostatniego etapu. W 1937 i 1946 zdobył mistrzostwo Polski w jeździe drużynowej na czas, a w 1947 został tryumfatorem górskich mistrzostw Polski. W latach 1937–1939 wygrywał mistrzostwa Polski w kolarstwie przełajowym. Karierę zakończył w 1950.
Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 października 1946 na wniosek zastępcy Naczelnego Dowódcy WP gen. dyw. Mariana Spychalskiego został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi położone przy organizacji Robotniczego Tramwajowego Klubu Sportowego „Sarmata” w 25-tą rocznicę istnienia klubu[3].
Najważniejsze zwycięstwa
Przypisy
- ↑ Kolarskie mistrzostwa okręgowe w całej Polsce, „Robotnik”, XLVI (144), Warszawa, 24 maja 1939, s. 5, Cytat: W Czarnej Strudze odbył się wyścig kolarski na 100 km. o mistrzostwo okręgu warszawskiego. Zwyciężył Ignaczak z Orkanu w czasie 2:52 przed Wiśniewskim (Polonia) i Napierałą (Syrena) .
- ↑ Syrena wygrywa trójmecz kolarski, „Kurier Warszawski”, 119 (147 (poranne)), 30 maja 1939, s. 7, Cytat: Trójmecz kolarski na szosie pomiędzy drużynami Syreny, Juru i Polonii zakończył się zwycięstwem Syreny 116 pkt. przed Jurem 67 pkt. i Polonią 47 p. Trasa wynosiła 100 km. Indywidualnie wygrał Napierała (Syrena) 2:48 przed Starzyńskim (Syrena) o dwie długości i M. Kapiakiem (Jur). Najlepszy z zawodników Polonii Maślankiewicz na 12-ym miejscu .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 52.
Linki zewnętrzne
- Feliks Więcek (1928)
- Józef Stefański (1929)
- Jerzy Lipiński (1933)
- Bolesław Napierała (1937, 1939)
- Stanisław Grzelak (1947)
- Wacław Wójcik (1948, 1952)
- Francesco Locatelli (1949)
- Mieczysław Wilczewski (1953)
- Marian Więckowski (1954, 1955, 1956)
- Henryk Kowalski (1957, 1961)
- Bogusław Fornalczyk (1958)
- Wiesław Podobas (1959)
- Roger Diercken (1960)
- Jan Kudra (1962, 1968)
- Stanisław Gazda (1963)
- Rajmund Zieliński (1964)
- Józef Beker (1965)
- Józef Gawliczek (1966)
- Andrzej Bławdzin (1967)
- Wojciech Matusiak (1969)
- Jan Stachura (1970)
- Stanisław Szozda (1971)
- José Luis Viejo (1972)
- Lucjan Lis (1973)
- André Delcroix (1974)
- Tadeusz Mytnik (1975)
- Janusz Kowalski (1976)
- Lechosław Michalak (1977)
- Jan Brzeźny (1978, 1981)
- Henryk Charucki (1979)
- Czesław Lang (1980)
- Andrzej Mierzejewski (1982, 1984, 1988)
- Tadeusz Krawczyk (1983)
- Marek Leśniewski (1985)
- Marek Kulas (1986)
- Zbigniew Piątek (1987)
- Marek Wrona (1989)
- Mieczysław Karłowicz (1990)
- Dariusz Baranowski (1991, 1992, 1993)
- Maurizio Fondriest (1994)
- Zbigniew Spruch (1995)
- Wiaczesław Dżawanian (1996)
- Rolf Järmann (1997)
- Siergiej Iwanow (1998)
- Tomasz Brożyna (1999)
- Piotr Przydział (2000)
- Ondřej Sosenka (2001, 2004)
- Laurent Brochard (2002)
- Cezary Zamana (2003)
- Kim Kirchen (2005)
- Stefan Schumacher (2006)
- Johan Vansummeren (2007)
- Jens Voigt (2008)
- Alessandro Ballan (2009)
- Daniel Martin (2010)
- Peter Sagan (2011)
- Moreno Moser (2012)
- Pieter Weening (2013)
- Rafał Majka (2014)
- Ion Izagirre (2015)
- Tim Wellens (2016)
- Dylan Teuns (2017)
- Michał Kwiatkowski (2018)
- Pawieł Siwakow (2019)
- Remco Evenepoel (2020)
- João Almeida (2021)
- Ethan Hayter (2022)
- Matej Mohorič (2023)
|