SMH „Answald”
SMH „Answald”
|
Klasa
|
tender wodnosamolotów
|
Historia
|
Stocznia
|
Bremer Vulkan(inne języki), Brema
|
Wodowanie
|
1909
|
Niemcy
|
Nazwa
|
„Answald”
|
Wejście do służby
|
1909
|
Wycofanie ze służby
|
1914
|
Kaiserliche Marine
|
Nazwa
|
SMH „Answald”
|
Wejście do służby
|
1914
|
Wycofanie ze służby
|
1918
|
Wielka Brytania
|
Nazwa
|
„Vulcan City”
|
Wejście do służby
|
1918
|
Wycofanie ze służby
|
1933
|
Los okrętu
|
złomowany
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
|
5487 t
|
Długość
|
113,6 m
|
Szerokość
|
16,6 m
|
Zanurzenie
|
7,4 m
|
Materiał kadłuba
|
stal
|
Napęd
|
2 x maszyna parowa
|
Prędkość
|
11 w
|
Uzbrojenie
|
3 armaty 88 mm, do 6 wodnosamolotów
|
SMH „Answald” (Flugzeugmutterschiff 1, FS 1) – pomocniczy tender wodnosamolotów i torpedowców używany przez Kaiserliche Marine w okresie I wojny światowej.
Historia
„Answald”
Statek pasażersko-towarowy „Answald” został zbudowany dla Hamburg-Bremer Afrika Line, zwodowany był we wrześniu 1909[1]. Statek mierzył 133,6 metrów długości, 16,6 metrów szerokości, jego zanurzenie wynosiło do 7,4 metrów[1]. Napęd stanowiły dwie maszyny parowe z trzema kotłami i pojedynczą śrubą[1]}. Moc silników wynosiła 2800 IHP, prędkość maksymalna statku wynosiła 11 węzłów[1]. Rejestr LLoyda podaje nieco odmienne dane: długość 127,9 m, szerokość 13,8 m i zanurzenie 8,4 m, nośność brutto 5401 BRT i netto 3436 NRT. Statek miał dwa pokłady, oświetlenie elektryczne, napędzany był przez dwie śruby, dwie dwucylindrowe maszyny parowe o średnicy tłoka 48 cm i skoku 140 cm, pracujące pod ciśnieniem roboczym 134 psi, o mocy nominalnej 450 NHP[2].
SMH „Answald”
3 lipca 1914 statek został wynajęty przez Kaiserliche Marine w celu przystosowania go do roli jednostki pomocniczej (Seiner Majestät Hilfsschiff, SMH, Okręt Pomocniczy Jego Cesarskiej Mości), prace wykonano w stoczni Danzig Kaiserliche Werft[1]. Okręt został przystosowany do roli pomocniczego tendra wodnosamolotów, a także tendra torpedowców przenoszącego bunkier, ogólne zaopatrzenie i wodę, zbudowano na nim także dobrze wyposażony szpital okrętowy[3]}. Do obsługi wodnosamolotów wybudowano na nim dwa duże hangary, dziobowy liczył 16,4 x 12,4 metry, a rufowy 16,9 x 12 metrów, mógł przewozić do sześciu wodnosamolotów[1]}. Uzbrojenie stanowiły dwie armaty przeciwlotnicze 88 mm[1].
17 lipca okręt został wcielony do Floty jako Flugzeugmutterschiff 1 (FS1)[3].
25-28 lipca przeprowadzono próby morskie w okolicach Wilhelmshaven, które wykazały, że okręt nie nadaje się operacji na Morzu Północnym z powodu małej prędkości maksymalnej i dużej niestabilności spowodowanej wybudowanymi na pokładzie hangarami[3]. Okręt powrócił do portu, gdzie zwiększono jego balast i dodano jeszcze jedną armatę przeciwlotniczą 88 mm[3].
Pomiędzy 20 lipca a 12 maja 1916 okręt stacjonował w Libau, a później, już do końca wojny w Swinemünde, samoloty okrętu używane były najczęściej do rutynowych patroli okolicznych terenów[3].
W czasie wojny na „Answaldzie” zaokrętowany były wodnosamoloty z serii Friedrichshafen, począwszy od Friedrichshafen FF.29, do Friedrichshafen FF.64, ale głównie różne wersje Friedrichshafen FF.33[3].
Vulcan City
Po wojnie, w 1919 roku, okręt pod swoją oryginalną nazwą, został przekazany Wielkiej Brytanii w ramach reparacji; w 1921 roku zakupił go armator St.Just Steamship Co.Ltd., który przemianował go na „Vulcan City”[4]. Po przebudowach, nośność brutto spadła do 5297 BRT, a netto 3324 NRT. Statek został wyposażony w radio, kotły przystosowania do opalania paliwem płynnym, maszyny parowe miały tłoki o średnicy 66 cm, a moc ich wzrosła do 876 NHP[5]. W 1929 jednostkę przejęło przedsiębiorstwo Reardon Smith Line Ltd., pod którego flagą pływał do 1933, kiedy został złomowany w stoczni Hughes Bolckow Co. w Blyth[4].
Przypisy
Bibliografia
- R.D. Layman: Before the Aircraft Carrier: The Development of Aviation Vessels 1849-1922. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1989. ISBN 978-0-87021-210-9.
Typy niemieckich okrętów z okresu I wojny światowej