Jego pierwszy lot odbył się 17 grudnia 2004[2], natomiast 2 czerwca 2009 An-148 wykonał swój pierwszy krajowy komercyjny lot w barwach Aerosvitu. An-148 jest produkowany w dwóch fabrykach: w kijowskichzakładach Antonowa oraz w rosyjskimWoroneżu. Pierwszy komercyjny lot międzynarodowy odbył się 13 grudnia 2009 z Odessy do Moskwy. 24 grudnia 2009 odbyła się oficjalna prezentacja samolotu w Rosji, gdzie miał wykonywać rejsy na trasie z Petersburga do Moskwy w barwach linii Rossija[3].
Konstrukcja
Dwusilnikowy górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej z usterzeniem w układzie T.
Wersje rozwojowe
An-148-100A – wersja o pojemności 75 pasażerów w konfiguracji jednoklasowej lub 68 pasażerów w konfiguracji dwuklasowej, zasięg do 2100 km.
An-148-100B – wersja o zasięgu 3500 km.
An-148-100E – wersja o zwiększonym zasięgu do 5000 km.
An-148-100EA – ukraińska wersja VIP trzyklasowa[4].
An-148-100EM – odmiana standardowego, pasażerskiego An-148-100 przeznaczona do służby medycznej. Samolot może być zmodyfikowany w pięciu konfiguracjach. Dwóch pasażerskich i trzech mieszanych pasażersko-medycznych. Wersje pasażersko-medyczne mają na pokładzie od dwóch do sześciu modułów medycznych. Każdy moduł przeznaczony jest dla jednego pacjenta i umożliwia pełną opiekę medyczną. Instalacja modułu na pokładzie samolotu zajmuje od 10 do 15 minut. Wybudowano dwie maszyny tej wersji, których użytkownikiem zostało Rosyjskie Ministerstwo Sytuacji Nadzwyczajnych. Pierwsza z maszyn została przekazana Ministerstwu 10 kwietnia 2013 roku[5].
An-158 (148-200) – wersja o pojemności 98 pasażerów w konfiguracji jednoklasowej.
An-168 – planowany wariant samolotu biznesowego na 8-40 pasażerów z zasięgiem 7000 km.
An-178 – wariant samolotu cargo o ładowności 25 ton.
5 marca 2011 samolot An-148 przeznaczony dla birmańskiego lotnictwa rozbił się podczas próbnego lotu w środkowej Rosji. Nikt spośród 6 osób będących na pokładzie nie przeżył[7].