Mimo odzyskania utraconych ziem w 1420 przy pomocy wojsk koronnych, co było krótkotrwałym sukcesem – wkrótce poniósł klęskę i ponownie utracił ziemie wkrzańskie. Dalsze walki z marchią uaktywniły się w 1425 (zob. wojna wkrzańska o Przęcław (1425–1427)). Książęta szczecińscy ponownie zwrócili się o pomoc do króla polskiego. Tenże wysłał na pomoc posiłki Pomorzanom pod dowództwem Jana z Czarnkowa. Konflikt zakończył się pokojem zawartym w Eberswalde (1427). Postanowieniem pokoju m.in. było, że Marchia Wkrzańska pozostanie w jurysdykcji Brandenburczyków[3][4].
Po śmierci swojego brata Ottona II (1428) objął samodzielne rządy nad księstwem[3]. W tym samym roku na zjeździe razem z braćmi i miastami wendyjskimi należącymi do Hanzy: Stralsundem, Gryfią, Demminem, Anklamem, Wolgastem postanowił w Szczecinie wprowadzić nowy system monetarny(inne języki). Zaczęto wybijać tzw. dużego feniga (niem.Gros-Pfennig), który według ordynacji miał 2,22 g wagi i zawierał 1,14 g czystego srebra. Dzielił się on na 3 witteny(inne języki) i 12 małych fenigów i odpowiadał wartości pomorskiego szylinga i 6 lubeckim fenigom[5]. Poprawiło to stosunki monetarne w księstwie szczecińskim.
Pod koniec swego panowania rozpoczął rozbudowę zamku w Szczecinie (dobudowanie skrzydła południowego). Rozbudowa została jednak powstrzymana przez radę miejską, która była w konflikcie z rodem książęcym[6].
Książę zmarł między 5 maja a 10 grudnia 1434[7]. Pochowany został w kaplicy św. Ottona na zamku szczecińskim[3].
Rodzina
Kazimierz V był dwukrotnie żonaty. Pierwszą małżonką była Katarzyna, córka Bernarda I, księcia brunszwickiego na Lüneburgu i Małgorzaty sasko-wittenberskiej. Drugą małżonką była natomiast Elżbieta, córka Eryka i Elżbiety brunszwickiej[1].
Ze związku małżeńskiego z Katarzyną miał czworo dzieci:
Joachima Starszego (ur. ok. 1420, najp. 1422, zm. 1422) – zmarłego w dzieciństwie,
↑ abcdeK. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 97.
↑ abcJ.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, s. 265.
↑N.Bauer, Wortherbuch der Munzkunde s.242, 1970. Brak numerów stron w książce
↑Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie: Historia zamku. [dostęp 2012-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-20)]. (pol.).
↑Edward Rymar ustalił datę śmierci księcia na podstawie analizy ówcześnie wydanych dokumentów. Roczniki kołbackie podają datę 13 kwietnia 1437, natomiast J. Bugenhagen na podstawie inskrypcji nagrobkowej podał rok 1434. Za M. Wehrmannem liczne publikacje niemieckojęzyczne podają datę roczną zgonu, która przypada na 1435. Za: E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 417.
KazimierzK.KozłowskiKazimierzK., JerzyJ.PodralskiJerzyJ., Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC189424372. Brak numerów stron w książce