Bela II Ślepy, węg. Vak Béla, serb. Бела II (ur. 1110, zm. 13 lutego 1141) – król Węgier i Chorwacji od 1131 roku z dynastii Arpadów.
Życiorys
Był synem Almosa i jego żony Przedsławy Światopełkówny, córki Światopełka II Michała, wielkiego księcia kijowskiego. Wraz z ojcem został oślepiony na polecenie swojego stryja Kolomana Uczonego, a następnie uwięziony w Dömös.
W 1131 roku po śmierci Stefana II, króla Węgier, został jego następcą. Koronowany 28 kwietnia tego samego roku, zwołał zjazd do Aradu, gdzie stracono 68 możnowładców odpowiedzialnych za oślepienie króla i jego ojca.
Bela musiał walczyć z Borysem Kolomanowicem, przyrodnim bratem zmarłego Stefana II. Belę wspierali m.in. Leopold III, margrabia austriacki, z kolei Borysa – Bolesław III Krzywousty, książę Polski. 22 czerwca 1132 roku Bela II odniósł zwycięstwo nad rzeką Sajó, w praktyce rozstrzygające kwestię sukcesji po Stefanie II.
W 1136 roku zajął Spalato, a w 1137[1] część Bośni.
Zmarł 13 lutego 1141 roku i został pochowany w katedrze w Székesfehérvár.
28 kwietnia 1129 poślubił Helenę, córkę Urosza I (zm. ok. 1131), księcia serbskiego. Ślub ten cementował traktat pokojowy zawarty między Węgrami a Bizancjum. Z tego małżeństwa pochodzili:
Istnieje hipoteza według której córką Beli II była też Elżbieta, pierwsza żona Mieszka III Starego.
Przypisy
- ↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 411, ISBN 83-85719-85-7 .
Bibliografia
- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tablica 84.
- Sroka S.A., Historia Węgier do 1526 roku w zarysie, Bydgoszcz 2000, s. 29-31.
Książęta Węgier | |
---|
Królowie Węgier | |
---|