Bilety zdawkowe Ministerstwa Finansów Izraela (1948–1953)
Bilety zdawkowe Ministerstwa Finansów Izraela – pieniądz zdawkowy emitowany w latach 1948–1953 przez Ministerstwo Finansów w celu zaspokojenia niedoboru monet na rynku w Izraelu w początkowych latach jego istnienia.
Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku Izrael miał problemy z niedoborem monet w obiegu. Zapotrzebowanie na nie sprawiło, że Ministerstwo Finansów postanowiło przeprowadzić emisję najpierw w 1948 roku, a potem w latach 1952–1953[1]. Operacja ta była przeprowadzona przez ministerstwo, ponieważ Izrael nie posiadał wówczas banku centralnego. Wszelki druk banknotów przez Anglo-Palestine Bank, a później Bank Leumi le-Israel odbywał się na mocy specjalnej umowy pomiędzy rządem a bankami[2]. Pierwsza emisja składała się z dwóch biletów zdawkowych o nominałach 50 milów oraz 100 milów i miały układ pionowy. Druga emisja składała się już z biletów o trzech nominałach: 50, 100 i 250 prut. Miały one układ taki jak tradycyjne banknoty - poziomy. Dwa pierwsze nominały miały numerację z tyłu. Bilet o nominale 250 pruta na rewersie miał widok na Jezioro Tyberiadzkie[1]. Emisja biletów zdawkowych była podyktowana względami ekonomicznymi. Okazało się, że zlecenie druku pieniędzy zastępczych było wówczas bardziej opłacalne niż zwiększenie ilości wybijanych monet[3].
Na podstawie specjalnej umowy między rządem tymczasowym a Anglo-Palestine Bank Ministerstwo Finansów nie mogło emitować w trakcie czasu trwania umowy (do 1951 roku) banknotów o wartości 500 milów lub większej[4].
