Książę Albrecht przeszedł staranną i wszechstronną edukację. Studiował na Uniwersytecie w Tybindze[2]. W wieku 20 lat rozpoczął służbę wojskową. W 1885 roku wstąpił do kawalerii służąc w 19 Wirtemberskim Pułku Ułanów króla Karola w Ulm. Po 5 latach od 1890 do 1893 roku, służył jako kapitan w 119 Wirtemberskim Pułku Grenadierów królowej Olgi w Stuttgarcie. Następnie w okresie od 1893 do 1898 roku, już w stopniu pułkownika, ponownie w 19 Pułku Ułanów w Ulm. Uchodził już wówczas, wśród kół wojskowych za wybitnego i utalentowanego oficera i dowódcę. W latach 1898–1918 był szefemC.k. Czeskiego Pułku Piechoty nr 73.
W okresie 1898–1901, awansowany do stopnia generała majora służył w armii pruskiej, jako dowódca 4 Konnej Brygady Gwardii stacjonującej w Poczdamie. Później przez kolejne 7 lat do 1908 roku, po kolejnym awansie, tym razem na generała porucznika, pełnił funkcję dowódcy 26 Dywizji Piechoty. W 1908 roku otrzymał stanowisko dowódcy XIII Okręgu Wojskowego i XIII Korpusu Armii, stanowiącego trzon armii wirtemberskiej. Stanowisko te pełnił przez 5 lat do 1913 roku, aby na rok przed wybuchem wojny i po mianowaniu do stopnia generała pułkownika, objąć funkcję Generalnego Inspektora armii wirtemberskiej[3].
Na początku I wojny światowej dowodził IV armią, którą poprowadził do zwycięstwa w bitwie w Ardenach. Następnie wziął w udział w I bitwie nad Marną. Dowodził wojskami w czasie I i II bitwie pod Ypres. W 1915 roku został odznaczony orderem Pour le Mérite oraz mianowany feldmarszałkiem. Został również dowódcą grupy armii Albrechta, która do czasu zawieszenia broni broniła jeden z sektorów frontu zachodniego. Po wojnie w 1918 roku król Wilhelm II abdykował. Po jego śmierci Albrecht został głową rodziny.
Bernhard Schwertfeger: Albrecht Maria Alexander Philipp Joseph. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 1, Duncker & Humblot, Berlin 1953, ISBN 3-428-00182-6, S. 175.
Frank Raberg: Biographisches Handbuch der württembergischen Landtagsabgeordneten 1815–1933. Im Auftrag der Kommission für geschichtliche Landeskunde in Baden-Württemberg. Kohlhammer, Stuttgart 2001, ISBN 3-17-016604-2, S. 1036–1037.
.jpg){kind=small}
