Andrzej Lachowicz (ur. 14 sierpnia1939 w Wilnie, zm. 30 grudnia2015 we Wrocławiu) – polski grafik, fotografik, malarz, twórca filmów, teoretyk sztuki, członek grupy Permafo i współtwórca galerii o tej samej nazwie.
Ważny obszar jego działalności stanowiły teksty teoretyczne, m.in. Poziomy energetyczne sztuki (1978), Zwątpienie i nadzieja (1986).
Twórczość
Od lat 60. Lachowicz koncentrował się na badaniu wizualnego języka fotografii. W 1964 r. rozpoczął cykl Cienie, który kontynuował przez całe życie. Z kolei prace z serii Topologie rozpoczął w 1966 r. i kontynuował do końca lat 80., kiedy prace przybrały charakter autocytatu. Z końca lat 60. pochodzą również najbardziej znane fotografie z cyklu Transplantacje (od 1968), przedstawiające wielokrotnie naświetlony wizerunek splecionych dłoni. Z początkiem lat 70. Lachowicz rozwijał teorię sztuki permanentnej, w której zaakcentowane były aspekty „niekończenia się”. Wizualizacją tych idei była m.in. realizacja zatytułowana Perswazja wizualna i mentalna (1972), która została nagrodzona na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Lublanie. Z 1975 r. pochodzą Znaki izomorficzne, w których artysta poddaje obserwacji i analizie własny cień. W latach 80. rozpatrywał pojęcie upadku, wpisując je w szeroki kontekst filozoficzny i antropologiczny. Dekadę później artysta wprowadził do swoich realizacji czarno-białe zdjęcia rodzinne. W ostatnich latach jego życia powstała, podejmująca wątki egzystencjalne, seria martwych natur.
Prace artysty znajdują się w wielu zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych, m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Dolnośląskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych.