Lechosław Michalak (ur. 22 września 1956 w Żyrardowie) – polski kolarz szosowy i torowy, zwycięzca Tour de Pologne.
Kariera sportowa
Był zawodnikiem Opty Grodzisk, WTC i Legii Warszawa. Startował z równym powodzeniem w wyścigach szosowych i na torze kolarskim.
Kolarstwo torowe
Jako torowiec startował w mistrzostwach świata w Amsterdamie w 1977, gdzie w wyścigu dystansowym na punkty zajął 13. miejsce. Był sześciokrotnym mistrzem Polski na torze: w wyścigu dystansowym w 1978, 1979 i 1982 oraz drużynowo na 4000 m na dochodzenie w 1978, 1980 i 1982.
Kolarstwo szosowe
Tour de Pologne
Na szosie największym sukcesem Michalaka było zwycięstwo w Wyścigu Dookoła Polski w 1977. Wygrał wówczas prolog i trzy etapy oraz klasyfikację najaktywniejszych, a ponadto był liderem przez niemal cały wyścig (utracił tę pozycję po I etapie, ale wygrał II etap i pozostał liderem już do końca wyścigu). W 1979 był liderem 1979 przez cztery etapy, w 1980 wygrał klasyfikację punktową, na najaktywniejszego kolarza oraz dwa etapy, a w klasyfikacji końcowej zajął 10. miejsce, w 1983 wygrał klasyfikację górską i najaktywniejszych, a w klasyfikacji końcowej zajął 7. miejsce. W 1985 zajął 4. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Mistrzostwa Polski
Był mistrzem Polski na szosie w wyścigu ze startu wspólnego w 1984, w wyścigu górskim w 1985 i wyścigu drużynowym na czas w 1978, 1979, 1980, 1982 i 1982. Wszystkie tytuły mistrzowskie zdobył jako zawodnik Legii Warszawa. Ponadto zdobył dwa brązowe medale mistrzostw Polski: w jeździe parami (1980 – ze Stefanem Ciekańskim) i wyścigu drużynowym na czas w 1984 i 1986.
Mistrzostwa świata
W 1978 startował w mistrzostwach świata w wyścigu drużynowym amatorów na czas, ale polska reprezentacja po zajęciu 4. miejsca została zdyskwalifikowana (doping).
Inne wyścigi
Brał udział w Wyścigu Pokoju w 1978 (28. miejsce), 1981 (14. miejsce) i 1982 (30. miejsce). Poza tym wygrał wyścig dookoła Mazowsza w 1980, wyścig o Puchar Ministra Obrony Narodowej w 1978 i 1979, był drugi w Wyścigu Dookoła Dolnej Saksonii w 1981 i w Wyścigu Dookoła Morza Marmara w 1981 oraz trzeci w Wyścigu Dookoła Turcji w 1977.
Bibliografia
- Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1995
- Feliks Więcek (1928)
- Józef Stefański (1929)
- Jerzy Lipiński (1933)
- Bolesław Napierała (1937, 1939)
- Stanisław Grzelak (1947)
- Wacław Wójcik (1948, 1952)
- Francesco Locatelli (1949)
- Mieczysław Wilczewski (1953)
- Marian Więckowski (1954, 1955, 1956)
- Henryk Kowalski (1957, 1961)
- Bogusław Fornalczyk (1958)
- Wiesław Podobas (1959)
- Roger Diercken (1960)
- Jan Kudra (1962, 1968)
- Stanisław Gazda (1963)
- Rajmund Zieliński (1964)
- Józef Beker (1965)
- Józef Gawliczek (1966)
- Andrzej Bławdzin (1967)
- Wojciech Matusiak (1969)
- Jan Stachura (1970)
- Stanisław Szozda (1971)
- José Luis Viejo (1972)
- Lucjan Lis (1973)
- André Delcroix (1974)
- Tadeusz Mytnik (1975)
- Janusz Kowalski (1976)
- Lechosław Michalak (1977)
- Jan Brzeźny (1978, 1981)
- Henryk Charucki (1979)
- Czesław Lang (1980)
- Andrzej Mierzejewski (1982, 1984, 1988)
- Tadeusz Krawczyk (1983)
- Marek Leśniewski (1985)
- Marek Kulas (1986)
- Zbigniew Piątek (1987)
- Marek Wrona (1989)
- Mieczysław Karłowicz (1990)
- Dariusz Baranowski (1991, 1992, 1993)
- Maurizio Fondriest (1994)
- Zbigniew Spruch (1995)
- Wiaczesław Dżawanian (1996)
- Rolf Järmann (1997)
- Siergiej Iwanow (1998)
- Tomasz Brożyna (1999)
- Piotr Przydział (2000)
- Ondřej Sosenka (2001, 2004)
- Laurent Brochard (2002)
- Cezary Zamana (2003)
- Kim Kirchen (2005)
- Stefan Schumacher (2006)
- Johan Vansummeren (2007)
- Jens Voigt (2008)
- Alessandro Ballan (2009)
- Daniel Martin (2010)
- Peter Sagan (2011)
- Moreno Moser (2012)
- Pieter Weening (2013)
- Rafał Majka (2014)
- Ion Izagirre (2015)
- Tim Wellens (2016)
- Dylan Teuns (2017)
- Michał Kwiatkowski (2018)
- Pawieł Siwakow (2019)
- Remco Evenepoel (2020)
- João Almeida (2021)
- Ethan Hayter (2022)
- Matej Mohorič (2023)
|