Barnim X (XII) Młodszy, zwany Pobożnym, Dobrym, Wielkim, Rycerskim (ur. 15 lutego 1549 w Wołogoszczy, zm. 1 września 1603 w Szczecinie[1]) – w latach 1569–1600 książę na Darłowie, 1573–1600 na Bytowie i Bukowie. Książę szczeciński od 1600, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.
Życiorys
Był szóstym dzieckiem, a zarazem piątym synem Filipa I, księcia pomorskiego, szczecińskiego i wołogoskiego oraz Marii, elektorówny saskiej. Barnim w 1568 ukończył teologię na Uniwersytecie w Wittenberdze. Tamże przebywał pod opieką marszałka Ewalda Massowa i pełnił okresowo funkcję rektora uczelni[potrzebny przypis].
W 1569 przy podziale księstwa otrzymał księstwo darłowskie. W tym samym porozumieniu zagwarantowano mu przejęcie Bukowa i Bytowa w chwili śmierci stryja, Barnima IX Pobożnego, co też nastąpiło w 1573[2].
Jeszcze w 1569 rozważano możliwość wstąpienia księcia w związek małżeński z Anną Jagiellonką[potrzebny przypis]. Jednak rokowania prowadzone na zamku drahimskim z referendarzem koronnym Stanisławem Sędziwojem Czarnkowskim nie zakończyły się sukcesem[3][4]. Sprawa rozbiła się o żądania cesji terytorialnej na rzecz książąt pomorskich. Anna miała wnieść dziedzicznie starostwa: człuchowskie, drahimskie, pilskie, puckie, tucholskie, ujskie i wałeckie do czasu całkowitej wypłaty posagu, gdyby doszło do bezpotomnej śmierci księcia[4]. Strona polska oferowała posag – 400 tys. złotych polskich, wykluczając z drugiej strony jakąkolwiek cesję terytorialną[3]. Ostatecznie Barnim zaręczył się 3 października 1581 z Anną Marią, córką Jana Jerzego, elektora brandenburskiego i Sabiny brandenburskiej na Ansbach. 8 października tegoż roku narzeczeni stanęli w Cölln koło Berlina na ślubnym kobiercu. Anna Maria przybyła na Pomorze w lutym roku następnego[4].
Pod koniec życia, w 1600 Barnim odziedziczył po zmarłym bracie Janie Fryderyku Księstwo Szczecińskie[3]. W związku z tym przekazał swoje dotychczasowe władztwo młodszemu bratu Kazimierzowi VII, a sam przeniósł się do Szczecina[potrzebny przypis]. Zmarł tamże 1 września 1603, nie pozostawiwszy potomka, i został pochowany w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Ottona 18 października 1603. Rządy w księstwie na krótko (kilka tygodni) przejął Kazimierz VII[1].
Genealogia
Jerzy I pomorski
ur. 11 IV 1493
zm. na przeł. 9/10 V 1531
|
|
Amelia reńska
ur. 25 VII 1490
zm. 6 I 1525
|
|
Jan
ur. ?
zm. ?
|
|
Małgorzata (Anhalt)
ur. ?
zm. ?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Filip I wołogoski
ur. 14/15 VII 1515
zm. 14 II 1560
|
|
Maria saska
ur. 15 XII 1516
zm. w okr. 5–7 I 1583
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Barnim X (XII) Młodszy
(ur. 15 II 1549, zm. 1 IX 1603)
|
|
|
Przypisy
- ↑ a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 457-458.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 457.
- ↑ a b c K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 55.
- ↑ a b c E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 458.
Bibliografia
Opracowania
- KazimierzK. Kozłowski KazimierzK., JerzyJ. Podralski JerzyJ., Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC 189424372 . Brak numerów stron w książce
- EdwardE. Rymar EdwardE., Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056 . Brak numerów stron w książce
Literatura dodatkowa (online)
.svg)
