Aleksander był oficjalnie trzecim synem wielkiego księcia Ludwika II oraz jego żony Wilhelminy Badeńskiej oraz przyrodnim bratem następcy Ludwika II, wielkiego księcia Ludwika III. Istnieje jednak wysokie prawdopodobieństwo, że ojcem czworga ostatnich dzieci Wilhelminy, w tym księcia Aleksandra, był jej wieloletni kochanek August von Senarclens de Grancy. Wielki książę Ludwik II chcąc uniknąć skandalu, uznał wszystkie dzieci ze związku Wilhelminy i jej kochanka za swoje.
Aleksander poświęcił się karierze wojskowej. W 1840 roku rozpoczął służbę w wojsku rosyjskim. Siostra Aleksandra, Maria poślubiła przyszłego cara RosjiAleksandra II. W 1843 roku był już rosyjskim generałem i dowódcą Gwardii Pułku Huzarów. W 1845 roku walczył jako generał kawalerii pod dowództwem księcia Woroncowa na Kaukazie. Z uwagi na małżeństwo z Julią Hauke w 1851 roku kariera księcia w armii rosyjskiej została skończona. Aleksander został zdegradowany i usunięty z armii[1].
W 1852 rozpoczął służbę wojskową w armii austriackiej. 13 sierpnia 1853 roku został mianowany generałem majorem, a 27 maja 1859 marszałkiem polowym porucznikiem. W tym samym roku walczył na wojnie z Francją m.in. w bitwie pod Solferino. 24 grudnia 1862 został przeniesiony do dyspozycji (niem.in disponibilität). 11 listopada 1868 otrzymał prawo do tytułu generała kawalerii[2].
Książę Aleksander był członkiem, a w latach 1886–1888 pierwszej izby stanów Wielkiego Księstwa Hesji.
Małżeństwo i rodzina
Aleksander w 1851 ożenił się z Julią Teresa Hauke, córką polskiego generała hr. Maurycego Haukego i Zofii Lafontaine. Julia była damą dworu carycy Marii. Na dworze carskim poznała księcia Aleksandra. Ponieważ car nie chciał zaakceptować ich związku, wyjechali do Wrocławia, gdzie pobrali się 28 października 1851. Julia w tym czasie była już w szóstym miesiącu ciąży. Nie pochodziła z rodu panującego i małżeństwo było morganatyczne, więc jej potomstwo nie miało praw do tytułów dziedziczonych po ojcu. Szwagier wielki książę Ludwik III nadał jej i potomstwu tytuł książąt Battenberg. Julia i Aleksander mieli pięcioro dzieci:
Jochen Lengemann: MdL Hessen 1808–1996, 1996, ISBN 3-7708-1071-6, Seite 181
Eckhart GE.G.FranzEckhart GE.G., Das Haus Hessen: Eine europäische Familie, Stuttgart: Kohlhammer, 2005, s. 164–170, ISBN 978-3-17-018919-5, OCLC76873355.
Mikołaj Getka-Kenig. Królewskie koligacje polskich arystokratów. „Mówią Wieki”. 2008 (7). s. 29–34. (pol.).
Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
PhilipP.ZieglerPhilipP., Mountbatten, The Official Biography, London: Collins, 1985, ISBN 0-00-216543-0, OCLC11904252. Brak numerów stron w książce
